9.02.2022

Μαύρες τρύπες

Τ’ ουρανού, φοβούνται τις μαύρες τρύπες

μα στη γη ανοίγουν σκοτεινές παγίδες,

κατασκευάσματα νοσηρού μυαλού,

που ξεστρατίζουν τη ζωή,

σε ζοφερά μονοπάτια

Να τις αποφύγεις δεν μπορείς,

ούτε να περπατάς,

σαν πουλί πρέπει να πετάς,

σκοτεινοί κύκλοι που καταπίνουν

ακόμα και το φως

Θες δεν θες μέσα πέφτεις

Σ’ αρπάζουν,

οι μαυρορασάτοι κι ασπρορασάτοι γενειοφόροι

με σταυρούς στα στήθια και στα χέρια φίδια,

πιο κάτω, οι λευκοί κολάροι σ ’ακριβά κοστούμια

παρακάτω, τ’ άλλα ανθρωπάκια με λάβαρα στα χέρια

σπρώχνονται, χτυπιούνται την πρώτη θέση ποιος να πάρει

στις πλεκτάνες τους χαροπαλεύεις

Πλάνες, ίντριγκες, κλεψιές, εγκλήματα

μωσαϊκό της γης οι μαύρες τρύπες,

ρουφήχτρες

κάτω από τα πόδια σου, να πατάς,

μέσα να πέφτεις και να μην τους ξεφεύγεις.

_

γράφει η Νατάσα Λουκά

Ακολουθήστε μας

Υπνοβάτες

Υπνοβάτες

Κάθομαι, κοιμάμαι. στέκομαι κοιμάμαι  και ξαπλώνοντας πάλι κοιμάμαι. Υπνοβατώντας ψάχνω την ελπίδα  μες στο βαθύ το χάος. Με ύπνο το ξεπερνάω.  Στον ύπνο βρίσκω ηρεμία,  στο ξύπνιο με πιάνει μελαγχολία κι εκεί που λέω να το παλέψω  με κυριεύει υπνηλία. Σμίγω με...

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

ο θόρυβος

ο θόρυβος

Τους άκουγε όλη νύχτα Άλλοτε να ερωτεύονται και άλλοτε εκείνη να σπάει σε ό,τι πολυτιμότερο είχε Τότε ήταν που τα δάκρυά της χτυπούσαν με κρότο το ταβάνι όπως πέφτουν δεκάδες τα παιδιά από τα πολυβόλα ή όπως εκείνα τα πουλιά κλείσανε τις φτερούγες τους και παραδόθηκαν...

Ιουνίου αναμνήσεις

Ιουνίου αναμνήσεις

  Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει… Τι μένει απ’ τον Ιούνη;   Η βόλτα στα σοκάκια της Άνω Πόλης. Η ιεροτελεστία του φιλιού – κρυμμένη στις βουκαμβίλιες, μακριά απ’ τις αδιάκριτες ματιές –   Γύρω γιασεμιά, λουλούδια κι ασπρισμένοι τοίχοι. Σοβάδες που ξεκολλούν και...

Σε προσμένω

Σε προσμένω

Σε προσμένω κάτιΔιάπυρους Ιούνηδες καιΤ’ απεχθή φθινόπωρα. Τους ενδιάμεσους μήνες Είτε τρώω χιόνι καιΦλέγομαιΕίτε κρεμάμενος σε μια σεκόγιαΣφίγγω τη θηλή Και σου γράφω ποιήματα.   _ γράφει η Παρασκευή...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *