Τον γνώρισε μια χειμωνιάτικη νύχτα. Με τη φωνή του, την παρέσυρε σ’ ένα μαγικό ταξίδι- αστραπή. Ξεγύμνωσε την ψυχή της και αφέθηκε έρμαιο στα ερωτικά του καλέσματα. Μιλούσε τόσο ακαταλαβίστικα. Δε μπορεί να ήταν τίποτε άλλο παρά ο κώδικας της αγάπης. Ο χρόνος σταμάτησε. Κοιτώντας τον, βαθιά μες στα μάτια, του αποκάλυψε όλα τα μυστικά της. Και εκείνος με τη σειρά του, της είπε αλήθειες. Μέσα σε μια στιγμή, έμαθε να ακούει, να γεύεται, να οσμίζεται, να νιώθει, να αγγίζει, να ρισκάρει, να τολμά. Συνταξιδιώτης της, πολλές νύχτες. Ώσπου οι νύχτες, έγιναν μέρες. Την ημέρα όμως ήταν διαφορετικός, αλλιώτικος. Έτσι όπως εισέβαλλε στη ζωή και στην καρδιά της, ένα βροχερό βράδυ, έτσι και εξαφανίστηκε. Νύχτα ήταν πάλι.
_
γράφει η Βάσω Καρλή
[..] Μέσα σε μια στιγμή, έμαθε να ακούει, να γεύεται, να οσμίζεται, να νιώθει, να αγγίζει, να ρισκάρει, να τολμά[…]
Έζησε δηλαδή !!Πολύ μου άρεσε Βάσω!
Ναι Άννα μου, έζησε. Όσα δε ζούμε σε μια ζωή μπορεί να τα ζήσουμε σε μια στιγμή.
Σύντομη, περιεκτική, ακαριαία…Μπράβο Βάσω μου όπως ακριβώς ταιριάζει σε μια μικρή ιστορία!!! Καλημέρα!!!
Ακαριαία, πολύ μου άρεσε αυτός ο χαρακτηρισμός. Να είσαι καλά Σοφία μου.