Ο Πέδρο είναι ένα μικρό παιδί που αποτυπώνεται σε πίνακα Ισπανού ζωγράφου και καλωσορίζει τα παιδιά σε αυτό το πρωτότυπο βιβλίο. Μα πού πήγαν όλοι; Γιατί υπάρχει αναστάτωση στο μουσείο; Τι συμβαίνει με τα έργα τέχνης και γιατί αμπαλάρονται βιαστικά; Γιατί σταμάτησε να έρχεται ο κόσμος;

Το κείμενο είναι ενδιαφέρον και με πρωτοπρόσωπη αφήγηση ξεδιπλώνει μια ιστορία που αποκαλύπτεται σελίδα τη σελίδα. Ο μικρός Πέδρο δε γνωρίζει πολλά πράγματα έξω από τον χώρο όπου βρίσκεται, οπότε προσπαθεί να μάθει και να καταλάβει, έχει απορίες, μοιράζεται τις ανασφάλειες και τους φόβους του με τους μικρούς αναγνώστες που κρατάνε το βιβλίο στα χέρια τους. «Δεν έχει σημασία ποιος με ζωγράφισε και πότε αλλά πώς με ζωγράφισε και πού». Γκρινιάζει που τον έντυσαν με τα καλά του για να ποζάρει για τον πίνακα, δεν του αρέσει που του κότσαραν δίπλα μια χήνα αντί για έναν σκύλο ή μια γάτα: «Να ξέρετε εσείς που ζωγραφίζετε: ό,τι βάζετε στα έργα σας μένει εκεί για πάντα». Ζει δηλαδή, αντιδρά και συμπεριφέρεται με άφθαστο ρεαλισμό! Την ημέρα οι πίνακες ζούνε μέσα από τα βλέμματα των επισκεπτών, τους παρακολουθούν, χαίρονται όταν τους ξαναβλέπουν, τη νύχτα όμως είναι πιο ομιλητικοί, συζητάνε μεταξύ τους τις εντυπώσεις και τα νέα των επισκεπτών. Τα πράγματα όμως δυσκολεύουν όταν για κάποιο λόγο που δε μαθαίνουμε αμέσως το μουσείο κλείνει και οι πίνακες αρχίζουν να αναρωτιούνται τι συμβαίνει. Έτσι ο Πέδρο το σκάει από το κάδρο του μαζί με τη χήνα του κι αρχίζει να ψάχνει, να ρωτάει, να τριγυρίζει στο κτήριο για να μάθει επιτέλους τι έχει συμβεί.

Η Σοφία Δάρτζαλη καταγράφει με ευρηματικό τρόπο κάποιες απρόσμενες και δύσκολες συνθήκες με υπονοούμενα και γεγονότα που τις αντικαθρεπτίζουν και με αφορμή την περιέργεια του μικρού πρωταγωνιστή και την περιδιάβασή του στους χώρους του μουσείου, κάτι που για πρώτη φορά κάνει στη φανταστική ζωή του, γνωρίζουμε τους σημαντικότερους πίνακες του κυβισμού, της αφηρημένης τέχνης, του σουρεαλισμού. Πικάσο, Νταλί, Μαγκρίτ χαρίζουν με τα έργα τους ποικίλα αισθήματα στον Πέδρο, που τελικά καταφεύγει στις λίμνες του Μονέ και του Κλέε και βρίσκει έναν φίλο να ταξιδεύει στα νερά τους. Θα μάθει τι συμβαίνει; Πώς μπορεί η τέχνη να βοηθήσει στην ψυχολογία και στη συμπεριφορά του ανθρώπου; Η εικονογράφηση του Βασίλη Κουτσογιάννη είναι πανέμορφη! Δεν αναπαριστά μόνο τους γνωστούς πίνακες που θέλει να συστήσει η συγγραφέας στα παιδιά αλλά επιπλέον τους ζωντανεύει με φαντασία και δεξιοτεχνία, εστιάζοντας σε συγκεκριμένες λεπτομέρειες ή τοποθετώντας αναπάντεχα τον μικρό Πέδρο μέσα ή πλάι σε αυτούς Το φόντο είναι πολύχρωμο, οι παστέλ αποχρώσεις χαρίζουν ηρεμία και γαλήνη κατά την ανάγνωση και η βόλτα σε αυτό το καταπληκτικό μουσείο γίνεται μια αξέχαστη εμπειρία μάθησης και διασκέδασης.

Το βιβλίο «Μα πού πήγαν όλοι;» συνιστά μια διαφορετική και ευφάνταστη περιήγηση στον χώρο της ζωγραφικής και των καλλιτεχνικών ρευμάτων που απολαμβάνουν οι επισκέπτες ενός μουσείου και οι φιλότεχνοι. Με άξονα τις περιπέτειες ενός παιδιού που το σκάει από τον πίνακά του εξερευνούμε ένα μουσείο γεμάτο θησαυρούς και προσπαθούμε να καταλάβουμε κι εμείς τι το ανησυχητικό συμβαίνει έξω από το κτήριο και πώς θα επηρεάσει την τύχη των έργων που φυλάσσονται σε αυτό. Στο βιβλίο υπάρχει QR Code με πληροφορίες για τα ρεύματα της ζωγραφικής και τα έργα τέχνης που συναντάμε κατά την ανάγνωση.