Με αυτό το βιβλίο ολοκληρώνεται η τριλογία του Κοιμητηρίου των Λησμονημένων Βιβλίων. Ο Ντανιέλ Σεμπέρε, γιος βιβλιοπώλη που μαθαίνει και μαγεύεται από το Κοιμητήριο, και μπλέκεται στην περιπετειώδη ζωή του λησμονημένου συγγραφέα Χουλιάν Καράξ, σύμφωνα με το πρώτο βιβλίο «Η σκιά του ανέμου», εδώ ολοκληρώνει την αφήγησή του και με ένα έξυπνο τέχνασμα ο συγγραφέας αφήνει στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου μια μικρή χαραμάδα για να συνεχίσει ίσως την ιστορία του αργότερα.

Στον Αιχμάλωτο του ουρανού ολοκληρώνεται η ιστορία του Ντανιέλ Σεμπέρε και μπαίνουν όλα τα κομμάτια του παζλ στη θέση τους. Με αριστοτεχνικό τρόπο ο συγγραφέας έχει στήσει μια έξυπνη, νοσταλγική και ολίγον «σκοτεινή» πλοκή, την οποία διανέμει έξυπνα σε τρία βιβλία. Αν νομίσετε ότι το δεύτερο βιβλίο «Το παιχνίδι του αγγέλου» απλώς υπάρχει για να μας δείξει τι συνέβη πριν τη δεκαετία του 1950 όπου ξεκινάει το πρώτο βιβλίο της τριλογίας, απατάσθε! Το δεύτερο βιβλίο μας ξεγελάει όλους και συνδέεται αμεσότατα με το τρίτο, μιας και ο Φερμίν Ρομέρο ήταν συγκρατούμενος του Νταβίδ Μαρτίν και η γνωριμία του με τον Ντανιέλ Σεμπέρε δεν ήταν τόσο τυχαία. Αλλά οι συμπτώσεις και οι αλληλουχίες των γεγονότων δε σταματούν εκεί!

Ο Αιχμάλωτος του ουρανού αυτοτελώς δεν έχει καμία αξία. Πρέπει να διαβαστεί συνδυαστικά με τα δύο προηγούμενα για να καταλάβετε ότι σα βιβλίο απλώς κλείνει τις τρύπες του παρελθόντος και τακτοποιεί την υπόθεση με σωστό, δομημένο και λογικό τρόπο. Είναι το φινάλε ενός μαγευτικού κειμένου, διαποτισμένου με νοσταλγικές εικόνες της Βαρκελώνης, σημαντικές προσωπικότητες της ισπανικής λογοτεχνίας, Ιστορίας και κουλτούρας, με ανθρώπους που έχουν δυσκολευτεί στη ζωή τους και τώρα δέχονται την εξιλέωση και την ηρεμία του grand finale. Το γεγονός όμως ότι ο Ντανιέλ ανακάλυψε ότι η μητέρα του δολοφονήθηκε και ξέρει και το όνομα του δολοφόνου της ίσως αποτελέσει υλικό για κάτι μεταγενέστερο. Για να δούμε!

Λυπάμαι μόνο που η ζωή, οι υποχρεώσεις και οι ασχολίες μου δε μου επέτρεψαν να ενσκήψω σωστά πάνω από τα βιβλία αυτού του μεγάλου Ισπανού λογοτέχνη και τα διάβαζα αποσπασματικά και τμηματικά καθ? οδόν για τη δουλειά ή λίγο πριν κοιμηθώ. Δεν έκατσα να διαβάσω απερίσπαστος από την αρχή ως το τέλος την ιστορία και τις περιπέτειες των ηρώων του Κοιμητηρίου των Λησμονημένων Βιβλίων, κάοπυ έπρεπε να πάω, κάτι έπρεπε να κάνω. Πάντως είναι από τα λίγα βιβλία που θα κρατήσω μόνιμα στο ράφι της βιβλιοθήκης μου για να τα μελετήσω αργότερα ενδελεχώς και να γευτώ ολόκληρο το χυμό των σελίδων τους. Σας συνιστώ να κάνετε κι εσείς το ίδιο και δε θα χάσετε!