9 Σχόλια

1. 

   ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΛΙΕΡΑΚΗΣ στο 15/07/2016 σε 8:29 πμ

   Όζουσες κονσέρβες δηλητηριασμένων συναισθημάτων και η ποίηση, όπως πάντα, να σημαίνει συναγερμό…

   Απάντηση
2. 

   Μάχη Τζουγανάκη στο 15/07/2016 σε 9:10 πμ

   Έρχεσαι κάθε φορά με ψυχή και κοινωνική αντίληψη, Με κυνισμό ενίοτε και με πολύ συναίσθημα πάντα. Εδώ χτυπάς την πόρτα μας την ηλεκτρονική και μας το φωνάζεις. Για τον κάλπικο κόσμο της ηλεκτρονικής φιλίας, για την απομόνωση, για τις δήθεν σχέσεις. Μοναξιά ρε Δημήτρη. Μοναξιά…πώς γίναμε έτσι…τα χάλια μας τα μαύρα… Ευτυχώς το σχόλιο δεν έχει μετρητή Likes…Δε θα το άντεχα…

   Καλημέρα και να (μας) γράφεις. Καλό μας κάνει.

   Απάντηση
3. 

   Σπύρος Μακρυγιάννης στο 15/07/2016 σε 9:18 πμ

   Πόσο ανατριχιαστικά πραγματικό…..!!!!

   Απάντηση
4. 

   Άννα Ρουμελιώτη στο 15/07/2016 σε 9:56 πμ

   We suck …………….. να (μας) γράφεις παντα έτσι Δημήτρη…με ρεαλισμό …με κυνισμό.. σε ευχαριστώ!!

   Απάντηση
5. 

   Rea Zacharia στο 15/07/2016 σε 11:31 πμ

   Συμβαίνει τώρα. Smiley.
   Αληθινό και καυστικό με υποδόριο τρόπο. Χαμογέλασα πικρά και σκέφτηκα για άλλη μια φορά πόσο μ’ αρέσει όταν γράφεις έτσι.
   Smak back.

   Απάντηση
6. 

   Βάσω Καρλή στο 15/07/2016 σε 1:01 μμ

   Σημερινό, φρέσκο, ιδιομορφο. Μια γραφή που δεν έχουμε συνηθίσει αλλά κάνει τη μεγάλη διαφορά. Πρωτότυπο!

   Απάντηση
7. 

   Αθηνά Μαραβέγια στο 15/07/2016 σε 8:02 μμ

   Πόσο τραγικά αληθινό και πόσο υπεύθυνοι είμαστε όλοι….
   Ευχαριστώ με τρόμο και πόνο….

   Απάντηση
8. 

   Πλοκαμάκη Χρυσούλα στο 15/07/2016 σε 8:57 μμ

   Πιο αληθινά τραγική δεν γίνεται η επικοινωνία(?)…
   Γροθιά στο στομάχι … η ανταλλαγή συναισθημάτων(?)
   ……..?….?……?…..
   ΜΠΡΑΒΟ!

   Απάντηση
9. 

   Σοφία Ντούπη στο 16/07/2016 σε 12:22 μμ

   Ναι… ακριβώς αυτή, έτσι όπως την καταγράψατε είναι η εικόνα από το παρών κι ίσως και από το μέλλον μας!!!!!!! Μου άρεσε πολύ… όχι ο τρόπος ¨επικοινωνίας¨ μας άλλα η ουσία της μίας εικόνας και των χιλίων λέξεων!!!!!!

   Απάντηση