Μέτρησα της σιωπής ήχους
κραυγές σημάδεψαν τον ήλιο.
Σ' αρχαίο καράβι, η μνήμη χαράχτηκε στην πλώρη
δυο κομμάτια, δυο στίχοι λυπημένοι
Γεννήθηκα σε γη ξεχασμένη, σε σπίτι ρημαγμένο, τυλιγμένο στου χρόνου την σκόνη.
Σε βιβλίο παλιό, εικόνες παιδικές, λεμονανθοί απλωμένοι
Με μάτια αθώα αγνάντευα τα βάθη των ονείρων..
Ζωγραφισμένος με νερομπογιές ο δικός μου ουρανός..
Ξεθωριασμένο γαλάζιο
_
γράφει η Ρούλα Τριανταφύλλου
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Με μάτια αθώα αγνάντευα τα βάθη των ονείρων..!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πολύ όμορφο ποίημα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πολύ όμορφο…!
Σας ευχαριστώ πολύ!