Ο μύθος του Αρχέγονου

μ’ οδήγησε σε Σένα

Δώρο Ουράνιο

Η ΕΛΠΙΔΑ

Κύλησε κατάχαμα

Δίκοπο Μαχαίρι

στα χέρια των χαιρέκακων εξουσιαστών

νεύμα μνησίκακο και αλαζονικό

Φωνή Άναρχη στις βοές των ΒΑΡΒΑΡΩΝ.

Συμφορές μ’ αντάμωσαν

διψώντας για μια ΣΤΑΛΑ

Συσσίτια Πόνου κείτονται σπαρακτικά

Σε δυο φτερούγες έδεσες το νήμα της Ζωής μου

ξέχωρα περιπλανήθηκα, νοερά σ’ αναζήτησα

στην έρημη ΓΗ μαζί με τους ΤΙΤΑΝΕΣ.

Σε θολωμένους οίστρους

Σε ερημωμένους τόπους

Λάβα και Στάχτη

γέμισαν τα πνευμόνια μου

έτρεξαν αίμα οι παλάμες μου

ποτέ ποτέ ας μην έρθει

Η Ώρα της ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ…

Χέρια Υψωμένα

σφυρηλατημένα στο χρόνο

λυγίζουν ΑΡΓΑ ….

Αγωνίσθηκα Σθεναρά

Πολιορκημένε μου Υπασπιστή

Η Θέληση μου δεν Υποτάχθηκε.-

Στάσου πλάι μου

Γενναίε Πολεμιστή!

μέχρι να χαράξει η ΝΕΑ ΗΜΕΡΑ

εφαλτήρια μοιάζει η πάλη

της Επιβίωσης μας!

_

γράφει η Μίνα Μπουλέκου

______

Το ποίημα είναι από την Ποιητική της Συλλογή «Με τη Ροή του Ανέμου»

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!