Είναι από κείνα τα βράδια
που θέλεις να κρατήσεις αγκαλιά
φεγγάρια άστρα και φιλιά,
μα για μόνη συντροφιά
έχεις μολύβια και χαρτιά
να γράψεις για τη μοναξιά
για την αγάπη την παλιά.
Λόγια θέλεις να ακουστούν
συναισθήματα να φανούν
παιχνίδια να παιχτούν
με κάποιον παρέα να μοιραστούν.
Μα μόνο οι τοίχοι έχουν αυτιά
μάρτυρες τ’ άψυχα χαρτιά
όλοι φίλοι πιστοί από τα παλιά,
προσμένουν υπομονετικά
τη θέση τους να πάρουν
και το βράδυ να γλυκάνουν
πριν χαθούνε την αυγή.
της Εύας Κασιάρου
“μα για μόνη συντροφιά
έχεις μολύβια και χαρτιά
να γράψεις για τη μοναξιά
για την αγάπη την παλιά.”
Κάποιες (πολλές) φορές η καλύτερη συντροφιά! Τόσο στοργική και φιλική – και με τόση κατανόηση!
σε ευχαριστώ!
Για να γραφτούν τόσο όμορφες λέξεις καμια φορά η μοναξιά είναι η καλύτερη φίλη!!
ναι … πολλές φορές την αποζητάς ! σε ευχαριστώ
Για λογαριασμό πόσων από μας μίλησες με τόση ζεστασιά Εύα. Ο τρόπος δε που διάλεξες για να εκφράσεις την ανάγκη για …
«κείνα τα βράδια
που θέλεις να κρατήσεις αγκαλιά
φεγγάρια άστρα και φιλιά,»
…είναι τόσο όμορφα δοσμένος και ο ρυθμός πού γέννησες ταιριάζει με την ανάσα του αναγνώστη.
σε ευχαριστώ …. η μοναξιά σου δίνει λόγο!
Μικρό, γλυκό και όμορφο!
σε ευχαριστώ!
Μα μονο οι τοιχοι εχουν αυτια
μαρτυρες τ’ αψυχα χαρτια
ολοι φιλοι πιστοι απο τα παλια.
Υπαρχει τοσο πολυ νοημα και απειρα συναισθηματα που δεν χωρανε
στους στιχους σου !!!!!!!!!!!!!
σε ευχαριστώ !
μια σειρά χίλιες σκέψεις
δεκαέξη σειρές πόσα συναισθήματα; πόσες σκέψεις
σε ευχαριστούμε
΄και εγώ ευχαριστώ που διαβάζετε “τις σκέψεις μου”!