Αγάπη από μετάξι, που υφαίνει γύρω από το αδιαπέραστο κουκούλι της μοίρας το σκληρό της νήμα. Αγάπη από μετάξι, πνιγμένη στις παρεξηγήσεις και στον εγωισμό. Θα καταφέρει η χρυσαλλίδα του έρωτα να βγει από το κουκούλι του πείσματος; Αγάπη από μετάξι, που ενώνει το Σουφλί με το Μιλάνο, την Αργυρώ με τον Άγγελο, το παρελθόν με το παρόν ενώ γύρω τους καίγονται οι κρεβάτες της καθημερινότητας από το τρένο της προόδου.
Η ιστορία ξεκινάει λίγο πριν το 1922 και τελειώνει στη σημερινή εποχή. Με συγγραφική δεινότητα και εμβριθή μελέτη, το συγγραφικό δίδυμο Ζώτου-Καραγεωργίου στήνει έναν υπέροχο ιστορικό καμβά και χτίζει το Σουφλί από τα θεμέλιά του. Από τη Φιλιππούπολη στο Σουφλί κι από κει στην ιταλική πρωτεύουσα της μόδας, ένας έρωτας ψάχνει ανταπόκριση, ξεφεύγοντας από τις κακές συμπτώσεις. Η Αργυρώ εν όψει της βουλγαρικής καταπάτησης των εδαφών της ανατολικής Θράκης φτάνει εσπευσμένα στο πατρικό της μητέρας της με τον πατέρα της και τη μεγαλώνουν οι ανύπαντρες ηλικιωμένες θείες της ενώ ο μπαμπάς καταφεύγει στην Αμερική. Ο ατίθασος και ανυπότακτος χαρακτήρας της έρχεται σε σύγκρουση με την έλλειψη παιδείας και επαρκών γνώσεων για ανατροφή των δύο γυναικών. Ταυτόχρονα, ο Άγγελος μεγαλώνει σε μια οικογένεια σηροτρόφων και έρχεταιι η πολυπόθητη στιγμή που το εμπόριο και η παραγωγή περνάει στα δικά του χέρια. Οι δύο νέοι θα ανταμωθούν και έτσι ξεκινάει η ιστορία μας.
Το μυθιστόρημα είναι μια εξαιρετικά καλογραμμένη ρομαντική, ερωτική ιστορία, που χειρίζεται με μεγάλη προσοχή τους χαρακτήρες της, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές της υπερβολής και της αναληθοφάνειας. Το ιστορικό υπόβαθρο είναι σφιχτοδεμένο και επηρεάζει τις ζωές των ηρώων του βιβλίου χωρίς να κουράζει ή να διακόπτει τη ροή της αφήγησης. Οι συγγραφείς έκαναν κτήμα τους την ιστορία της χερσονήσου του Αίμου από τους Βαλκανικούς και εντεύθεν και τη μετέφεραν με σεβασμό και οξύνοια στο χαρτί.
Επιπλέον, η σηροτροφία είναι κάτι μαγικό ως παραγωγή και διαδικασία, κάτι που κατέδειξαν επάξια και με έκαναν να νιώσω δίπλα στις εργάτριες στο σηροτροφείο, κοντά στους ανθρώπους που ανοίγουν τα σπίτια τους για να τραφεί ο μεταξοσκώληκας μόλις βγει από το αυγό του, πάνω από το κουκούλι που τυλίγεται με το πολύτιμο νήμα. Ένιωσα αγωνία για τις επιτυχείς εκβάσεις των νέων κουκουλιών (θα ακολουθηθούν όλα τα στάδια του μεγαλώματος; Θα πάνε όλα καλά;), χάρηκα με την ποιότητα και την υψηλή τιμή του νήματος στο εμπόριο, λυτρώθηκα από την κούραση και το ξενύχτι των σηροτρόφων όταν πέρναγε το απαιτητικό διάστημα, στενοχωριόμουν για την άνοδο και την πτώση της σηροπαραγωγής στο Σουφλί, μιας και σταδιακά το μετάξι αντικαταστάθηκε από το συνθετικό υποκατάστατό του.
Υπέροχο λοιπόν το φόντο, καλοδουλεμένο, σωστά επεξεργασμένο και λεπτομερές όσο πρέπει. Ας πάμε και στην πλοκή τώρα. Ουσιαστικά είναι μια ρομαντική ιστορία, με ανατροπές και χωρίς πολλά πρόσωπα να μπλέκονται στις ζωές των χαρακτήρων. Περιγράφεται ένα μεγάλο χρονικό διάστημα από τις ζωές τους, χωρίς όμως να είναι υπερβολικό ή να καλύπτεται από ανούσιες στιγμές ή σκηνές. Κατ’ εμέ, μόνη εξαίρεση σε αυτόν τον «κανόνα» ήταν η πολυσέλιδη αναζήτηση του Άγγελου στα βάθη της Ασίας για υγιή κουκούλια. Ναι, ήταν απαραίτητη για να καταλάβω την αγωνία του, μιας και αν σταματήσει η σηροτροφία και το εμπόριο ο Άγγελος θα πεινάσει. Ήταν όμως υπερβολικά πολλές οι σελίδες, αν και καλογραμμένες με τον γνωστό αγαπημένο τρόπο που γράφει το υπέροχο δίδυμο.
Η επόμενη ένστασή μου αφορά τις πολλές παρεξηγήσεις και τις επαναλαμβανόμενες ομοιόμορφες ανατροπές. Όποτε υπερνικούσαν ο Άγγελος και η Αργυρώ τα εμπόδια, κάτι συνέβαινε που πάλι τους χώριζε. Και δεν ήταν κάποιο ιστορικό ή κοινωνικό γεγονός αλλά μια λάθος στιγμή, μια λάθος σκέψη ή λέξη κλπ. Στην αρχή έκανα υπομονή, στη συνέχεια όμως, γεμάτος αγάπη για τις παράλληλες πορείες των δύο χαρακτήρων, ήθελα να τους βάλω τις φωνές, να σταματήσουν να κάνουν ή να σκέφτονται ή να λένε βλακείες και να δουν την αλήθεια όπως είναι, χωρίς εγωισμούς και βιασύνες. Αλήθεια, γιατί δεν αναφέρθηκε πουθενά τι απέγινε ο πατέρας της Αργυρώς;
Μου άρεσε ιδιαίτερα η Μπιάνκα, η μόνη φίλη που έκανε η Αργυρώ στο Μιλάνο, το πώς γνωρίστηκαν και πώς μεγάλωσαν μαζί. Θεώρησα έξυπνη κίνηση να μην υπάρξουν γεγονότα λεπτομερή κατά τη διάρκεια του πολέμου, γιατί θα το κούραζαν και θα το φόρτωναν υπερβολικά. Αντίθετα, δάκρυσα με τις συμπτώσεις που δημιουργεί ο πόλεμος και εξέθεσαν οι συγγραφείς. Επίσης, μου άρεσε η ανέλιξη της Αργυρώς ως Σύλβια Ακουάρτι και ο τρόπος που επιβλήθηκε στις ψηλομύτες κυρίες και στους μόδιστρους του Μιλάνο αρχικά και του κόσμου ολόκληρου αργότερα. Και προς το τέλος με κούρασε η εξέλιξη στην ιστορία της εγγονής της Αργυρώς, γιατί το κορίτσι, έχοντας μάθει τόσα πράγματα για το παρελθόν της, θέλησε να τα εφαρμόσει και στη δική της ζωή.
Η «Μεταξένια αγάπη» είναι ένα δυνατό love story που με παρέσυρε στις σελίδες του. Ακριβώς όπως ο μεταξοσκώληκας όταν ξεκινήσει να τρώει φύλλα μουριάς δε σταματάει μέχρι να χορτάσει, έτσι κι εγώ σαν αναγνώστης, μασούσα αχόρταγα τις σελίδες-φύλλα μέχρι να τελειώσουν! Απόλαυσα κάθε λέξη, κάθε παράγραφο και κλείνοντας το βιβλίο ένιωσα ανακούφιση για το τέλος που περίμενε όλους τους χαρακτήρες. Τι απέγιναν τελικά η Αργυρώ και ο Άγγελος; Κατάφεραν επιτέλους να ζήσουν μαζί; Τι απέγινε η πνευματική, οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη του Σουφλίου στη σημερινή εποχή; Πώς θα επηρεάσουν όλα αυτά τα γεγονότα την Αντζέλικα;
0 Σχόλια