Πού πας ψυχή γυρεύοντας την αγκαλιά, το χάδι,
ακροβατώντας σε κλωστή αναζητείς το βράδυ,
το λόγο το γλυκύ.
Εστέρεψες, απόκαμες μες της ζωής τη λήθη,
τα βάσανα σε στράγγιξαν,
οι έννοιες και τα λάθη,
τούτο το αβούητο το βράδυ.
Παλεύοντας να κρατηθείς απ’ το φεγγάρι, απ’ τα άστρα,
η Κασσιόπη αντανακλά μες τα μελιά τα μάτια,
να μείνει θέλει η καρδιά,
το σώμα απομακρύνει.
_
γράφει η Νικολέτα Καραχρήστου
0 Σχόλια