Έχω να μοιραστώ τα πάντα
δεν έχω να μοιραστώ τίποτα.
Σε τούτη τη ζωή μισοί μένουμε.
Μισοί στο σώμα μας να κατοικούμε
και μισοί σε άλλο σώμα.
Η παλάμη μου σκεπάζει τα μάτια
κι αν κλαίω δεν φαίνεται.
Έχω να πω μα σωπαίνω
η καθοδήγηση του χεριού αυτόματη
σιωπηλά σπάνε όλες οι διαυγείς σκέψεις
και σκορπίζονται σαν φυσαλίδες.
Θα δαγκώσω τους συμβολισμούς της πληρότητας
μα δε θα μιλήσω.
Θα ανέβω στων σωμάτων τους αφορισμούς
θα ασκήσω τη μεγαλύτερη τέχνη των αισθήσεων.
Τα λόγια μου δεν θα ακουστούν
στο ξεροκατάπιμα των φθόγγων
θα ακούγονται σαν ξέσπασμα ηδονής.
Οι μυημένοι θα με κατανοήσουν.
–
γράφει η Κωνσταντίνα Γεωργαντοπούλου
Ποίημα για μυημένους και μη! Πολύ μου άρεσε ο ήχος της σιωπής σου, Κωνσταντίνα!
Μαρθα Δημου σε ευχαριστω πολυ.Χαιρομαι που εισαι μυημενη !!!
οι μυημένοι θα σε κατανοήσουν Ντίνα…ναι… όμορφο σαν όλα…δυνατό σαν όλα…
Μαχη σε ευχαριστω θερμα !!!!
σε κάθε στίχο βγαίνει το δυνατό σου συναίσθημα Ντινούκα μου αγαπημένη..υποκλίνομαι!!!!!!!! <3
Ιωαννα μου νιωθεις το ξερω.Σε ευχαριστω πολυ (εγω παντα υποκλινομαι στις δυνατες ψυχες)
Ιωαννα μου σε ευχαριστω πολυ.Ξερω πως νιωθεις.Υποκλινομαι παντα στις μεγαλες ψυχες !!!
Δυνατό !!!!! Ντίνα μου σε ένοιωσα από τη μεριά των μυημένων , πιστεύω !
Μαρια μου σε ευχαριστω πολυ.Ναι εισαι μυημενη ειμαι σιγουρη και χαρουμενη για αυτο !!!!!!!
Μαρια μου σε ευχαριστω πολυ.Ναι ειμαι σιγουρη εισαι απο τη μερια των μυημενων !!!!