Κρυμμένη κάμπια

Δημοσίευση: 3.07.2016

Ετικέτες

Κατηγορία

στον ιστό της μέσα βαθιά
φωλιάζει το κακό της συμφοράς
μαζεύει από καιρό
της αληθείας το φυλακτό

κλείνει μάτια κλείνει αυτιά
αγάλματα φτιάχνει πολλά
του εγώ της ομοιώματα
με τα σπουδαία της καμώματα

πλάθει εικόνα αγαθή
ακίνδυνη φαντάζει στην αρχή
περπατάς αμέριμνα σιμά της
της φύσης δημιούργημα είναι και αυτή

ξάφνου αποκτάει μορφή
αίμα ζητάει να πιει
το δικό σου είναι μπροστά
αφύλακτο έτοιμο για βορρά

χαμένος στης ζωής το παιχνίδι
δοσμένος στης ψυχής το χαρακίρι
αν αδιάφορα προσπεράσεις
της κάμπιας το κουκούλι

 

_

γράφει η Λήδα Χρόνη

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Ο δρόμος

Ο δρόμος

Στη ζωή μου... Άφησα το δρόμο να βγαίνει μπροστά. Να ανοίγεται Να ξεδιπλώνεται... Κάποιες φορές με γύριζε πίσω. Με κοιτούσε περιπαικτικά και Γελούσε! Σαν κάτι να ήθελε να μου πει. Σαν παλιόπαιδο που ήμουν! Ο δρόμος με έχει πλέον προσπεράσει. Δε τον συγκράτησα. Δε τον...

Μετρώντας την απώλεια

Μετρώντας την απώλεια

Τελικά δεν περνάει μέρα χωρίς να σε σκεφτώ Σαν να μην σε γνώρισα ποτέ, Μα σα να σε ήξερα ανέκαθεν. Λείπεις από την ζωή μου, Ακόμα μια φορά, που το "για πάντα" με πρόδωσε. Ακόμα μια φορά, που κομματιάζεται η σιγουριά. Την απώλεια μετρώ, στα πόσα δάκρυα συνηθίζεται. Μα...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Μετρώντας την απώλεια

Μετρώντας την απώλεια

Τελικά δεν περνάει μέρα χωρίς να σε σκεφτώ Σαν να μην σε γνώρισα ποτέ, Μα σα να σε ήξερα ανέκαθεν. Λείπεις από την ζωή μου, Ακόμα μια φορά, που το "για πάντα" με πρόδωσε. Ακόμα μια φορά, που κομματιάζεται η σιγουριά. Την απώλεια μετρώ, στα πόσα δάκρυα συνηθίζεται. Μα...

Ταξίδι πέντε ημερών

Ταξίδι πέντε ημερών

Όλα τα χρώματα της γης όλα τα φώτα της αυγής σε ένα χαμόγελο σου! Άστρο νεκρό του πρωινού μεθάει το χρώμα του ουρανού ξυπνώντας στο όνειρο σου... Να αγγίξω θέλω μια χορδή να ταξιδέψουμε μαζί σε κάθε κύτταρο σου! Και ας μείνω πάλι μια ψυχή χωρίς ταυτότητα και γη μακριά...

Ένας άνθρωπος αληθινός

Ένας άνθρωπος αληθινός

Για εσένα μιλάω Για εσένα, που είσαι αληθινός σε έναν κόσμο αναληθή Για εσένα, που ανθίζουν οι κατιφές και οι γαρδένιες για να σε γνωρίσουν Για εσένα, που η ψυχή σου φωτίζει αβύσσους και γεμίζει δυσαναπλήρωτα κενά Για εσένα, που λες αλήθεια σε όλους εκτός απ’τον εαυτό...

1 σχόλια

1 Σχόλιο

  1. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Αλλοιγορικό το εκλαμβάνω το ποίημα σου…Λήδα…Μπορεί να κάνω λάθος….
    Η κάμπια είναι το μίσος , η αδιαφορία, η ζηλοφθονία και τα μύρια όσα αρνητικά συναισθήματα….
    Μακάριος όποιος τα προσπεράσει χωρίς να λαβωθεί…
    Μπράβο!!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου