Νικητής

Δημοσίευση: 16.03.2018

Ετικέτες

Κατηγορία

Σαν ανοίξει ο καιρός θα με βρεις
στου Ολύμπου τα μονοπάτια
στης φύσης τα χίλια θαύματα
στου χρόνου τ’ ακριβά ορίσματα

σαν ανοίξει ο καιρός θα με βρεις
ξύλινα γεφύρια να διασχίζω
μες του Ενιπέα το φαράγγι
μ’ όσες φωτιές μου απομένουνε

σαν ανοίξει ο καιρός θα με βρεις
με πίστη να προχωρώ στις κορυφές
στον Προφήτη Ηλία και στην Τούμπα
στου Δία το Στεφάνι από κάτω

σαν ανοίξει ο καιρός θα με βρεις
με κόπο να διαβαίνω το βουνό
κάθε βήμα πολύς ιδρώτας
κάθε ανάσα και λύτρωση

σαν ανοίξει ο καιρός θα με βρεις
σε καταφύγια να κοιμάμαι
μ’ αγριοκάτσικα παρέα
σε βράχους με όψεις θεϊκές

σαν ανοίξει ο καιρός θα με βρεις
την Κακόσκαλα να ανεβαίνω
σ’ ένα παιχνίδι του θανάτου
σε ένα παιχνίδι της ζωής

σαν ανοίξει ο καιρός θα με βρεις
πιστό στου ονείρου μου την πλάνη
στον Μύτικα να σκαρφαλώνω
του εαυτού μου ο νικητής.

_

γράφει ο Σωκράτης Τσελεγκαρίδης

Ακολουθήστε μας

(Σαν) όνειρο ήταν

(Σαν) όνειρο ήταν

Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι, ενός παιδιού την ομορφιά ατενίζω. Σαν θαλλός, γερμένο προς τον ήλιο, με γέλιο τιμαλφές και φωτεινό. Έχοντας ακτίνες να το ακολουθούν, σαν προβολείς θεάτρου.    Προσοχή! Η αυλαία κλείνει.   Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι,...

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου