Μόνη ψυχή.
Είναι βράδυ.
Σκοτάδι έχει τυλίξει το κορμί του.
Κοιτάει με πόνο τα αστέρια. Τα λαμπερά εκείνα τα λόγια.
Υποσχέσεις. Λόγια αέρα. Λόγια μικρά, λαμπερά σαν τα αστέρια. Μα
λάμπουν για λίγο κι ύστερα σου λένε αντίο.
Είναι Σάββατο.
Από κείνα τα Σάββατα που τα χέρια γεμίζουν μελάνι και τα μάτια πονάνε
απ’ το κρύο του κόσμου.
Είναι η ώρα, η μέρα...
Που φαντάσματα τρυπώνουν στο σπίτι.
Είναι η στιγμή,
Που εκείνη είναι πάλι εκεί.
Φοράει το άσπρο το φόρεμα. Και τα χείλια της κόκκινα. Σαν το αίμα που
κυλά στις φλέβες των χεριών του.
Σαν το αίμα που έχει η αγάπη.
Ήταν βράδυ Σαββάτου
Όταν είπε αντίο.
Ήταν τότε που του είπε πως φεύγει. Ήταν τότε που της είπε να μείνει.
Ήταν τότε που οι ψυχές τους μαράθηκαν.
Ήταν η μέρα που πέθαναν οι ψυχές τους.
Ήταν τότε...
Που άκουσε το πρώτο αντίο και το τελευταίο σ' αγαπώ.
Κάθε Σάββατο βράδυ ζωντανεύουν εικόνες.
Κάθε Σάββατο βράδυ είναι εκεί.
Ξανά μια ψυχή.
Ξανά μαζί.
Μια ψυχή.
Ό,τι αξίζει θα μείνει σε αυτή τη ζωή.
Σ' αγαπώ, είπε πάλι.
Κάθε Σάββατο βράδυ.
Μια ψυχή ενωμένη.
Μια ζωή ενωμένοι.
Δυο κορμιά, μια ψυχή.
Σ' αγαπώ είπε πάλι.
Σαν ψίθυρος πόνου.
Σ' αγαπώ είπε πάλι. Και τα αστέρια έγιναν ήλιοι.
Πάλι μέρα.
Σάββατο ήταν.
Σάββατο είναι, και η ψυχή αυτή λάμπει.
Σ' αγαπώ φωνάζει, ουρλιάζει.
Σ' αγαπώ και η νύχτα έγινε μέρα.
Μια ψυχή.
_
γράφει η Princess_Ana
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
