Πόλεμος Απόλεμος ο Έρωτας αυτός: Αδράχνω τα όπλα και τα πετάω χάμω. Κάνω σπονδές στ’ όνομά σου και Υπογράφω ειρήνη μ’ ερυθρά μελάνη. Μα εσύ μ’ εξοντώνεις με  Την ίδια μου την Πένα. Γιατί γνωρίζεις ότι  Οι Ποιητές δεν πεθαίνουν ποτέ και Ανάμεσα στον Πόλεμο...

Όταν κλείνω τα μάτια προσπαθώ να φιμώσω τον λαβύρινθο του μυαλού μου, για να κατακτήσω τη γαλήνη στα άδυτα του εαυτού μου. Μα πώς μπορώ να επιβάλλω τη σιωπή στα μονοπάτια του νου μου; Σαν ξυπνάω το πρωί, ακούω τους ψιθύρους της συνείδησης μου. Μα πώς να τους αγνοήσω;...

Βλέπει τον ουρανό, τα αστέρια, το φεγγάρι. Ενθουσιάζεται. Σ΄Ανατολή και Δύση μέτρησε, τους αριθμούς· και φτάνει. Λυπάται. Γυρνάει πάλι απ’ την αρχή. Χρόνια πολλά·  και φτάνει... υπόθεση υπομονής, υπομονής...