Νύχτα

Δημοσίευση: 12.03.2015

Ετικέτες

Κατηγορία

 

 

Τί παραπάνω από μια νύχτα θες

τώρα που αιμορραγούν τόσες πληγές

τί σχέσεις και ερωτόλογα

στου κόσμου τ’ ανυπόμονα.

 

Τί μπορούμε να κερδίσουμε μαζί

τί άλλο από μια βιαστική στιγμή

μόνο δυο μικρά ονόματα

στου κόσμου τα επόμενα.

 

Μη στα μάτια με κοιτάς

μη κάτι παραπάνω μη ζητάς

χαμένη μάχη για τον έρωτα

όλα αυτά που δεν φανέρωσα.

 

Μη στη ψυχή μου μπεις

μη λαβύρινθους θα βρεις

χωρίς ελπίδα να γλυτώσεις

νόημα δεν μπορείς να δώσεις.

 

Μια νύχτα ίσως δεν σου φτάνει

μα στην αυγή δεν χωράνε πάθη

κρύψου σε ό,τι θυμίζει λησμονιά

σε ό,τι πολύ λατρεύτηκε παλιά.

 

Μια νύχτα ίσως μάς αρκεί

χωρίς καμιά υποταγή

μόνο μια νύχτα ας στεγάσει

δύο περαστικών τα λάθη.

 

_

γράφει ο Σωκράτης Τσελεγκαρίδης 

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

Χαμένος Παράδεισος

Χαμένος Παράδεισος

Νιώθεις ή μήπως από τον πόνο μούδιασε η ψυχή και η συνείδηση; Τι γίνεται γύρω μας; Το αίμα κόκκινο κυλά στο χώμα που πατάς. Αίμα αθώο, που δεν πρόλαβε να ζήσει. Κείτεται ανήμπορο πάνω στα λουλούδια που με χαρά ανθίζουν. Βλέπεις η φύση δεν λογαριάζει το ανθρώπινο...

Περί σιωπής

Περί σιωπής

Αλυσοδέθηκες   Το παρελθόν σε εγκλωβίζει  μ' ενοχές. Κι είναι η ενοχή ένοπλη σκιά, που σε καταδικάζει  να ζεις πολεμώντας κι υπομένοντας —διαρκώς—   τον πόνο του πυρακτωμένου σιδήρου, σκουριασμένου, από τα χρόνια, στην τραυματισμένη σου ψυχή.   Φοβάσαι...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου