γράφει η Κατερίνα Σιδέρη

Το μιλώντας τη νύχτα, είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως και έχει μεταφραστεί σε 22 γλώσσες. Από τις πρώτες του σελίδες, αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις να κάνεις με πολύ ξεχωριστούς ήρωες, με χαρακτήρες ιδιαίτερους και συνάμα διαφορετικούς.

Η 17χρονη Ρόζι ήταν εκείνη που κέντρισε το ενδιαφέρον μου. Λατρεύει τη μουσική, γράφει στίχους και παίζει πιάνο και κιθάρα. Επιδιώκει να είναι καλή σε όλα της, είναι αναποφάσιστη, δεν χαλαρώνει ποτέ και θέλει να είναι τέλεια. Τέλεια κόρη, τέλεια φίλη, τέλεια μαθήτρια, τέλεια γενικώς. Την κυβερνούν κανόνες και πολύ γρήγορα γίνεται αντιληπτό ότι δεν απολαμβάνει τη ζωή, απλά ζει στο καλούπι που η δεσποτική και αυταρχική μητέρα της, της έχει με τον τρόπο της επιβάλει.

Έχει δίδυμο αδερφό τον Τζος, κολλητή της φίλη τη Μάρλεϊ και απρόσμενα θα μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της ο Γουίλ, φίλος του Τζος, ένας αντιφατικός, γοητευτικός  και λιγομίλητος νέος που η μεταξύ τους σχέση θα έχει στο πέρασμα του χρόνου πολλές διακυμάνσεις.

Ο Γουίλ, ζει με τη γιαγιά του και τη 10χρονη αδερφή του Άμπερ από τότε που τους παράτησε η μητέρα τους. Ένα μοναχικό αγόρι με έφεση στα μαθηματικά και αρκετά σέξι χωρίς να το αντιλαμβάνεται. Έχει μηχανή, στο σχολείο δεν θέλει να προχωρήσει, καταπιάνεται με κατασκευές και θέλει να ταξιδέψει όσο και όπου μπορεί.

Η Ρόζι και ο Γουίλ, ο Γουίλ και η Ρόζι, τα δύο κύρια πρόσωπα της ιστορίας μας, θα αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους, θα απομακρύνονται, θα συνδέονται ξανά, θα μιλούν τις νύχτες, θα συναντιόνται στον αγαπημένο τους φάρο και η μεταξύ τους σχέση θα κρατά δέσμιο τον αναγνώστη στη δίνη των ανείπωτων συναισθημάτων τους.

…παίρνεις αυτό που ζητάς και βρίσκεσαι στο μέρος που ψάχνεις…

Μια βραδιά με κορν φλέικς και κρύο γάλα, η πρώτη συνάντηση των δυο φίλων στον φάρο, μια δειλή συμφωνία μεταξύ τους, οι παράλογες και κουραστικές συνήθειες της Ρόζι που την εξουθενώνουν ψυχικά, η βραδιά του σχολικού χορού και οι εκατέρωθεν προσκλήσεις για τη γιορτή των Χριστουγέννων, μας εισάγουν στην ιστορία, μας προδιαθέτουν για τη συνέχεια και αφήνουν αιχμές για μια όχι και τόσο αρμονική εξέλιξη.

Η Ρόζι είναι μια καλά κουρδισμένη μηχανή που ανταποκρίνεται σε όλα με τον καλύτερο τρόπο. Όμως τα εύσημα που θα μπορούσαν να στάξουν βάλσαμο στην ψυχής της, ποτέ δεν έρχονται από την πλευρά της τοξικής θα τολμήσω να πω, μητέρας. Στο πλευρό του Γουίλ περνάει όμορφα, ανέμελα και ελεύθερα, όμως είναι διαφορετικοί χαρακτήρες και έχουν σχέδια για το μέλλον που δυστυχώς δεν συνάδουν.

Οι τάρτες μήλου και τα παρελκόμενά τους, ένα πρώτο φιλί σε ανύποπτο χρόνο στην παραλία, τα ψέματα που αραδιάζει η Ρόζι για να καλύψει την αλήθεια της, μια επαναστατική κίνηση των διδύμων ως φοιτητές πανεπιστημίου και τα γενέθλια του Γουίλ που έμελλε να μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα μέσα τους για πάντα, κάνουν την ατμόσφαιρα βαριά σε σημείο που φορές – φορές δυσκολεύεσαι να αναπνεύσεις.

Θα διαβάσουμε για την άρνηση της Ρόζι να γράφει πλέον τραγούδια, για τη νέα της ζωή ως φοιτήτρια που καθόλου δεν την ενθουσιάζει, για τις αϋπνίες που την ταλαιπωρούν, για τις βραδινές συνομιλίες της με τον Γουίλ που λειτουργούν καταπραϋντικά αλλά και για τη γνωριμία της με τον κωπηλάτη, ατσαλάκωτο Σάιμον.

Το σκηνικό της ζωής τους αλλάζει. Το αλκοόλ μπαίνει εκ νέου στη ζωή του Γουίλ και η Ρόζι γράφει ιστορίες και πάλι στα χέρια της. Λίγο πριν την έναρξη του ταξιδιού στην Ασία, η απρόσμενη εμφάνιση της Ρόζι στο κατώφλι του σπιτιού της γιαγιάς του Γουίλ, τους οδηγεί σε ένα πενθήμερο διακοπών στο Μαυροβούνιο.

Και εκεί που ο αναγνώστης έχει αρχίσει να αναθαρρεί, διαβάζει για μια ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, για μια μαμά που αποφασίζει χωρίς να της ζητηθεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, για κύκλους χημειοθεραπειών, για μια ρινορραγία, μια δεξίωση γάμου σε αχυρώνα και μια φυγή προς τον βορρά.

Μας περιμένουν ακόμη πολλά και αμφίρροπα. Στο κάδρο των ηρώων θα εισβάλλει η δυναμική Τζεν και ως αναγνώστες θα έρθουμε αντιμέτωποι με τη νέα θέση εργασίας ως σύμβουλος διοίκησης, με τη Ρόζι που πλέον αποδέχεται κομμάτια του εαυτού της και τραγουδά με μια κιθάρα σε μια τόσο ξεχωριστή στιγμή για τον Γουίλ και την Άμπερ και την εργασία της Ρόζι ως δασκάλα μουσικής, όνειρο καταχωνιασμένο στα δύσβατα της ψυχής της που κατάφερε από μια μικρή χαραμάδα να αναδυθεί στο φως.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Κλερ Ντέιβερλι, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:

…μη χάσεις κάτι καλό μόνο και μόνο γιατί είναι διαφορετικό…

Αυτό το βιβλίο νιώθω ότι προσφέρει σκωτσέζικο ντους. Εκεί που οι ήρωές μας είναι μαζί, ξαφνικά χωρίζουν και κόβουν τελείως τις μεταξύ τους επαφές. Εσύ ελπίζεις να δοθεί μια λύση και άλλοτε πάλι, αναρωτιέσαι αν τελικά αξίζει οι δυο τους να είναι μαζί.

Οι τελευταίες σελίδες κρύβουν ένα δαχτυλίδι κειμήλιο, μια αρρώστια, ένα παλιό πιάνο, μια φιλία για τρεις και μια νέα ρήξη μεταξύ τους.

Οι τίτλοι τέλους ετοιμάζονται να γραφτούν. Οι καρδιές τους πονούν, οι ψυχές τους αιμορραγούν και οι ζωές τους αλλάζουν ρότα. Στο τέλος όμως μια αόρατη κλωστή κάνει τα μαγικά της, καλεί τους ήρωες να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να τσαλακωθούν και αφήσουν ελεύθερα τα θέλω τους μακριά από τα πρέπει και να πάρουν επιτέλους την κατάσταση στα χέρια τους.

Θα τα καταφέρουν;

Θα αποφασίσουν με γνώμονα το συναίσθημα ή με εκείνο της λογικής;

Θα επηρεαστούν από τα κοντινά τους πρόσωπα;

Δεν θα σας αποκαλύψω, τίποτα περισσότερο. Ήδη ανέφερα πολλά. Κυριολεκτικά οι τελευταίες γραμμές, δίνουν τις απαντήσεις στις ερωτήσεις που μόλις σας ανέφερα και μας περιμένουν να τις ανακαλύψουμε.

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:

Τι κάνεις όταν το άτομο που πρέπει να ξεχάσεις είναι το μοναδικό που δεν μπορείς να αφήσεις;

Ο Γουίλ και η Ρόζι γνωρίζονται όταν είναι έφηβοι.

Είναι εντελώς αντίθετοι χαρακτήρες: εκείνη υπεραναλυτική· εκείνος ο ατίθασος και απρόβλεπτος κολλητός του δίδυμου αδερφού της. Όμως, μέσα από βόλτες στα κρυφά και τηλεφωνήματα αργά τη νύχτα, έρχονται πιο κοντά – είναι γραφτό η ερωτική τους ιστορία να τους σημαδέψει για πάντα.

Μέχρι που μια μέρα το κοινό τους μέλλον συντρίβεται.

Καθώς τα χρόνια περνούν, οι δρόμοι του Γουίλ και της Ρόζι διασταυρώνονται ξανά και ξανά, αναζωπυρώνοντας κάθε φορά τη σπίθα γι’ αυτό που θα μπορούσαν να είχαν υπάρξει ο ένας για τον άλλον.

Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΞΑΓΡΥΠΝΟΥΣ.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα του βιβλίου.

H ΚΛΕΡ ΝΤΕΪΒΕΡΛΙ γεννήθηκε το 1991 και  ήδη από τα έξι της χρόνια γράφει ιστορίες, αντλώντας έμπνευση από την τέχνη, τον κινηματογράφο και τις πολλές επισκέψεις της στη βιβλιοθήκη. Αφού αποφοίτησε με πτυχίο Καλών Τεχνών από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ξεκίνησε την καριέρα της στον εκδοτικό χώρο γράφοντας σχετικά με βιβλία, την ημέρα, και γράφοντας τα δικά της βιβλία, σε τρένα, τη νύχτα και με το πρώτο φως της ημέρας. Έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στο Χέρτφορντσιρ, αλλά τώρα ζει στη Σκοτία με τον άντρα της και το κόκερ σπάνιελ τους. Το ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ είναι το πρώτο της μυθιστόρημα κι έχει μεταφραστεί σε 22 γλώσσες μέχρι στιγμής.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο, θα βρείτε εδώ.