Με την ποίηση και το έργο του περνάει σημαντικά μηνύματα για την κοινωνία μας, ανεξαρτήτου εποχής!

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε;

Το γράψιμο μάλλον εμφανίζεται στην εφηβική ηλικία, ακόμα κι αν δεν ήταν στραμμένο στη λογοτεχνία, κάτι που βγήκε στην επιφάνεια στα φοιτητικά μου χρόνια.

Αν και αργότερα έδωσα μια κατεύθυνση προς την κοινωνική μελέτη και το δοκίμιο, η λογοτεχνική ανησυχία ήταν πάντα παρούσα και εκφραζόταν είτε μέσα από το ιστολόγιό μου, το “δείμο του πολίτη“, είτε σε ανοιχτές ποιητικές εκδηλώσεις που διοργανώναμε στη Δυτική Θεσσαλονίκη.

Η λογοτεχνική έκφραση, άλλωστε, αποτελεί μία “γενετική” μου ανάγκη να εκφράσω προσωπικές φοβίες και κοινωνικές αγωνίες.

Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;

Τίποτα απολύτως. Ας μεταχειριστώ την θέση του Jean Anouilh κατά την οποία «έμπνευση είναι μια φάρσα που την έχουν επινοήσει οι ποιητές για να φαντάζουν σπουδαίοι».  Δεν πιστεύω στην έμπνευση με τη μεταφυσική διάσταση που της αποδίδεται.

Αντίθετα, πιστεύω σε μία ευαισθησία και μία κουλτούρα που ωθούν στην ποιητική έκφραση μέσα από δουλειά, διάβασμα και πειραματισμούς. Γιατί τίποτα δεν υπάρχει χωρίς προηγούμενο διάβασμα και σαφώς ο πειραματισμός στην τέχνη κατέχει περίοπτη θέση (ή θα έπρεπε να έχει).

Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας δυσκολεύει τη γραφή σας;

Είμαι πολύ αναλυτικός… Θέλω να πω πολλά σε λίγο χώρο… Μα η ποίηση βασίζεται εκ των πραγμάτων στη λιτότητα της έκφρασης, στον γλωσσικό πειραματισμό και το συναίσθημα.

Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την ποίηση;

Πάντα με γοήτευε η ποίηση. Το συναίσθημα που διαρρέουν από λίγες μόλις λέξεις είναι ένα συναρπαστικό κατόρθωμα κατά τη γνώμη μου, χωρίς καθόλου να μειώνεται η στοχαστική ή κριτική διάθεση.

Είναι ας πούμε ένας άλλος δρόμος· κακοτράχαλος συχνά, αλλά με ισχυρές υποδομές αιώνων· ένας δρόμος που στρώθηκε με λέξεις οδηγώντας στο συναίσθημα. Αυτό το δρόμο, στον οποίο αναζητούμε νέα υλικά και πειραματιζόμαστε εκφραστικά, αξιοποιούμε για να εκφράσουμε τις αγωνίες και τις φοβίες μας, όσα μας πονούν και αγαπάμε. Είναι η οδός των συναισθημάτων. Άλλωστε, έχουμε ανάγκη το συναίσθημα για να νιώσουμε τους γύρω μας, τον περίγυρό μας.

Τι εκφράζετε με την ποίησή σας;

Όπως εύστοχα έχει ειπωθεί από τον Τόλη Νικηφόρου, εκφράζω μία κοινωνική αναζήτηση… Με οδηγό το όραμα και τα όνειρα (χαμένα ή υπάρχοντα) ως αιθεροβάμων εκθέτω όσα πονούν εμένα και άλλους. Σε μια εποχή που κρίνεται ακατάλληλο να μιλάς για την ένδεια, που είναι ακατάλληλο να ονειρεύεσαι, να είσαι πόρνη, πρόσφυγας, άστεγος ή ακόμα και να ερωτεύεσαι, εγώ απαντώ ακατάλληλα.

Ποιοι ποιητές σας έχουν επηρεάσει και εμπνεύσει;

Όλοι σχεδόν οι νεώτεροι και σύγχρονοι Έλληνες ποιητές. Ιδιαίτερη αδυναμία έχω στο Σολωμό και τον Κάλβο, στον Καρυωτάκη και στους Λειβαδίτη, Αναγνωστάκη, από τους κλασσικούς. Φυσικά εκ των πραγμάτων διαβάζω πολλούς σύγχρονούς μας ποιητές, που συχνά με εκπλήσσουν ευχάριστα ή με αφήνουν άφωνο με τις καινοτόμες ποιητικά δημιουργίες.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;

Η ποίηση είναι παραγωγή βιωματικών μοντέλων και χωρίς τέτοια μοντέλα δε θα μπορούσαμε σχεδόν τίποτα να αντιληφθούμε. Θα είχαμε αναισθητοποιηθεί και, εξαρτημένοι από τα εξασθενημένα μας ένστικτα, θα τρικλίζαμε αναγκαστικά, τυφλοί, κουφοί και χωρίς αισθήσεις. Οι ποιητές είναι τα αντιληπτικά μας όργανα (Vilém Flusser, Η γραφή).

Για ποιο λόγο θα σταματούσατε να γράφετε;

Υπό φυσιολογικές συνθήκες για κανέναν λόγο. Ίσως μόνο λόγω κάποιας ασθένειας…

Θα θέλατε να μας στείλετε δύο ποιήματά σας, σαν επίλογο αυτή της συνομιλίας;

αλλαγή κανόνων

Πάντα ήθελα να αλλάξω τους κανόνες.

Να απελευθερωθούν τα άλογα

από τους πύργους

που τους προστατεύουν

και να τρέχουν ελεύθερα στο μαυρόασπρο τερέν

και οι αξιωματικοί

να κινούνται κυκλικά

γύρω από την τάφρο.

Θα ήθελα όμως κυρίως οι παίκτες

να σταματήσουν

να θυσιάζουν πιόνια

για να νικήσει ο βασιλιάς.

Ας σκεφτούμε μια φορά

τα πρώτα πιόνια που διπλά τρέχουν

προς τη θυσία.

ποίηση ναυαγός

Πρόσφυγες λέξεις

ναυαγούν

σε πελαγίσιες σελίδες

με κουφάρια ποιητικών σχημάτων

φυλακισμένες σε χάρτινα

κέντρα υποδοχής

αποζητούν ελπίδα

εξόδου

προς τον ανθρώπινο πόνο.

Τόσα πτώματα δακρύων

λερώνουν το χαρτί

κι εμείς ακόμα αναζητούμε

έμπνευση.

_

γράφει η Βούλα Παπατσιφλικιώτη

–

Έργα του συγγραφέα:

ακατάλληλο

Ποιητική συλλογή, η οποία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μανδραγόρας.

49 μοναδικά και ξεχωριστά ποιήματα, τα οποία μας περνάνε σπουδαία μηνύματα για την κοινωνία του τώρα και του τότε!

Κατάστιχα (ποίηση) εκδόσεις ebook τοβιβλίο, Θεσσαλονίκη, 2014

Η μεσαία τάξη στην αγχόνη της κρίσης (πολιτικό δοκίμιο) εκδόσεις ebook τοβιβλίο, Θεσσαλονίκη, 2014

Η οργή της πεταλούδας (ποίηση) εκδόσεις ebook τοβιβλίο, Θεσσαλονίκη, 2013

7 δοκίμια εκδόσεις ebook τοβιβλίο, Θεσσαλονίκη, 2013

Τοπική Αυτοδιοίκηση, προοπτικές ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών, (δοκιμιακή μελέτη)  εκδόσεις τοβιβλίο, Θεσσαλονίκη, 2011

Η δημαγωγία της δημοκρατίας εκδόσεις ΣΥΝ(+)είδηση,  Θεσσαλονίκη, 2009

–

Ο Δήμος Χλωπτσιούδης γεννήθηκε το 1973 και ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι φιλόλογος και συγγραφέας. Γράφει δοκίμια και κριτικές ποίησης παρακολουθώντας τις νέες τάσεις στην Τέχνη. Κριτικές και δοκίμιά του δημοσιεύονται τακτικά στο διαδικτυακό τόπο τοβιβλίο.net και στο tvxs.gr. Άρθρα του δημοσιεύονται στο tvxs.gr και άλλα έχουν φιλοξενηθεί στα «Ενθέματα» της Κυριακάτικης Αυγής, στο schooltime.gr κ.α. Έχει στο ενεργητικό του τέσσερα βιβλία με πολιτικά και κοινωνικά δοκίμια και τρεις ποιητικές συλλογές. Έχει πάρει μέρος σε πολλές λογοτεχνικές δράσεις.