Στη ζωή μου…
Άφησα το δρόμο να βγαίνει μπροστά.
Να ανοίγεται
Να ξεδιπλώνεται…
Κάποιες φορές με γύριζε πίσω.
Με κοιτούσε περιπαικτικά και
Γελούσε!
Σαν κάτι να ήθελε να μου πει.
Σαν παλιόπαιδο που ήμουν!
Ο δρόμος με έχει πλέον προσπεράσει.
Δε τον συγκράτησα.
Δε τον περπάτησα βαριά.
Σε κάτι καλό θα με βγάλει…
_
γράφει o Χρήστος Φαρμάκης
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/IaJvsqgpYXkΚαθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...
Είχε ξεχάσει πώς είναι να ζει, ζώντας την κάθε μέρα με την προσμονή πως η δυσκολία θα ξεχαστεί και θα γίνουν όλα εορτή. Η χαρά του ονείρου την κρατούσε ζωντανή μα ο ορισμός του τέλους, την βρήκε νεκρή. Το μυαλό της ταξίδευε σε μέρη μακρινά που όλα...
Ενώ εσείς τρέχατε στα κύματα με φωνές, με ρούχα βρεγμένα και άμμο στα γόνατα, εγώ καθόμουν στο γαλάζιο του τσιμέντου. Η πισίνα, το καταφύγιό μου. Ένα παραλληλόγραμμο ηρεμίας, γεμάτο νερό που δεν πονά, που δεν τραβάει. Από μικρή δεν ήθελα την...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Ενώ εσείς τρέχατε στα κύματα με φωνές, με ρούχα βρεγμένα και άμμο στα γόνατα, εγώ καθόμουν στο γαλάζιο του τσιμέντου. Η πισίνα, το καταφύγιό μου. Ένα παραλληλόγραμμο ηρεμίας, γεμάτο νερό που δεν πονά, που δεν τραβάει. Από μικρή δεν ήθελα την...
Στου ουρανού τα μάτια να ξέρεις σε ακούω μέσα από τα σκοτάδια σα να σε βλέπω από την χαραμάδα τώρα είσαι μια αστερομάτα τώρα έφυγες για του ουρανού τα μάτια τώρα μιλάς μα δεν σ ακούω τώρα γελάς μα όχι μαζί μου τώρα μου λες θα 'ρθεις ξανά μα πότε γιαβρί μου;...
Τι συναίσθημα ο φόβος, μια φωτιά φυλλοροημένη, που δεν κάηκε ποτέ, μα την νύχτα επιμένει. (Απηχεί την αγωνία, ενώ δείχνουν τα καρέ μία μισόσβηστη ιστορία) Και εκείνο το παιδί, που είχε φύγει να κρυφτεί, αφού το χτύπησε το φως, είπε να εμφανιστεί. (Είναι εικόνα...
0 Σχόλια