Το καλοκαίρι, ξυπνάει πάντα νωρίς

στην αγκαλιά του Μάη, του Κερασάρη.

Στις άκρες απ’ τα τρυφερά του τα ματόκλαδα,

σκαλώνει ο θεριστής κι ο αλωνάρης.

Κίτρινα στάχυα, μεστά, στρώμα και προσκεφάλι.

Αύρα θαλασσινή, αέρας υγρός, γεύσεις, αρώματα, αφές.

Πεζούλια ασβεστωμένα, φως παραδείσιο.

Πυρωμένοι δρόμοι, πέτρες λευκές, ξωκλήσια στο Αιγαίο,

Αγια-Μαρίνα κι Αϊ -Λιάς .

Εκείνο τ’ άρωμα του πεύκου και του νερού

που κελαρύζει στο ποτάμι ,

ποιο χέρι θα το κλείσει σ’ ένα κάδρο.

Του Αυγούστου κάποια Παναγιά, που κατεβαίνει τρέχοντας

το δρόμο.

 

της Μαριάνθης Πλειώνη

Ακολουθήστε μας

Το Αλάτι των Ονείρων

Το Αλάτι των Ονείρων

  Σε ένα ψαροχώρι γεννήθηκα,  εκεί, δίπλα στο κύμα και την αρμύρα, έχτισα τα όνειρά μου. Με το πρώτο φως άκουγα τις βάρκες  να σπάνε τη σιωπή του πρωινού  και τις φωνές των ψαράδων να μπλέκονται με το τραγούδι του ανέμου. Εκεί, έμαθα να διαβάζω τα σύννεφα,  να...

τα παιδιά που φύγαν

τα παιδιά που φύγαν

Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

τα παιδιά που φύγαν

τα παιδιά που φύγαν

Εμείς αγαπημένη δε θα μάθουμε ποτέ για εκείνα τα παιδιά που ταξίδεψαν πάνω σε οβίδες όπως τα πουλιά ταξιδεύουν με ένα άχυρο στο στόμα αφήνοντας τον άνεμο να δεχτεί το σώμα τους και την ψυχή τους στα δάκρυα μιας μάνας Μήτε για εκείνα που σε ένα στενόχωρο δωμάτιο...

Αντανακλάσεις

Αντανακλάσεις

Απ’ την χερσόνησο του Σίτβε, μέρος εξωτικό μα όχι ξακουστό, από το πιο απόμερο σημείο, της τάφρου του ερωτικού μου πόθου, ξεκινά• Στο δέρμα του λαιμού μου, κοντά στο πιο διακριτό οστό του γυναικείου σώματος , εκείνο που τραβάει τα ανδρικά τα βλέμματα,αν η ματιά είναι...

Γαλάζιες σκέψεις

Γαλάζιες σκέψεις

Να κοιτάζουμε το ηλιοβασίλεμα χωρίς γυαλια ηλίου,  να βλέπουμε τα αληθινά του χρώματα  Δεν μιλάμε. Σιωπή.  Τα κύματα είναι σαν μελωδία από κάποιο γνωστό τραγούδι. Τους στίχους δεν θυμάμαι. Αλλά σίγουρα θυμάμαι την μελωδία.  Αν κοιτάξω την θάλασσα, με ορθάνοιχτα τα...

2 σχόλια

2 Σχόλια

  1. ΑΝΩΝΥΜΟΣ

    Κερασάρης…αυτός που φέρνει τα κεράσια. Πόσα χρόνια είχα ν’ακούσω αυτή τη λέξη και μου τη θυμίσατε. Όλο το καλοκαίρι κλεισμένο σε εικόνες ,απλές, λιτές με τόσο ζωντανή περιγραφή. Μου άρεσε!

    Απάντηση
  2. Βάσω Αποστολοπούλου-Αναστασίου

    “Εκείνο τ’ άρωμα του πεύκου και του νερού
    που κελαρύζει στο ποτάμι ,
    ποιο χέρι θα το κλείσει σ’ ένα κάδρο.”

    Δεν χρειάζεται κάποιο χέρι – έκλεισες όλα τα αρώματα και τις εικόνες του θέρους μέσα σε τούτο το πολύ τρυφερό και γοητευτικό σου ποίημα, Μαριάνθη μου! Μύρισε το σπίτι μου καλοκαίρι!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου