16.03.2021

Κατέβηκαν οι αετοί

Όλα σε άκρατη σιωπή κι ας είναι άνω-κάτω.

Σου άλλαξαν τα φώτα και περπατάς με το κεφάλι κάτω. 

Φωνή δεν ακούγεται, βουβάθηκε το σύμπαν 

κι ας είναι όλη η ζωή χωμένη στα σκουπίδια.

 

Σου φόρεσαν στολή φυλακισμένου,

στα πόδια, σου δέσαν αλυσίδες.

Οι δήμιοι, τους προστάτες παριστάνουν 

και ύπουλα σε μαντρίζουνε,

χαϊδεύοντας σου τα αυτιά, 

με το μαζί πάμε μπροστά.

 

Στα πήραν όλα, σου κόψαν τον αέρα. 

 

Όλοι στην γραμμή, στο ίδιο ύψος,

μια ίντσα πιο πάνω, μπαμ και κάτω 

 

Κατέβηκαν οι αετοί, σωπάσαν τα πουλιά, 

χαμήλωσαν και τα βουνά, γίναν του καφενέ πλατείες

εκεί να ρίχνεις την μαγκιά, 

το ύφος το στιλάτο για παρηγοριά.

 

Και δεν σηκώνεις τη γροθιά… να θυμηθούμε τα παλιά, 

που ‘δινες σπρωξιά και πέφτανε οι βράχοι.

 

_

γράφει η Νατάσα Λουκά

Ακολουθήστε μας

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ιουνίου αναμνήσεις

Ιουνίου αναμνήσεις

  Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει… Τι μένει απ’ τον Ιούνη;   Η βόλτα στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Η ιεροτελεστία του φιλιού – κρυμμένη στις βουκαμβίλιες, μακριά απ’ τις αδιάκριτες ματιές –   Γύρω γιασεμιά, λουλούδια κι ασπρισμένοι τοίχοι. Σοβάδες που ξεκολλούν και...

Σε προσμένω

Σε προσμένω

Σε προσμένω κάτιΔιάπυρους Ιούνηδες καιΤ’ απεχθή φθινόπωρα. Τους ενδιάμεσους μήνες Είτε τρώω χιόνι καιΦλέγομαιΕίτε κρεμάμενος σε μια σεκόγιαΣφίγγω τη θηλή Και σου γράφω ποιήματα.   _ γράφει η Παρασκευή...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *