27.03.2023

Νύχτες χωρίς φεγγάρι

Και θα ζητιανεύεις τα βράδια στιγμές στο μπαλκόνι

Θα ψάχνεις πίσω από τις γκρίζες ταράτσες το φεγγάρι

και μόλις το βλέπεις, αυτό θα χάνεται μονομιάς

Το ξέρεις πως όσο ζητάς την ελευθερία

άλλο τόσο χρειάζεσαι τη συντροφιά

Σαν το αποδημητικό πουλί που ερωτεύεται τη φωλιά του

 

Και καθώς θες να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι δεν εξαρτάσαι από κανένα

το πιεσμένο σου μυαλό θα καίει

και θα σου φωνάζει ότι η εξάρτηση είναι πράγμα ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο

και όσα ήθελα να είμαι, απλώς δε μπορώ

γιατί έχω ψυχή που κατοικεί μέσα στους άλλους

ψηφιδωτό από θρύψαλα άλλων ραγισμένων ψυχών

Με πληγώνει όμως να μην μπορώ να γίνω σαν αυτούς που θαυμάζω

Ποιο είναι άραγε το μυστικό;

να μη σε πονάει η μοναξιά;

 

Πείσε με ότι είσαι αυτό που χρειάζομαι και μείνε μαζί μου

μόνο έτσι θα σωθώ

καλά τα είπε αυτός ο Λακάν

μόνο μέσα από τον άλλον μπορούμε να υπάρξουμε

ως αντικείμενο της επιθυμίας του

και αυτός, ως αντικείμενο της επιθυμίας μας

και όσο κι αν παλεύω να ζήσω μόνη

η έλλειψη μου με κυνηγά

και αυτή η τρύπα με πονάει

και ο πόνος, το σύμπτώμά μου,

με εγκλωβίζει σ’ αυτό το φαύλο κύκλο,

του να είμαι χωρίς να είμαι

του να είμαι χωρίς το είναι μου

μέχρι που ενώνομαι και γω με την τρέλα με την οποία παλεύω

 

Μα ακόμα κι όταν χάνεται το φεγγάρι

εγώ θα μαι εκεί

και θα το ψάχνω μέσα στα αστέρια

και στο θολό ουρανό

κι ίσως το να ξέρω ότι δε θα το βρω

ίσως να είναι ο τρόπος να το βρω

-ή να συμφιλιωθώ με την έλλειψή του

Με πονάει όμως, να βλέπω άλλους γεμάτους

κι εγώ μισή

να ξέρω ότι το φεγγάρι όχι απλώς δεν υπάρχει,

αλλά έχει φύγει για άλλους ουρανούς.

 

_

γράφει η Μαρίζα Σταγάκη

Ακολουθήστε μας

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Αόρατο το φάσμα της σιωπής

Ας πάρουμε τον Σπαρτιάτη Λεωνίδα: παρήγγειλλε στην Βασίλισσά του να μην κλάψει · διότι «Ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα, τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι...». Έτσι κι έμεινε στην αιωνιότητα, που με όσες δυνάμεις του απέμεναν έριξε το βέλος στον Ξέρξη....

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Η Ροή

Η Ροή

Θολός ο ουρανός, το σκέπαστρο ασταθές. Μας παρασέρνει μια ροή αδιάκοπη.  Αναποφάσιστος ο κόσμος, μπερδεμένος, στα σύννεφα και στα πρέπει.   Χρώματα πάνε και μπερδεύονται στη ροή. Ένα συνεχές σουλατσαρισμα σε ψεύτικες ανάγκες  Να έχεις αντί να είσαι.    Μα πώς...

Η φθορά της φωνής

Η φθορά της φωνής

Μίλαγα κάποτε με κραυγές που άναβαν σπίρτα στους τοίχους, τώρα η φωνή μου είναι σκιά — ένα σούρσιμο σε παλιό πάτωμα. Ήταν θηρίο κάποτε, κοφτερή σαν μεταλλικό σύρμα, μα τη φίμωσαν με λόγια, με βελόνες, με καθρέφτες. Η φθορά δεν ήρθε με κραυγές αλλά με ψίθυρους, με τις...

Σκοπώ

Σκοπώ

Πορεία ατελείωτη, ζωή και παιχνίδι,Ατέλειωτο πάλι, μικρό μυστικό,Τέλεια, δεν είμαι μικρή, παραμένω,Το τέλος προσμένω από κάθε σκοπό. Προσμένω τη νίκη σε κάθε σταθμό,Ζωή και παιχνίδι, ακόμη σκοπώ,Ζεστό τραγουδάκι, γεμάτη καρδιά,Τελειώνει ο πόνος, μα άδεια αγκαλιά....

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου