Νύχτες χωρίς φεγγάρι

Δημοσίευση: 27.03.2023

Ετικέτες

Κατηγορία

Και θα ζητιανεύεις τα βράδια στιγμές στο μπαλκόνι

Θα ψάχνεις πίσω από τις γκρίζες ταράτσες το φεγγάρι

και μόλις το βλέπεις, αυτό θα χάνεται μονομιάς

Το ξέρεις πως όσο ζητάς την ελευθερία

άλλο τόσο χρειάζεσαι τη συντροφιά

Σαν το αποδημητικό πουλί που ερωτεύεται τη φωλιά του

 

Και καθώς θες να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι δεν εξαρτάσαι από κανένα

το πιεσμένο σου μυαλό θα καίει

και θα σου φωνάζει ότι η εξάρτηση είναι πράγμα ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο

και όσα ήθελα να είμαι, απλώς δε μπορώ

γιατί έχω ψυχή που κατοικεί μέσα στους άλλους

ψηφιδωτό από θρύψαλα άλλων ραγισμένων ψυχών

Με πληγώνει όμως να μην μπορώ να γίνω σαν αυτούς που θαυμάζω

Ποιο είναι άραγε το μυστικό;

να μη σε πονάει η μοναξιά;

 

Πείσε με ότι είσαι αυτό που χρειάζομαι και μείνε μαζί μου

μόνο έτσι θα σωθώ

καλά τα είπε αυτός ο Λακάν

μόνο μέσα από τον άλλον μπορούμε να υπάρξουμε

ως αντικείμενο της επιθυμίας του

και αυτός, ως αντικείμενο της επιθυμίας μας

και όσο κι αν παλεύω να ζήσω μόνη

η έλλειψη μου με κυνηγά

και αυτή η τρύπα με πονάει

και ο πόνος, το σύμπτώμά μου,

με εγκλωβίζει σ’ αυτό το φαύλο κύκλο,

του να είμαι χωρίς να είμαι

του να είμαι χωρίς το είναι μου

μέχρι που ενώνομαι και γω με την τρέλα με την οποία παλεύω

 

Μα ακόμα κι όταν χάνεται το φεγγάρι

εγώ θα μαι εκεί

και θα το ψάχνω μέσα στα αστέρια

και στο θολό ουρανό

κι ίσως το να ξέρω ότι δε θα το βρω

ίσως να είναι ο τρόπος να το βρω

-ή να συμφιλιωθώ με την έλλειψή του

Με πονάει όμως, να βλέπω άλλους γεμάτους

κι εγώ μισή

να ξέρω ότι το φεγγάρι όχι απλώς δεν υπάρχει,

αλλά έχει φύγει για άλλους ουρανούς.

 

_

γράφει η Μαρίζα Σταγάκη

Ακολουθήστε μας

(Σαν) όνειρο ήταν

(Σαν) όνειρο ήταν

Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι, ενός παιδιού την ομορφιά ατενίζω. Σαν θαλλός, γερμένο προς τον ήλιο, με γέλιο τιμαλφές και φωτεινό. Έχοντας ακτίνες να το ακολουθούν, σαν προβολείς θεάτρου.    Προσοχή! Η αυλαία κλείνει.   Κοιτάζοντας στο απέναντι χαγιάτι,...

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Σύμπας

Σύμπας

Τη χαραυγή ντύνεσαι Αφροδίτη ήλιος χρυσός το απομεσήμερο στο έρεβος ασημένιο φεγγάρι. Κι εγώ, καταδικασμένος να ζω, σ’ ένα μόνο γαλάζιο αστέρι να θαυμάζω όλα τα άλλα. Σε όλα τα άλλα είσαι εσύ... εγώ... ένας ταπεινός στρατιωτάκος του σύμπαντος που με διάλεξε να σε...

Αναζήτηση…

Αναζήτηση…

Πλέουμε στο κουφάρι του καλοκαιριού Δίπλα μας κόλποι, ο Μέγας Γυαλός, η Μικρή Άμμος νησιά, της Αποκάλυψης, της Παναγιάς, της Λαγνείας Διαβήκαμε στον καιρό και σε μέρη δύσβατα Μάθαμε να χωρίζουμε τις θύμησες όπως χωρίζουν τα νησιά τους ανθρώπους τους -ντόπιοι,...

The last exit

The last exit

Με την πρώτη συννεφιά του Σεπτέμβρη χρωματίζονται τα όμορφα που θα έρθουν.  Αρκεί να θες να τα δεις… Όπως θα οδηγείς στη μεγάλη βαρετή ευθεία ενός ατέλειωτου, σκληρού και άχρωμου καλοκαιριού,  μη ξεχαστείς! Να στρίψεις στην τελευταία έξοδο.  Σ ’αυτή που γράφει… “Μωβ,...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου