Στη ζωή μου…
Άφησα το δρόμο να βγαίνει μπροστά.
Να ανοίγεται
Να ξεδιπλώνεται…
Κάποιες φορές με γύριζε πίσω.
Με κοιτούσε περιπαικτικά και
Γελούσε!
Σαν κάτι να ήθελε να μου πει.
Σαν παλιόπαιδο που ήμουν!
Ο δρόμος με έχει πλέον προσπεράσει.
Δε τον συγκράτησα.
Δε τον περπάτησα βαριά.
Σε κάτι καλό θα με βγάλει…
_
γράφει o Χρήστος Φαρμάκης
0 Σχόλια