Λείπεις.
Το φεγγάρι ανεβαίνει στο άρμα του
κι εγώ
τ’ άστρα σκορπάω φωτεινά πετραδάκια
να ξανά βρεις τα’ αχνάρια.
Ησυχάζω τους ήχους
ν’ ακούσω τα βήματα.
Προετοιμάζω
την έκπληξη στα μάτια.
Τιθασεύω
τους χτύπους της καρδιάς.
Στρώνω
ζεστή αγκαλιά τα χέρια.
Περιμένω.
Το φεγγάρι καθισμένο στο θρόνο του.
Τα βήματα σιωπούν.
Τα μάτια σβήνουν τα πυροτεχνήματα.
Η καρδιά
καλπάζει αφηνιασμένη στο πουθενά.
Και η νύχτα πλησιάζει ανελέητη.
Σ’ αγαπώ ψιθυρίζεις
κι ανατέλεις ολόλαμπρος
στην αχλή του ονείρου.
Σου παραδίνομαι.
από την ποιητική συλλογή Έρωτας … απών
_
γράφει η Σοφία Κοντογεώργου
Μην ξεχνάτε ότι το σχόλιο σας είναι πολύτιμο!
0 Σχόλια