1963. Ζόλα. Η μαύρη. Το μπλουζ. Ή μήπως ο διάβολος; Τζέικομπ, Νίκολας, Άλεξ, Πίτερ και Μαρκ. Πέντε φίλοι που τους ενώνει ένα σκοτεινό μυστικό. Και τους χωρίζει μια γυναίκα. Η Ζόλα. Υπό τους ρυθμούς της τζαζ και των μπλουζ. Και στις τηλεοράσεις δολοφονείται ο Τζον Κένεντι. Ποιος θα κερδίσει σε αυτό το ιδιότυπο παιχνίδι; Είναι τελικά το βουντού λύση στα προβλήματα της ζωής; Πόση δύναμη έχει η αγάπη όταν προσωποποιείται και εκπροσωπείται από μια γυναίκα σκούρα σαν τον διάβολο;

Ένα εντελώς διαφορετικό μυθιστόρημα, με σφιχτοδεμένη πλοκή, υπέροχη ατμόσφαιρα και εκπληκτικούς χαρακτήρες. Μια ιστορία που κλιμακώνεται με πρωτοφανή ένταση και δε με άφησε να πάρω ανάσα. Σύντομα, ασφυκτικά στενά κεφάλαια, καταιγιστική δράση, διαρκείς εκπλήξεις, κορυφώσεις και αλλαγές που με άφησαν με ανοιχτό το στόμα. Αγάπησα κι εγώ με τη σειρά μου τη Ζολί, τη μαύρη θεά του έρωτα και του τραγουδιού, κόρη μιας γυναίκας που πέθανε μυστηριωδώς σε ένα πλούσιο αρχοντικό σπίτι. Στο σπίτι του Μαρκ. Και η τύχη τα έφερε να αρχίσει να γνωρίζει σταδιακά και τους φίλους του. Η τύχη; Το βουντού; Ή ένα καλά οργανωμένο σχέδιο εκδίκησης; Και οι συνέπειές του ποιες θα είναι;

Η ιστορία διαδραματίζεται εναλλάξ στη Σκοτία της δεκαετίας του 1940, όπου στέλνονταν οικότροφοι οι πρωταγωνιστές, γόνοι πλούσιων οικογενειών που δεν τους ήθελαν στα πόδια τους οι ανιαροί αλλά πάμπλουτοι γονείς και στη Νέα Ορλεάνη το 1963. Τι συνέβη εκείνο το μοιραίο βράδυ του 1942 και ένωσε για πάντα τις ζωές των αγοριών; Αργότερα, τη χρονιά-σταθμός για την ιστορία της Αμερικής, την πόλη-σταθμός για την ιστορία της «μαύρης» μουσικής, η Ζόλα αγωνίζεται να κυριαρχήσει στη δισκογραφία με την αισθησιακή της φωνή. Κινείται και αναπνέει σε μια πόλη και σε μια εποχή αρνητικά διακείμενη απέναντι στους έγχρωμους, όπου ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έχει ένα όνειρο και ο Κένεντι χάνει για πάντα το δικό του. Το ιστορικό υπόβαθρο είναι από τα πιο διακριτικά πλαίσια που έχω γνωρίσει, χωρίς καθόλου σχεδόν ιστορικές πληροφορίες, απλώς υφίσταται και αποτυπώνεται στις κινήσεις, στις ζωές και στη νοοτροπία των χαρακτήρων. Στην επιφάνεια βγαίνει μόνο όταν δολοφονείται ο Πρόεδρος και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό, μιας και τότε άλλαξε η εποχή.

Δεξιοτεχνικότατο το δέσιμο των χαρακτήρων μεταξύ τους και ο τρόπος που η Ζόλα μπαίνει στις ζωές τους. Ένα αερικό, μια ανάσα, μπαίνει ανάμεσά τους και τους χωρίζει, τους φέρνει αντιμέτωπους με τον πραγματικό τους εαυτό και με τη νύχτα εκείνη του 1942, ίσως ακόμη ακόμη και με τον ίδιο τον σατανά, τον διάβολο που τραγουδάει μπλουζ. Πάλι εδώ μια ιδανική εξισορρόπηση, όπου το βουντού παρουσιάζεται στην ιστορία αλλά όχι ως πρωταγωνιστής, με λεπτομέρειες που ίσως απωθήσουν αν όλα αποδίδονταν σε αυτό (προσωπικά θα με αποθάρρυνε γιατί δεν πιστεύω στις μαγείες). Μου άρεσε πάρα πολύ η εξέλιξη της ιστορίας, οι αντιδράσεις των χαρακτήρων και το τέλος. Απόλυτα λογικοφανή, απόλυτα αληθινά.

Η γραφή της κυρίας Σπαντιδάκη είναι φρέσκια, δροσερή και σκοτεινή ταυτόχρονα. Ωραίο λεξιλόγιο, παραστατικότατες σκηνές, λιτοί και σύντομοι διάλογοι, μικρές παράγραφοι και κεφάλαια, γνώση της ψυχολογίας και του διπόλου δράση-αντίδραση. Αποκαλύπτει ό,τι θέλει όποτε θέλει, χωρίς να μαζεύει σωρηδόν τις εκπλήξεις για το τέλος. Διάλεξε και αναπαρέστησε άψογα μια εποχή και επέλεξε με σύνεση τους πρωταγωνιστές και τον μικρόκοσμό τους.

Τα κεφάλαια έχουν τίτλους γνωστών τραγουδιών της τζαζ, της σόουλ και μπλουζ και μάλιστα χωρίζονται σε side A και side B. Πράγματι, όταν αλλάξεις πλευρά στην κασέτα, τίποτα δε θα είναι το ίδιο και ο διάβολος αρχίζει να γυαλίζει τα πόμολα για να καλωσορίσει τους νέους του φιλοξενούμενους. Etta James, Frank Sinatra, Nat King Cole, Billie Holiday, Judy Garland φτιάχνουν την ιδανική μουσική ατμόσφαιρα αυτού του πρωτότυπου από κάθε άποψη κειμένου. Μάλιστα τα συναισθήματα που μου χάρισε το μυθιστόρημα ήταν τόσο έντονα που αιδαφόρησα για τα πολλά ορθογραφικά λάθη και αφοσιώθηκα στην αξιοπρόσεκτη γραφή της κυρίας Σπαντιδάκη. Μην το χάσετε!