Μια ματιά πόνου στη σημερινή πραγματικότητα!

 

 

Ένα σύννεφο κατήφειας και οδυνηρής κατάθλιψης σκεπάζει το πλείστον του Ελληνικού λαού μας. Δεινοπαθούμε, υποφέρουμε, προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τις ποικίλες αντιξοότητες, που κάποιοι(σκόπιμα ίσως;) ρίχνουν μπροστά μας. Η εξαθλίωση στο έπακρον!.. Ο σύγχρονος άνθρωπος απόκλεισε από την πραγματικότητα τον ψυχικό παράγοντα και στη θέση του έβαλε αποκλειστικά το υλιστικό περιβάλλον και εκφυλίζεται μέσα σ’ αυτό. Και όμως αυτοί, που χρόνια υπήρξαν πριν από μας θεώρησαν ως ουσιώδη την παρουσία μέσα στον κόσμο των πνευματικών στοιχείων. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι όλοι είχαν θεωρήσει ως πολύ σημαντική υπόθεση το κάθε μεγάλο τους γεγονός να το συνδέουν με την παρουσία και των πνευματικών στοιχείων. Όμως για τη δική μας εποχή και νοοτροπία όλα αυτά που συνδέονται με τον ψυχικό και πνευματικό πλούτο, που θα πρέπει να διακρίνει τον κάθε άνθρωπο, θεωρήθηκαν δυστυχώς ως πεπαλαιωμένες και ηλίθιες μορφές ζωής και έτσι αφεθήκαμε όλοι στην πλάνη της υλιστικής νοοτροπίας και από το σημείο αυτό και ύστερα άρχισε και ο εκφυλισμός κάθε αξίας και κάθε είδους πράξεων που καταξιώνουν την ανθρώπινη προσωπικότητα και συμπεριφορά. Για δεύτερη φορά ο άνθρωπος καρπολόγησε από το δέντρο τον απαγορευμένο καρπό και κατάφερε να δημιουργήσει έναν επίγειο παράδεισο, αλλά τόσο παροδικό και χωρίς ηθικά στηρίγματα, ώστε τα λαθεμένα σχέδιά του τον έφεραν ολοταχώς προς την καταστροφή την οποία τώρα υφίσταται δυστυχώς! Αν κάποιος θελήσει να κάνει μια στατιστική έρευνα για το ποιες λέξεις παίζουν τώρα ανάμεσά μας θα βρει λέξεις πόνου και οδύνης μόνο! Ανεργία, φτώχια, καταιγισμός από λογαριασμούς, που δεν ξέρω και τι σκοπό εξυπηρετούν, αφού το δάνειο για το οποίο γίνονται οι αφαιμάξεις αυτές, όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά αντίθετα ανεβαίνει με αλματώδεις ρυθμούς, απολύσεις (με το ωραίο όνομα μετακινήσεις!!!), πλειστηριασμοί, άνθρωποι πεταγμένοι στο δρόμο να ψάχνουν για λιγάκι ψωμί, και να παλεύουν να βρουν τόπο για να κοιμηθούν, παιδιά που λιποθυμούν στα σχολεία από την πείνα, κλειδαριές σε μικροεπιχειρήσεις και μικρομάγαζα, αυτοκτονίες πολλές, που δυστυχώς λίγες βλέπουν το φως της δημοσιότητας, παντελής εξαθλίωση δηλαδή και άλλα, «ων ουκ έστι αριθμός», βάσανα για το λαό μας! Ο Ντελακρουά απεικόνισε τέλεια τη σφαγή της Χίου! Για το δικό μας σφαγιασμό θαρρώ πως δεν χρειάζεται ένας Ντελακρουά, για να απεικονίσει την αθλιότητα που μας δέρνει… Λίγα χρώματα, ένα πινέλο και ο πόνος που αισθανόμαστε θα μας δώσει το τέλειο αποτέλεσμα… Ντροπή!!! Ντροπή... για όλους αυτούς μας οδήγησαν και μας οδηγούν ασύστολα στην καταστροφή. Ντροπή, γιατί μας σκλάβωσαν για χρόνια με τα δάνεια στους ξένους τοκογλύφους, τους προστάτες μας τάχα… Τι ειρωνεία!!!.. Υπόδουλοι στη δική μας πατρίδα! Λογοδοτούμε αναίσχυντα σε ανθρώπους που δεν έπρεπε να τολμήσουν να μας πλησιάσουν με τόσα που μας χρωστούν εκείνοι… Ντροπή, γιατί γίναμε υποχείρια ανθρώπων που τώρα κομπάζουν και μας λοιδορούν. Ποιοι; Αυτοί, που από μας πήραν ό,τι καλύτερο γεννήθηκε ποτέ. Τη δημοκρατία, τον πολιτισμό, τις τέχνες και τα γράμματα, τα μαθηματικά και την αστρονομία, την αρχαία τραγική ποίηση, τη φιλοσοφία, τη γλυπτική, τη ζωγραφική... τα πήραν όλα!. Ντροπή και στους δικούς μας που δεν βρέθηκε ένας να υψώσει το ανάστημά του και να τους φωνάξει.. «Ε! ως εδώ!.. μην προχωρείτε άλλο…Αρκετά! Καταστρέψτε την Ελλάδα, αν μπορείτε. Αυτομάτως θα καταστραφείτε και εσείς, που μεγαλόπρεπα και με στυλ συνεδριάζετε για να βρείτε τρόπους καταστροφής του Ελληνικού Έθνους... Ξεχάσατε μωρέ ότι οι Έλληνες αντιτάχτηκαν σε μυριάδες Περσών και τους κατατρόπωσαν; Και ότι για 400 χρόνια το σκλαβωμένο Έθνος μας έζησε και κράτησε την Ελληνική του γλώσσα μέσα από τα κρυφά σχολειά, που τώρα κάτι μεταρρυθμιστάδες τα αρνούνται για να κερδίσουν καμιά καλοπληρωμένη θεσούλα; Θα σηκωθεί ορέ ο Πατροκοσμάς, ο Φεραίος, ο Παπαφλέσσας, ο Κολοκοτρώνης και τότε ελάτε να τα ξαναπούμε! Αναλογιστήκατε με ποιους πάτε να τα βάλετε;» Κενό στις ψυχές των Ελλήνων… Και δέσμιοι πλέον του ξένου συμφέροντος, υποδεχόμαστε ταπεινά τους ελεγκτές μας. Δούλοι λοιπόν! στους σκαιούς και μηδενιστικούς ελεγκτές, ως οι κολίγοι στους Τούρκους κάποτε. Τώρα έχουμε την απόλυτη κρίση των θεσμών... εν μέσω της αδυσώπητης οικονομικής κρίσης… Η εντύπωση που μας δίνουν όλα αυτά είναι ότι η κρίση του κόσμου θα ανεβεί ακόμη πιο ψηλά, θα κατέβει ακόμη πιο χαμηλά και θα απειλήσει τις ιερές αξίες του ανθρώπου και θα εισέλθει στα άδυτα των αδύτων της ανθρώπινης ζωής. Αλλά πού μπορεί να μας πάει η κρίση αυτή; Σε μια έκρηξη οικουμενική που ή θα γκρεμίσει εντελώς τον κόσμο ή θα απαιτήσει τον πλήρη μετασχηματισμό κάποιων ανθρώπων. Γιατί κάποτε θα ξυπνήσουν όλοι αυτοί από το λήθαργο που τους έριξε η Ευρώπη και θα μπορέσουν να σηκώσουν το κεφάλι τους ψηλά και να απαιτήσουν την αλλαγή. Τότε ο Έλληνας θα αγγίξει γερά αρχές, θεσμούς, αξίες, πολιτισμό, δημοκρατία και θα πει σταθερά το ΟΧΙ στη νέα υποδούλωση στις ψυχοφθόρες δυνάμεις της Ευρώπης… και στη συνεργασία των εκλεγμένων μας με αυτές... Γιατί η Ελλάς «Πέπρωται να ζήσει και θα ζήσει!!!»

 

της Αλίκης Οικονόμου Γιωτάκου

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Τα «αποκηρυγμένα»

Τα «αποκηρυγμένα»

Τα «αποκηρυγμένα» - γράφει η Βάλια Καραμάνου - Σε μια πρόσφατη συζήτηση με τον Φίλιππο Δρακονταειδή, πολυγραφότατο και καταξιωμένο συγγραφέα και μεταφραστή σε Ελλάδα και εξωτερικό, αναφέρθηκε η εξής φράση: «μετά την έκδοση ενός βιβλίου μου παθαίνω ό,τι και μια γυναίκα...

Στο  χείλος της αβύσσου

Στο χείλος της αβύσσου

Στο χείλος της αβύσσου - γράφει η Βάλια Καραμάνου - Ιδιαίτερη γοητεία ασκούν εκείνα τα ποιήματα που γράφονται λίγο πριν τον θάνατο ή τόσο κοντά σε αυτόν, είτε  αυτός είναι ακούσιος είτε εσκεμμένος. Ο ποιητής κοιτάζοντας κατάματα την άβυσσο αφήνει την ύστερη κραυγή του...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Στο  χείλος της αβύσσου

Στο χείλος της αβύσσου

Στο χείλος της αβύσσου - γράφει η Βάλια Καραμάνου - Ιδιαίτερη γοητεία ασκούν εκείνα τα ποιήματα που γράφονται λίγο πριν τον θάνατο ή τόσο κοντά σε αυτόν, είτε  αυτός είναι ακούσιος είτε εσκεμμένος. Ο ποιητής κοιτάζοντας κατάματα την άβυσσο αφήνει την ύστερη κραυγή του...

Ο καθηγητής που παίρνει… 100

Ο καθηγητής που παίρνει… 100

Τις μέρες που το ζήτημα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών έχει επανέλθει στο προσκήνιο, θυμήθηκα τη φράση ενός δασκάλου που με είχε εντυπωσιάσει: «Ο καλύτερος κριτής του εκπαιδευτικού είναι ο ίδιος ο μαθητής». Και ως μαθητής γνώρισα εξαιρετικούς δάσκαλους και...

Πού πουλάνε… έμπνευση;

Πού πουλάνε… έμπνευση;

_ γράφει η Μαρκέλλα Ευθυμίου - Κοιτάζεις την λευκή σελίδα με τις ώρες μήπως και σου μιλήσει ή ξαφνικά γεμίσει από μόνη της με λέξεις. Κρατάς ακίνητος την κιθάρα σαν μωρό που ούτε κλαίει ούτε γελάει. Το πινέλο στέκεται πάνω στο αυτί σου και αρνείται πεισματικά να...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου