
Εύη Τσιτιρίδου – Χριστοφορίδου
εικον/φηση Λέλα Στρούτση
Κέδρος
ISBN: 978-960-04-4453-7
Η εκδοτική και συγγραφική ιστορική διδακτική προσέγγιση των παιδιών μέσω των παραμυθιών συνήθως περιορίζεται στην αρχαιοελληνική μυθολογία (και δη σε κλασσικούς μύθους) και σπάνια αγγίζει ιστορικά πρόσωπα (που κι αυτά συνήθως περιορίζονται στην κλασσική αρχαιότητα ή τη νεώτερη ιστορία).
Η -εθνικιστική και προγονολατρική- μεροληψία δεν είναι άγνωστη, άλλωστε, στον αναγνώστη. Ωστόσο, έτσι εγκαταλείπονται χιλιάδες χρόνια (από τον Γ΄ π.Χ. αιώνα έως το 1821) χωρίς να τα αγγίξουμε. Αυτή την αρχαιολάγνα μονοτονία “σπάει” με καινοτόμες προσεγγίσεις το παραμύθι «μια βόλτα στα βυζαντινά χρόνια» της Εύης Τσιτιρίδου-Χριστοφορίδου (Κέδρος, 2014).
Το βιβλίο απευθυνόμενο σε παιδιά ηλικίας 5 έως 8 ετών με εύπεπτο τρόπο αγγίζει όλες σχεδόν τις πτυχές του βυζαντινού βίου -δημόσιου και ιδιωτικού. Σπίτι, λιμάνι, σχολείο, αγορά, ύπαιθρος, ασχολίες σπιτιού, διατροφή, διασκέδαση, θρησκευτικός, η ζωή στο παλάτι και στους στρατώνες είναι μερικά από τα θέμα που αγγίζει το βιβλίο.
Με τη θεατρική του διάσταση και το διαλογικό σχήμα των παιδικών συζητήσεων κι αναζητήσεων, ο μικρός αναγνώστης ή ακροατής μεταφέρεται στα βυζαντινά χρόνια και τον πολιτισμό που σημάδεψε τελικά όσο κανείς τη σύγχρονη κουλτούρα.
Με τη βοήθεια του βιβλίου και τις αφορμές που δίνει στο γονέα, το παιδί μπορεί – επιφανειακά και σχηματικά- να αντιληφθεί την ιστορική συνέχεια και της εξέλιξη του ελληνικού πολιτισμού έως σήμερα. Μάλιστα η απουσία λεπτομερειών για τα βυζαντινά ήθη, καθιστούν το βιβλίο εύπεπτο για τα παιδιά· κάτι αναγκαίο αφού εισάγονται σε δεδομένα κι εποχές που αγνοούσαν.
Άλλωστε, σε αυτές τις ηλικίες δεν διεκδικούμε να μεταφέρουμε με εμβάθυνση ιστορική γνώση στα παιδιά. Αλλά έχουμε ανάγκη να αγγίξουμε όλες τις ιστορικές περιόδους, πόσο μάλλον τον ξεχασμένο ελληνικό Μεσαίωνα. Έτσι, έχουμε να κάνουμε με ένα πολύτιμο εγχειρίδιο για τον εκπαιδευτικό των μικρών τάξεων που θέλει να προσεγγίσει την εποχή εισαγωγικά, ανεξάρτητα από τη σχολική ύλη (που εμφανίζεται στην Ε΄ δημοτικού για πρώτη φορά).
Αξίζει όμως τα παιδιά να δουν σε βάθος την ελληνική ιστορία, όχι μέσα από τη μυθολογία και τα ιστορικά ή μυθικά πρόσωπα, αλλά ως καθημερινά κοινωνικά στιγμιότυπα που εντοπίζονται -λίγο ή πολύ- και σήμερα. έτσι η ιστορία γίνεται μία βιωμένη αντίληψη του παρελθόντος.
Οφείλουμε, επιλογικά, να υπογραμμίσουμε τη βυζαντινότροπη εικονογράφηση της Λέλας Στρούτση, που φέρνει τους νεαρούς αναγνώστες οπτικά στο πνεύμα της εποχής. Εκτός από τη βυζαντινή προοπτική βάθους είναι φανερή η μελέτης της εικονογράφου για την ενδυμασία και την αρχιτεκτονική της εποχής.
0 Σχόλια