Γύρνα για λίγο στο χθες και θυμήσου,
όλες εκείνες τις αθώες μας στιγμές συλλογίσου,
τότε που ήμασταν παιδιά
και κάναμε όνειρα πολλά
Θυμάσαι;

Θυμάσαι τότε;
που πιανόμασταν χέρι χέρι και πηγαίναμε
με προορισμό ένα μέρος μακρινό που πάντα περιμέναμε
τότε που ήταν όλα τόσο διαφορετικά τόσο αγνά
τότε που ήμασταν ακόμα παιδιά

Θυμήσου για λίγο τα παιδικά μας χρόνια,
που φτιάχναμε χιονάνθρωπους στα χιόνια,
που ανεβαίναμε στα ποδήλατα και τρέχαμε,
και δεν υπολογίζαμε κανέναν, αντέχαμε!

Τότε που ξεκινούσαμε να ανακαλύψουμε τον κόσμο
μέσα από τα μάτια μας
Τότε που δεν μας ένοιαζε τίποτα και κάνεις,
Τι να πρωτοθυμηθείς…

Θυμάσαι τότε;
Που τρέχαμε ανέμελα στους δρόμους και στις πλατείες,
που ζητάγαμε παιχνίδια πολλά
πότε απ’ τη μαμά
πότε απ’ τη γιαγιά
πότε απ’ τις θείες…

Τι υπέροχες στιγμές, τι αναμνήσεις,
κράτα τα όλα μέσα σου πότε σου μην τα σβήσεις
και θα ‘ρθει η ώρα που θα νοσταλγείς στο τότε να γυρίσεις…
τότε που ήσουνα παιδί…

Θυμάσαι;

_

γράφει ο Ιουλιανός Δροσίνης