Το καλοκαίρι, ξυπνάει πάντα νωρίς

στην αγκαλιά του Μάη, του Κερασάρη.

Στις άκρες απ’ τα τρυφερά του τα ματόκλαδα,

σκαλώνει ο θεριστής κι ο αλωνάρης.

Κίτρινα στάχυα, μεστά, στρώμα και προσκεφάλι.

Αύρα θαλασσινή, αέρας υγρός, γεύσεις, αρώματα, αφές.

Πεζούλια ασβεστωμένα, φως παραδείσιο.

Πυρωμένοι δρόμοι, πέτρες λευκές, ξωκλήσια στο Αιγαίο,

Αγια-Μαρίνα κι Αϊ -Λιάς .

Εκείνο τ’ άρωμα του πεύκου και του νερού

που κελαρύζει στο ποτάμι ,

ποιο χέρι θα το κλείσει σ’ ένα κάδρο.

Του Αυγούστου κάποια Παναγιά, που κατεβαίνει τρέχοντας

το δρόμο.

 

της Μαριάνθης Πλειώνη

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News https://youtu.be/2a72XROiaaUΚαθημερινή https://youtu.be/TvC4bKhFsr8?si=NU_CAZ-ZoUZtWPeR https://youtu.be/x7nNBchmgw8?si=kp3f-okyaaz7rDHxΠρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Φλόγες ή το παραμύθι δύο κεριών

Χθες, με μια κίνηση ηχητική και πρόσχαρη, άναψα τα κεριά που έχω στο σαλόνι μου. Όχι όλα ▪︎ μόνο εκείνα που μου πρόσφεραν την χαρά της συμμετρίας. Μα το ξέρεις▪︎ ακόμα και εκεί πρέπει να υπάρχει μία τάξη έτσι για να πιστέψω πως μπορώ να γαληνέψω το εσωτερικό μου χάος....

Δεν έχω οξυγόνο

Δεν έχω οξυγόνο

Σας παρακαλώ, κύριε, δεν έχω οξυγόνοΑφήστε να με αναπνεύσω Εκκωφαντική σιωπή ναρκοθέτησε το πεδίοΒαραθρώδες κενό μες στης γης τα αποκαΐδιαΗ φύση κλαίει, σπαράζει, θρηνεί, μεμψιμοιρεί και σκούζειΕκφωνεί τον επικήδειο λόγοΜπροστά σε μαρμαρωμένο ακροατήριο των ψυχών Σας...

2 σχόλια

2 Σχόλια

  1. ΑΝΩΝΥΜΟΣ

    Κερασάρης…αυτός που φέρνει τα κεράσια. Πόσα χρόνια είχα ν’ακούσω αυτή τη λέξη και μου τη θυμίσατε. Όλο το καλοκαίρι κλεισμένο σε εικόνες ,απλές, λιτές με τόσο ζωντανή περιγραφή. Μου άρεσε!

    Απάντηση
  2. Βάσω Αποστολοπούλου-Αναστασίου

    “Εκείνο τ’ άρωμα του πεύκου και του νερού
    που κελαρύζει στο ποτάμι ,
    ποιο χέρι θα το κλείσει σ’ ένα κάδρο.”

    Δεν χρειάζεται κάποιο χέρι – έκλεισες όλα τα αρώματα και τις εικόνες του θέρους μέσα σε τούτο το πολύ τρυφερό και γοητευτικό σου ποίημα, Μαριάνθη μου! Μύρισε το σπίτι μου καλοκαίρι!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου