Μελανώματα θαμπά εξεγέρσεις
σακατεμένα πόδια πάνω
σε χλωρά κλαριά
δυο – δυο περνούν
ξανοίγονται στη μέρα
Με χέρια υπόκωφα τρίβεται λίγο ψωμί
βρώμικο παρελθόν μες στο δισάκι
ολόγυμνες βόμβες συνοδοί
μιας σποράς
Στα σύρματα από πίσω νοθεία
πράσινα πρόσωπα
καψαλισμένα
μπούγιο και καμπούρες προσκυνάν
το φόβο
Στα χόρτα κρύβεται ο πανικός
οι φλέβες μες στην κάλτσα
και
η κάλτσα
τρέμει
Φράκταλ ηνωμένων εθνών
διαβουλεύσεις σπείρες
ομοιότητες ανήθικες
και κάτω απ’ όλους
κάτω από κάθε καμπυλότητα και αψίδα
το παιδί να κλαίει
Χειμώνας
Δύο πέταλα Δύο λαοί
Σταματημένος ο Όρθρος στα πέρατα του Ωκεανού
Πανάρχαιοι δρόμοι που τους σκεπάζουν
από την Κοιλάδα το κομματιασμένο Τιμόρ
μέσα απ’ την Βεγγάλη
το προάστειο της Κεζόν
κοκκινόχωμα διευκρινισμένο από τον κώδικα
της στέπας
Οι μοχθηρότητες του Χανάτου
στρέψαν τα βλέμματα προς τον Ζέφυρο
τον α-να-μά-ρτη-το
Μελαγχολία σε κάθε βήμα
σωριάζεται η Βασιλεύουσα από τον όγκο
των πελμάτων
που θλιβερά αφήνουν την καμένη γη
με μία δική τους άνιση γεωγραφία
να τους σκεπάζει
Φιλούν τα πόδια που τους τραβάν
τυφλά
προς
το Ιερό χώμα της
Δημοκρατίας.
της Ηλέκτρας Λαζάρ
Μελαγχολία σε κάθε βήμα………………μελαγχολία της ανισότητας…..Καθηλωτικό!!!!!!!Συγχαρητήρια Ηλέκτρα!!!!!!
Αγαπητή Ηλέκτρα το ποίημα σου είναι το μεστό και παραστατικό βγαλμένο από τον πόνο της ζωής και την αδικία ή μάλλον την παραλογία και το θέατρο της δημοκρατίας. Είναι υπέροχο!
Απίστευτα δυνατά όμορφο ποίημα… Συγχαρητήρια.. Με συγκινεί ιδιαιτέρως η φράση :
“και κάτω απ’ όλους
κάτω από κάθε καμπυλότητα και αψίδα
το παιδί να κλαίει”
γιατί αυτή είναι η αλήθεια…
Πολύ ωραίο!! Εύχομαι να δούμε και άλλα δικά σου ποιήματα.
Χίλια ευχαριστώ σε όλους σας.
Εντελώς δική σας η όψη των πραγμάτων με εικόνες οδυνηρά σπαρμένες από το διάβα του υποσυνείδητου.Μυστήριο ποίημα με εξαιρετικά λεκτικά χαρίσματα.Εύγε!