Το έβδομο βιβλίο του John Verdon κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα και εμπλέκει τον συνταξιούχο ντετέκτιβ Ντέιβ Γκάρνεϊ σε άλλη μία μυστηριώδη υπόθεση στην οποία, όπως φαίνεται, Ο δολοφόνος είναι νεκρός.

Κάθε φορά που ο Ντέιβ Γκάρνεϊ θεωρεί πως έχει κλείσει τους λογαριασμούς του με το αστυνομικό του παρελθόν στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών της Νέας Υόρκης, αυτό επιστρέφει για να ανατρέψει ξανά την καθημερινή του ρουτίνα. Αυτή τη φορά, το κάνει με τη μορφή ενός πρώην συνεργάτη του, ο οποίος ζητά τη βοήθειά του σε μια περίεργη υπόθεση δολοφονίας. Η μικρή, ήσυχη και ειδυλλιακή κοινότητα του Λάρτσφιλντ συγκλονίζεται από τη δολοφονία του επιφανούς μέλους της -και άτυπου αρχηγού της-, Άνγκους Ράσελ, ο οποίος ανακαλύπτεται στην έπαυλή του, μέσα σε μια λίμνη αίματος, με κομμένη καρωτίδα. Τα πρώτα στοιχεία υποδεικνύουν ως δολοφόνο τον Μπίλι Τέιτ, έναν νεαρό με προβληματική, παραβατική συμπεριφορά. Όμως αυτό μοιάζει αδύνατον, αφού ο Τέιτ σκοτώθηκε την προηγούμενη μέρα από κεραυνό και βρίσκεται μέσα σε ένα φέρετρο, στο τοπικό γραφείο κηδειών.

Μπορεί να επέστρεψε ο νεκρός από τον άλλον κόσμο και να σηκώθηκε από το φέρετρο για να πάρει εκδίκηση; Ίσως και να μπορεί! Γιατί το βίντεο από την κάμερα ασφαλείας του γραφείου κηδειών δείχνει τον Τέιτ να… ανασταίνεται, να σπάει το καπάκι του φέρετρου και να εξαφανίζεται μέσα στη νύχτα. Η αστυνομική ομάδα αντιλαμβάνεται το παράδοξο της υπόθεσης και βρίσκεται σε σύγχυση, ταυτόχρονα όμως είναι φανερό σε όλους πως ο… νεκραναστημένος δεν έχει καλές προθέσεις και είναι πολύ επικίνδυνος.

Και πράγματι, περισσότεροι φόνοι πραγματοποιούνται τις αμέσως επόμενες μέρες και για όλους τους μοιάζει να ευθύνεται ο Τέιτ. Ταυτόχρονα, το Λάρτσφιλντ κατακλύζεται από θεωρίες συνωμοσίες, φανατικούς θρησκόληπτους, κυνηγούς ζόμπι και δημοσιογράφους και η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει από τον έλεγχο. Ο πρώην συνεργάτης του Γκάρνεϊ και διοικητής του τμήματος θέλει να κλείσει την υπόθεση, με την τοπική ηγεσία να τον πιέζει να βρει τον ένοχο το συντομότερο, ώστε το χωριό να σταματήσει να εκτίθεται στα ΜΜΕ, όμως ο Γκάρνεϊ διατηρεί τις αμφιβολίες του. Το ένστικτό του τού λέει πως αυτή η υπόθεση κρύβει πολλά περισσότερα απ’ όσα δείχνει. Έτσι, δεν θα ησυχάσει αν δεν φτάσει στη λύση του γρίφου – ακόμα κι αν μπει και ο ίδιος στο στόχαστρο του δολοφόνου…

Ο συγγραφέας επιστρέφει με μια συναρπαστική ιστορία, στην οποία συναντά κανείς όλα τα χαρακτηριστικά που κάνουν τα βιβλία του επιτυχημένα: δυνατή πλοκή, δομημένη αφήγηση, πλούσιο λεξιλόγιο, παραστατικές περιγραφές και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Και φυσικά, άλλον έναν περίπλοκο αστυνομικό γρίφο με κοινωνικές προεκτάσεις, που αντικατοπτρίζουν εν μέρει και τον προβληματισμό του συγγραφέα για επίκαιρα κοινωνικά ζητήματα: Η οικονομική κρίση αποτυπώνεται στο σταδιακό σβήσιμο της επιχειρηματικής ζωής στα περίχωρα της φάρμας του Γκάρνεϊ, με πολλά μαγαζιά να έχουν κατεβάσει ρολά ή να φυτοζωούν. Η ανασφάλεια και η καχυποψία οδηγούν τους πολίτες σε ακραίες συμπεριφορές, όπως το να κουβαλούν μαζί τους ένα όπλο, να φανατίζονται και να ακολουθούν τυφλά επικίνδυνους ανθρώπους, που έχουν τους δικούς τους σκοτεινούς σκοπούς. Μια μερίδα του κλήρου επιχειρεί να επιβάλλει τις φασιστικές απόψεις της και να προκαλέσει το θρησκευτικό αίσθημα των πιστών και των φανατικών. Το φαίνεσθαι και οι εντυπώσεις υπερισχύουν της αλήθειας και του δικαίου. Οι δημοσιογράφοι διψούν για αίμα και τρόμο και κυνηγούν την είδηση, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Οι αριβίστες και οι προνομιούχοι είναι πρόθυμοι να φτάσουν στα άκρα για να διεκδικήσουν ή να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους.

Μέσα σε όλα αυτά, λοιπόν, ο Ντέιβ Γκάρνεϊ προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει τις ανθρώπινες συμπεριφορές, να ανακαλύψει τα αληθινά κίνητρα και τις προθέσεις, να μην επηρεάζεται από τις εντυπώσεις, να αμφισβητεί όσα μαθαίνει, να βλέπει πέρα και πίσω από αυτό που φαίνεται εκ πρώτης όψεως και να φτάσει στην αλήθεια. Παρ’ όλο που είναι πλέον συνταξιούχος και χορτασμένος από την καριέρα του, το μικρόβιο του αστυνομικού δεν έχει φύγει από μέσα του. Η αίσθηση της αδρεναλίνης που ξυπνάει με κάθε νέα υπόθεση, το κυνήγι των στοιχείων, η αναζήτηση των αιτίων, η ανάλυση των συμπεριφορών και τα κίνητρα του καθενός για τις πράξεις του είναι το οξυγόνο του. Αφοσιώνεται, παθιάζεται, προβληματίζεται, χάνεται στην υπόθεση. Η σχέση με τη γυναίκα του έρχεται να εξισορροπήσει λίγο την τεταμένη ατμόσφαιρα της αστυνομικής έρευνας και να τον κάνει πιο ανθρώπινο ως χαρακτήρα. Εκείνη είναι ο αφανής ήρωας, που μένει κυρίως στο περιθώριο και προσπαθεί να τον ωθήσει να χαλαρώσει και να απολαύσει την ηρεμία της εξοχής, τις καθημερινές μικρές χαρές της ζωής, έστω κι αν ξέρει πως συνήθως το μυαλό του είναι αλλού. Οι δυο τους αλληλοσυμπληρώνονται και οι στιγμές που μοιράζονται αποφορτίζουν την αφήγηση όσο και όπου χρειάζεται.

Εξαιρετική η σκέψη του Verdon να τοποθετήσει το πλαίσιο της ιστορίας του σε μια μικρή, κλειστή και προνομιούχα κοινότητα, έναν επίγειο παράδεισο για λίγους που μετατρέπεται σε κόλαση, ενώ οι εξέχοντες κάτοικοί του μοιάζουν ανήμποροι να αντιδράσουν μπροστά σε έναν παρανοϊκό δολοφόνο που σκοτώνει αδιακρίτως. Όσο η πλοκή εξελίσσεται, το άμεμπτο και… σνομπ αφήγημα του ειδυλλιακού αυτού τόπου καταρρέει και εμφανίζονται οι ρωγμές του, τα κρυμμένα μυστικά και τα κρίματα των κατοίκων του. Η λεπτή ειρωνεία με την οποία χειρίζεται ο συγγραφέας το όλο θέμα του λαμπερού Λάρτσφιλντ, που χάνει ένα μέρος του λούστρου του με κάθε νέα δολοφονία, είναι εξίσου απολαυστική με την εξέλιξη της αστυνομικής υπόθεσης, που φροντίζει να διατηρεί συνεχώς τους παλμούς στα ύψη.

Το Ο δολοφόνος είναι νεκρός είναι ένα εφευρετικό, συναρπαστικό whodunit μυστήριο με έντονο άρωμα καλού αστυνομικού νουάρ. Ένα βιβλίο που επιβεβαιώνει ότι ο John Verdon δικαίως κατέχει μια ξεχωριστή θέση στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας, αλλά και στις καρδιές των φανατικών αναγνωστών της.