Οι φίλοι μου κοιμούνται με τα σκουπιδιάρικα.
Δεν τους αφήνει
Το άδικο.
Είναι απομεινάρια μέρας
Ξεχασμένα.
Πουλιά χωρίς φτερά.
Κρεμασμένα άπιαστα ρούχα στο βορά.
Ερειπωμένες πόλεις.
Ζεστά χέρια,
σκοτεινά μάτια.
Πίνακες μουτζουρωμένοι
ταξιδιάρικοι.
Στα σκουπιδιάρικα
τα φτερά.
Άκου το θρήνο των μηχανών.
Κλαίνε για αυτούς.
Για εμάς.
Και μετά γύρνα πλευρό.
Ούτε που σε αφορά.
_
γράφει η Έφη Γεωργάκη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
το ξέρεις κορίτσι όμορφο. Το αγάπησα με το που ήρθε στο μέιλ μου.. μπράβο..
Δεν τολμώ εύκολα να διαβασω ποίηση, φοβάμαι μηπως δεν αντιληφθώ το θέμα του ποιητή ή μηπως ακομα απογοητευτώ και δεν μπορω να ξαναπώ:”λατρεύω την ποίηση”
Σ’ευχαριστω που με έκανες για μια ακομα φορά να πω:”λατρεύω την ποίηση”
Μεγαλο Μπραβο Εφη μου!