Κάτι να ζωντανέψει
στον δρόμο τον παλιό
που παίζαμε αγάπη
Ερειπωμένα σπίτια
στέγες πεσμένες
θέα στον ουρανό
Χαίνει πληγή
στον μαδημένο τοίχο
Δεν πάει καιρός
–τι να σου πουν οι αριθμοί
που τον μετράνε;
ούτε ακούν ούτε μιλάνε-
Είχε παράθυρο εκεί
Πώς να προβάλει κεφαλάκι
σε τζάμι που δεν είναι πια;
Δεν ζωντανεύει τίποτε
στον δρόμο τον παλιό
Οι ερωτήσεις γράφονται
σε στρώμα παχιάς σκόνης
Δεν απαντούν οι μνήμες
Ανάσες δεν τις συντροφεύουν
Δεν έχω χρόνο, φεύγω
Να ’παιρνα μαζί μου
κάτι που να ’χει αγάπη
Πες μου ένα ποίημα
Κάνε με να σ’ αγαπήσω
ύστατη στιγμή της μοναξιάς
Ένα σύντομο, πες μου, ποίημα
το πιο σύντομο, δεν έχω χρόνο πια
-Αχ!
_
γράφει ο Απόστολος Παλιεράκης
Εξαιρετικό…