18.07.2016

Οι γυρολόγοι και ο θάνατος

sky-black_b

Η θλίψη νίκησε τα καλοκαίρια
και ρίζωσε στα κοκκινόχρωμα τα δειλινά
Στις αυλές οι τριανταφυλλιές
ξέχασαν τα τραγούδια τους
Κι οι πυγολαμπίδες χάθηκαν
μέσα στα μάτια της παγωμένης νύχτας
Ξεράθηκαν οι λεμονιές στα περιβόλια
Κι οι μνήμες κρύφτηκαν
κάτω από τους σκουριασμένους τροχούς του χρόνου
Στα έρημα χωριά οι μανάδες (από μίσος για τη λησμονιά)
κοιτούν τον ουρανό
μήπως και φανούν οι γυρολόγοι των άστρων,
κοντά στο μεσημέρι
Αυτή είναι η ώρα που διαλέγει (τις περισσότερες φορές)
ο θάνατος κι έρχεται,
βγαίνοντας απ’ τα στερεμένα ρέματα,
σαν κατάρα που βρήκε αφύλακτη
την άγια πολιτεία…

γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 29 – 30 Μαρτίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 29 – 30 Μαρτίου 2025

Real News Καθημερινή https://youtu.be/lUs1F7LToqA?si=WDPWDsG2NUS35UCs https://youtu.be/PcICb7hjRtM?si=PQFZsVYt1RXMcIAp Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων [mailpoet_form...

Αισθήσεων τύμβος

Αισθήσεων τύμβος

Ζήλεψα…τις κόρες των ματιών σου,όπως παιχνίδιζαν ατίθασα αντίκρυ στο χρωματιστό γυαλί,σαν σε πρώτο εαρινό ραντεβού. Θαύμασατα μήλα των δαχτύλων σου,που πληκτρολογούσαν με έντασηόσα ξέχασε η αφή σου να διαβάζει σε ομιλητικά αγγίγματα. Αφουγκράστηκατην ηχητική θαλπωρή...

Νιώθω

Νιώθω

Νιώθω μια σταγόνα Να κυλά αργά στο μάγουλό μου Νιώθω τον αέρα να φυσά Νιώθω τα μαλλιά μου να χορεύουν, Νιώθω σαν να με βλέπουν από εκεί ψηλά Από έναν όμορφο κήπο με κάθε λογής λουλούδια και ομορφιά Νιώθω το έδαφος που φιλούν γόνατά μου Μα το έδαφος δε με αφήνει να...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Νιώθω

Νιώθω

Νιώθω μια σταγόνα Να κυλά αργά στο μάγουλό μου Νιώθω τον αέρα να φυσά Νιώθω τα μαλλιά μου να χορεύουν, Νιώθω σαν να με βλέπουν από εκεί ψηλά Από έναν όμορφο κήπο με κάθε λογής λουλούδια και ομορφιά Νιώθω το έδαφος που φιλούν γόνατά μου Μα το έδαφος δε με αφήνει να...

Mαρμαρυγή

Mαρμαρυγή

Στην αμμουδιά που μ’ έφερες στάθηκα για λίγο Να θυμηθώ τον χτύπο της καρδιάς Και το φτερούγισμα εκείνο το ανεξήγητο Που ούτε ο γιατρός δεν μπορεί να περιγράψει Και την ταχύτητα των χτύπων της Έτοιμη να σπάσει η καρδιά Τραβώντας μέ απαλά και με χειρουργική ακρίβεια...

Κόκκινη καρδιά από ήλιους

Κόκκινη καρδιά από ήλιους

Στις βροχερές μεγαλουπόλειςτης Ευρώπης,χρόνια και χρόνια πέρασε,περπάτησε και γέρασε.Μα η καρδιά δεν γέρασε!Τον έρωτα αναζητά,χρόνο μετρά και στα κρυφά.Σκιές παραληρούν,χτυπώντας ρυθμικά τα χέρια.Έχασε το παιδί με το μπαλόνι!Στους ουρανούς να περπατά,να χαίρεται και...

3 σχόλια

3 Σχόλια

  1. Μάρθα Δήμου

    Πεσιμισμός, δοσμένος με πολύ όμορφες εικόνες, αφήνει μια θλίψη, γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι θα γευτούμε το θάνατο κάποια μέρα. Πεθαίνουμε γιατί γεννηθήκαμε!Ευτυχώς όμως υπάρχουν κάποιοι “τυχεροί”, που προγεύονται της αιώνιας ζωής κε Τριάντη και μας δίνουν ελπίδα.Μπράβο για το καλογραμμένο σας ποίημα.

    Απάντηση
  2. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Μελαγχολικό…
    Δυνατό…
    Αληθινό…
    ΟΠΩΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ…..

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου