Ήρθα στον κόσμο Έλληνας και ανδρώθηκα ως Κρήτας
Στους ώμους γιγάντων μάταια έκατσα
Τώρα στην έρημο εξόριστος θυμάμαι τις αισθήσεις
Τόπος που δεν μυρίζεις γιασεμί
χώμα βρεγμένο ζωντανό
τη ρετσινιά των πεύκων
και αγέρα καθάριο, δροσερό
τόπος άγνωστος είναι αυτός ο τόπος
Τόπος που δεν θωρείς ορίζοντα
τον ουρανό τον λουλακί
βουνά, κοιλάδες, σύννεφα
και σπίτια ασβεστωμένα
τόπος άχρωμος είναι αυτός ο τόπος
Τόπος που δεν γρικάς θροΐσματα
τα αγρίμια στις αλάνες
τις σκλόπες μέσα στη νυχτιά
και μουσική επουράνια, εκστατική
τόπος άνευρος είναι αυτός ο τόπος
Τόπος που δεν γευτείς το ρόδι του
το λιοκαμένο θυμάρι
ντομάτα, γλυκά και ζουμερή
και αλάτι από τη θάλασσα
τόπος άγευστος είναι αυτός ο τόπος
Τόπος που δεν αγγίζεις λιόδεντρο
τα χείλη της στο δρόμο
το ρωμαλέο γυμνό κορμί
από μάρμαρο αρχαίο, προγονικό
τόπος για μένα άχρηστος είναι αυτός ο τόπος
_
γράφει ο Sedentes Ursus
0 Σχόλια