Οι ζωές των άλλων. Οι ζωές απέναντι. Τι συμβαίνει όταν κλείνει η πόρτα του σπιτιού σου; Τη χτυπά ο γείτονας όταν τον έχεις ανάγκη ή τη χτυπά ως δικαιολογία για να εισβάλει στη ζωή σου; Τι συμβαίνει λοιπόν σε αυτήν την πολυκατοικία της Νέας Υόρκης, όπου οι ενοικιαστές περνούν από συνέντευξη και πρέπει να συγκεντρώνουν κάποια προαπαιτούμενα; Τι ιστορίες έχουν να αφηγηθούν οι τέσσερις τοίχοι κάθε διαμερίσματος; Έρωτες, ανοιχτές πληγές, απιστίες, ελπίδες και όνειρα που διαψεύδονται πριν καν διατυπωθούν. Ένα δυνατό μυθιστόρημα για τις ανθρώπινες σχέσεις που συγκινεί και φέρνει δάκρυα στα μάτια όσο πλησιάζει το τέλος. Σε καμία περίπτωση μελό, σε καμία περίπτωση φτηνό, σε καμία περίπτωση εκβιαστικό. Αντίθετα, το βρήκα αληθινό, άμεσο, γνήσιο, καίριο, καθημερινό, ανθρώπινο.
Το βιβλίο ξεκινάει με τρεις σελίδες ονόματα των προσώπων που θα διαδραματίσουν ρόλους στο μυθιστόρημα αλλά μη σας πτοήσει αυτό, στην ουσία συγκεκριμένοι άνθρωποι θα μας απασχολήσουν και οι άλλοι απλώς στολίζουν το κείμενο με κάποιες μικρές παρεμβάσεις, κάποιες παρένθετες μικρές ιστορίες, χωρίς να κουράζουν ή να μπερδεύουν. Το κείμενο είναι στρωτό, καλοδουλεμένο, οι διάλογοι αληθινότατοι και σίγουρα αντιπροσωπεύουν πολλές περιπτώσεις που όλοι μας έχουμε βιώσει ή ακούσει.
Η Εύα και ο Εντ Γκάλλαχερ έρχονται από την Αγγλία. Ο Εντ βάζει πάνω από όλα την καριέρα του και η υποχωρητική γυναίκα του δέχεται κάθε του απόφαση στωικά. Μένει έγκυος στη Νέα Υόρκη και το ζευγάρι περιμένει με ανυπομονησία το πλασματάκι του. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια.
Η Βάιολετ Γουάλλας είναι 78 ετών και η πιο παλιά στην πολυκατοικία. Σύντομα θα δεθεί με την Εύα και θα επανέρθει δυναμικά στη ζωή, μετά από ένα παλιό τραύμα που αρνείται να κλείσει και να τη βοηθήσει να ανακάμψει ψυχολογικά.
Η Κίμπερλι και ο Τζέισον Κράμερ έχουν μια κόρη, την Έιβερυ. Η Κιμ δυσκολεύτηκε πολύ να τη φέρει στη ζωή και από τότε που γεννήθηκε άλλαξαν τα πάντα στη σχέση της με τον άντρα της. Ο καθένας κλείστηκε στο δικό του καβούκι και ποτέ δε μίλησαν ανοιχτά και ουσιαστικά ο ένας στον άλλον ο ένας για τον άλλον και τις ανάγκες του, τις επιθυμίες του, τα θέλω του. Η Κιμ ζητά διαζύγιο.
Ο Ντέιβιντ και η Ρέιτσελ Σούλμαν είναι μια ευτυχισμένη οικογένεια με τα τρία τους παιδιά και ένα τέλειο ζευγάρι. Κι όμως ο Ντέιβιντ έχει ερωμένη. Τι θα συμβεί όταν το μάθει αυτό η Ρέιτσελ κατά λάθος;
Ο Τζάκσον Γκρέυλινγκ είναι ένας νεαρός που ζει από τα άφθονα χρήματα των γονιών του. Όταν γνωρίζει όμως την Πολωνή Έμιλυ Μικανόβσκι θέλει να την κατακτήσει (κι αυτήν). Η Έμιλυ όμως δεν είναι για τα δικά του σαγόνια κι η απλότητά της, η αθωότητά της, η γλυκύτητά της του δίνουν ένα γερό μάθημα ζωής. Κι έτσι ο ανεπρόκοπος κι εγωιστής Τζάκσον ξεκινά να δουλεύει, ξεκινά να ταπεινώνεται, αλλά κυρίως κυνηγά ουσιαστικά αυτό που θέλει να κατακτήσει. Η Έμιλυ θα τον δεχτεί κοντά της;
Η Σάρλοτ Μέρφυ είναι ρομαντική, τρυφερή και κλεισμένη στον εαυτό της. Δυσκολεύεται να επιδιώξει ανοιχτά το όνειρό της να βρει έναν σύντροφο και κλείνεται στο διάμερισμά της διαβάζοντας ρομαντικά μυθιστορήματα. Ο γοητευτικός Ισπανός θυρωρός, ο Τσε, τη βοηθά να καταλάβει ότι υπάρχει και ο έρωτας στη ζωή. Τι θα συμβεί όμως όταν ο Τσε την εγκαταλείψει; Θα βρει άλλο όνειρο να κρυφτεί πίσω του ή θα βγει επιτέλους στη ζωή;
Αυτά είναι τα κύρια πρόσωπα της ιστορίας μας και η συγγραφέας δεν τους χαρίζεται. Τους φέρνει αντιμέτωπους με τα λάθη τους, τους βοηθάει να γνωρίσουν καλύτερα τους εαυτούς τους, να μη φοβηθούν να μετανιώσουν και να ζητήσουν συγνώμη, να δεχτούν να αλλάξουν τη νοοτροπία τους, να δουν τη ζωή στις πραγματικές της διαστάσεις. Όλα αυτά μαζί με ένα υπέροχο στυλ γραφής που σε κατακτά σχεδόν από την αρχή κάνουν αυτό το μυθιστόρημα ένα έργο που θα το θυμάστε για καιρό και θα σας συγκινήσει πραγματικά.
SPOILERS
Θα σταθώ στην ιστορία της Εύας και του Εντ που χάνουν το παιδί τους στον πέμπτο μήνα κύησης. Αυτό το χαστούκι συνεφέρει τον Εντ που καταλαβαίνει ότι τόσον καιρό άφηνε τη γυναίκα του μόνη της και κώφευε στα θέλω της και στις ανάγκες της, οπότε ασυζητητί παρατά τα πάντα για να γυρίσουν πίσω στην Αγγλία. Κι όπως λέει η συγγραφέας, τίποτε δε θύμιζε από το διαμέρισμα ότι κάποτε έζησαν εκεί μέσα αυτοί οι άνθρωποι. Ο Εντ και η Εύα όμως θα θυμούνται για πάντα τη Νέα Υόρκη, την πόλη που τους έφερε πιο κοντά από ποτέ.
Θα σταθώ στην ιστορία της Βάιολετ, μιας ηλικιωμένης γυναίκας που παντρεύτηκε και χήρεψε δυο φορές. Και δυστυχώς τη δεύτερη φορά ο σύζυγός της πήρε μαζί του και την 5χρονη κόρη τους παραμονές Χριστουγέννων. Η Βάιολετ δέθηκε με την Εύα, την ξύπνησε από τον λήθαργό της και τώρα τι θα απογίνει; Επιτέλους απέκτησε μια φίλη, έναν δικό της άνθρωπο και τώρα την ξαναχάνει. Και θα μείνουν μόνο οι τυπικές κάρτες κάθε Χριστούγεννα και τα ονόματα παιδιών που σίγουρα θα αποκτήσει το ζευγάρι στην Αγγλία, παιδιών που η ίδια λόγω ηλικίας δε θα γνωρίσει ποτέ της.
Θα σταθώ στην ιστορία της Ρέιτσελ και του Ντέιβιντ. Ο Ντέιβιντ τα είχε όλα κι όμως βρήκε ερωμένη. Το παραδέχεται και ο ίδιος, δεν ήξερε γιατί το έκανε κι όταν το έκανε γιατί το κράτησε. Η Ρέιτσελ τον διώχνει από το σπίτι χωρίς δεύτερη σκέψη, όμως τα παιδιά της τον αποζητούν. Κι έτσι η Ρέιτσελ καταλαβαίνει ότι δεν είχε το δικαίωμα να αποφασίσει μόνη της. Τον συγχωρεί λοιπόν και τον αφήνει να γυρίσει, όμως το χάσμα δε θα κλείσει ποτέ ανάμεσά τους, όσο κι αν προσπαθήοσυν και οι δύο: η μεν να τον συγχωρήσει μέσα της, ο δε να κάνει τα πάντα για να κερδίσει τη χαμένη εμπιστοσύνη και το χαμένο έδαφος.
Όλα αυτά η συγγραφέας τα μοιράζεται μαζί μας, ακροβατώντας ανάμεσα στον φθηνό εντυπωσιασμό – εκβεβιασμένο συναίσθημα και στο αληθινό ταλέντο να γράφεις για ιστορίες ανθρώπων που κερδίζουν το αναγνωστικό κοινό. Ευτυχώς για το βιβλίο το ταλέντο της συγγραφέως κλίνει ολοφάνερα προς το δεύτερο σκέλος κι έτσι οι σελίδες του βιβλίου είναι μια γλυκόπικρη παρέα για τις χιλιάδες μοναχικές ψυχές που κλείνονται στο δικό τους διαμέρισμα σε κάθε πολύβουη πρωτεύουσα του κόσμου. Μη διστάσετε να το διαβάσετε, δε θα το αφήσετε εύκολα από τα χέρια σας.
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
“Θυμάσαι τους όρκους που είχαμε δώσει; Εγώ τους εννοούσα όταν τους έδωσα. Νομίζω πως κι εσύ τους εννοούσες. Απλώς τους ξεχάσαμε στην πορεία. Αγάπη, τιμή, φροντίδα, σεβασμός. Θέλω να τους ξαναθυμηθούμε” (σελ. 344, Τζέισον).
“Το αγαπημένο βιβλίο της Μία αυτόν τον καιρό ήταν Τα τρία γουρουνάκια…Της άρεσε εκεί που ο λύκος φυσούσε και ξεφυσούσε και τα σπιτάκια σωριάζονταν. Εκείνο το βράδυ, την ώρα που της το διάβαζε ξανά, σκέφτηκε πως κάποτε κι η ίδια πίστευε ότι ζούσε σ’ ένα πέτρινο σπίτι, όμως στην πραγματικότητα ήταν αχυρένιο. Ίσως φτιαγμένο με όμορφα άχυρα, αλλά, παρ’ όλ’ αυτά, σαθρό. Ίσως όλοι αυτό να πιστεύουν, μέχρι να εμφανιστεί ο λύκος. Ίσως η πραγματική πρόκληση να έρχεται όταν συνειδητοποιείς πως πρέπει να το φτιάξεις ξανά από την αρχή με πέτρες και να ψάξεις να βρεις τον τρόπο” (σελ. 348, Ρέιτσελ).
“Μην επιτρέψεις σ’ αυτό που σου συνέβη να σε αλλάξει, Εύα. Κάντο μέρος σου αλλά μην του δώσεις τα πάντα. Υπάρχει πολλή ζωή και πολλή αγάπη μέσα σου για να πάει χαμένη. “Μην πηγαίνεις εκεί που σε οδηγεί το μονοπάτι. Αντίθετα, πήγαινε εκεί όπου δεν υπάρχει μονοπάτι και άφησε το χνάρι σου” [Ραλφ Έμερσον] (σελ. 384, Βάιολετ).
“Κι εκείνη ήταν ξαπλωμένη εκεί και σκεφτόταν πως η ζωή, η ζωή που είχαν τώρα ήταν σέπια. Το χρώμα της είχε χαθεί. Είχε ξεβάψει” (σελ. 388, Ρέιτσελ).
0 Σχόλια