25.04.2016

Νύχτα, της Σοφίας Καποράνη

Νύχτα αθόρυβη, γνωρίζω τα στενά της
εκεί κρύβεσαι εσύ, μέσα στην ερωτιά της
νύχτα σπας σαν το γυαλί, όταν τη μάσκα βγάλεις
το ρόλο σου με δυνατή φωνή, αρχίζει ο τελάλης

Νύχτα περνάς ανάμεσα απ’ τις σκιές μας
ζωγραφίζεις τις φωτιές και ανάβεις τις καρδιές μας
νύχτα φωτίζεις εσύ, τις φωνές του ονείρου
μάταια αναζητούν να βρουν,τον δρόμο του ψιθύρου

Νύχτα όταν πονάς, βαθιά αναστενάζεις
επειδή σου σπάσαν τα φτερά, γι’ αυτό δεν μοιάζεις
δεν μοιάζεις αετός, ούτε καν με περιστέρι
μοιάζεις λεπτό χαρτί που το ‘σκισε του χρόνου το μαχαίρι

Νύχτα στα χέρια σου εγώ χάνω τον χρόνο
κάποιος κάπου στην ζωή σε ‘βαλε σε θρόνο
να χάνεσαι στην αυγή, να περιμένεις
σαν μικρό παιδί απ’ την αρχή να μάθεις ν’ ανασαίνεις.

Ακολουθήστε μας

Mαρμαρυγή

Mαρμαρυγή

Στην αμμουδιά που μ’ έφερες στάθηκα για λίγο Να θυμηθώ τον χτύπο της καρδιάς Και το φτερούγισμα εκείνο το ανεξήγητο Που ούτε ο γιατρός δεν μπορεί να περιγράψει Και την ταχύτητα των χτύπων της Έτοιμη να σπάσει η καρδιά Τραβώντας μέ απαλά και με χειρουργική ακρίβεια...

Κόκκινη καρδιά από ήλιους

Κόκκινη καρδιά από ήλιους

Στις βροχερές μεγαλουπόλειςτης Ευρώπης,χρόνια και χρόνια πέρασε,περπάτησε και γέρασε.Μα η καρδιά δεν γέρασε!Τον έρωτα αναζητά,χρόνο μετρά και στα κρυφά.Σκιές παραληρούν,χτυπώντας ρυθμικά τα χέρια.Έχασε το παιδί με το μπαλόνι!Στους ουρανούς να περπατά,να χαίρεται και...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Κόκκινη καρδιά από ήλιους

Κόκκινη καρδιά από ήλιους

Στις βροχερές μεγαλουπόλειςτης Ευρώπης,χρόνια και χρόνια πέρασε,περπάτησε και γέρασε.Μα η καρδιά δεν γέρασε!Τον έρωτα αναζητά,χρόνο μετρά και στα κρυφά.Σκιές παραληρούν,χτυπώντας ρυθμικά τα χέρια.Έχασε το παιδί με το μπαλόνι!Στους ουρανούς να περπατά,να χαίρεται και...

Μνημόσυνο στη Χαμένη Άνοιξη

Μνημόσυνο στη Χαμένη Άνοιξη

Μες την κοιλάδα των Τεμπών, πάνω σε ράγες προδοσίας, ένα τρένο νεκρών προσευχών σε πομπή πουλιών θρηνωδίας.   “Είναι παιδιά, είναι φωνές, έχουν φτερά να ανοίξουν. Τρέξτε, σφραγίστε τις γραμμές έχουν σε αγάπες να γυρίσουν.”   Μα οι δείκτες μένουνε βουβοί, τα...

Θυσία

Θυσία

  Πόσες εμπνεύσεις έχω θάψει, από παιδί ακόμη. Πόσο πόνο έχω κρύψει στα σπλάχνα μου. Δε γίνεται αλλιώς. Κάποιες φορές δεν προλαβαίνεις  να αποτυπώσεις τις σκέψεις σου. Είναι τόσες πολλές  και ρέουν αδιάκοπα. Κάποιες φορές σε επισκέπτονται  σε...

6 σχόλια

6 Σχόλια

  1. Σοφία Ντούπη

    Όμορφο και τρυφερό το ποίημά σου Σοφία μου… του λείπει η μουσική για να γίνει ένα υπέροχο τραγούδι!!! Μπράβο σου!!!

    Απάντηση
  2. Ανώνυμος

    Άννα μου χίλια ευχαριστώ

    Απάντηση
  3. Ανώνυμος

    Σοφία μου το ελπίζω να γινει και αυτο ενα ο όροφο τραγούδι

    Απάντηση
  4. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Νύχτα γεμάτη από το φως της έμπνευσης!!!!
    ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΦΙΑ!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου