Νύχτα αθόρυβη, γνωρίζω τα στενά της
εκεί κρύβεσαι εσύ, μέσα στην ερωτιά της
νύχτα σπας σαν το γυαλί, όταν τη μάσκα βγάλεις
το ρόλο σου με δυνατή φωνή, αρχίζει ο τελάλης
Νύχτα περνάς ανάμεσα απ’ τις σκιές μας
ζωγραφίζεις τις φωτιές και ανάβεις τις καρδιές μας
νύχτα φωτίζεις εσύ, τις φωνές του ονείρου
μάταια αναζητούν να βρουν,τον δρόμο του ψιθύρου
Νύχτα όταν πονάς, βαθιά αναστενάζεις
επειδή σου σπάσαν τα φτερά, γι’ αυτό δεν μοιάζεις
δεν μοιάζεις αετός, ούτε καν με περιστέρι
μοιάζεις λεπτό χαρτί που το ‘σκισε του χρόνου το μαχαίρι
Νύχτα στα χέρια σου εγώ χάνω τον χρόνο
κάποιος κάπου στην ζωή σε ‘βαλε σε θρόνο
να χάνεσαι στην αυγή, να περιμένεις
σαν μικρό παιδί απ’ την αρχή να μάθεις ν’ ανασαίνεις.
όμορφοι νυχτερινοί στίχοι…!
Πάρα πολύ όμορφοι στίχοι Σοφία!!!Μπράβο!!
Όμορφο και τρυφερό το ποίημά σου Σοφία μου… του λείπει η μουσική για να γίνει ένα υπέροχο τραγούδι!!! Μπράβο σου!!!
Άννα μου χίλια ευχαριστώ
Σοφία μου το ελπίζω να γινει και αυτο ενα ο όροφο τραγούδι
Νύχτα γεμάτη από το φως της έμπνευσης!!!!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΦΙΑ!