Κάθε έργο του μοναδικό και αφιερωμένο στους μικρούς αναγνώστες!

Tι σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;
Από μικρός μου άρεσε πολύ να διαβάζω και πολύ γρήγορα ανακάλυψα και τη χαρά του να γράφω τις δικές μου ιστορίες. Στην εφηβεία μου είχα την τύχη να βρεθώ πολύ κοντά σε μια σημαντική συγγραφέα βιβλίων για παιδιά και νέους, τη Γαλάτεια Γρηγοριάδου – Σουρέλη, και έτσι κατά κάποιο τρόπο μυήθηκα στη δυναμική κειμένων αυτής της κατηγορίας. Ήταν, λοιπόν, λογικό, όταν αποφάσισα να γράψω το πρώτο ολοκληρωμένο μου βιβλίο και καθώς μάλιστα εκείνη την εποχή γινόμουνα και πατέρας, να ασχοληθώ κι εγώ με τη συγγραφή μιας ιστορίας που θα ήθελα να τη διάβαζαν τα δικά μου παιδιά.

Τι σημαίνει «γράφω» για σας;
Νομίζω πως μετά από τόσα χρόνια όχι μόνο συγγραφής, αλλά και ζώντας μέσα στον κόσμο του βιβλίου, είτε ως αναγνώστης είτε ως κριτικός ή σύμβουλος εκδόσεων, μπορώ να πω πως «γράφω» για μένα σημαίνει «υπάρχω».

Ο συγγραφέας γεννιέται ή γίνεται;
Με το ταλέντο γεννιέσαι. Αλλά αν το ταλέντο αυτό καταφέρει να εκφρασθεί και στη συνέχεια να ανθίσει, έχει να κάνει και με γενικότερες κοινωνικές/ οικογενειακές/ ατομικές συνθήκες, αλλά και με το πόσο θα το φροντίσεις, θα το προστατεύσεις, θα το καλλιεργήσεις.

Ποια νοήματα θέλετε να περάσετε στους μικρούς αναγνώστες, με το τελευταίο σας βιβλίο;
Γενικά δε μου αρέσει να περνάω μηνύματα στα βιβλία μου. Θέλω να πω πως αν ήθελα να νουθετήσω, άλλον τρόπο έκφρασης θα επέλεγα. Εμένα μου αρέσει να γράφω με όσο πιο καλό τρόπο γίνεται λογοτεχνικά κείμενα. Η λογοτεχνία από μόνη της είναι ένα μήνυμα –μήνυμα αισθητικής, μήνυμα ιδεών. Μια αξία είναι η ίδια η λογοτεχνία. Πάντως στο συγκεκριμένο βιβλίο (μιας και με ρωτάτε) τη μια ιστορία θέλησα να τη στηρίξω στην αξία της αξιοπρέπειας και την άλλη στην αξία της συμπαράστασής μας προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο.

Τι ιδιαιτερότητες έχουν τα παιδιά ως αναγνώστες; Είναι πιο δύσκολο να τους τραβήξεις την προσοχή;
Δεν ξεχωρίζω τους αναγνώστες μου ανάλογα με την ηλικία τους ή το φύλο τους. Κάθε αναγνώστης (μικρός ή μεγάλος, αγόρι/άνδρας ή κορίτσι/γυναίκα) είναι για μένα μοναδικός. Προσπαθώ με όσο περισσότερες ξεχωριστές προσωπικότητες να επικοινωνώ με τα γραπτά μου. Και βέβαια θέλω να τα γράφω με όσο πιο προσωπικό τρόπο γίνεται. Η Τέχνη είναι υποκειμενική. Και με ένα θαυμαστό τρόπο η υποκειμενικότητα του δημιουργού συναντά την υποκειμενικότητα του αναγνώστη.

Πείτε μας για ένα παιδικό βιβλίο που δεν έχετε γράψει εσείς και θα θέλατε να το είχατε γράψει.
Πολλά, πάρα πολλά. Αλλά μιας και θέλετε ένα και μόνο να σας αναφέρω, ας επιλέξω το «Ιστορία δίχως τέλος» του Μίκαελ Έντε.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση στην καθημερινότητα σας;
Τίποτε από εμένα δε φαίνεται…

Για ποιο λόγο θα εγκαταλείπατε τον μαγικό κόσμο του παιδικού βιβλίου;
Φαντάζομαι όταν κάποια στιγμή θα εγκαταλείψω αυτόν τον κόσμο όπου ζούμε…

–

Έργα του συγγραφέα από τις Εκδόσεις Ψυχογιός

–

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει γράψει περίπου 60 βιβλία (μυθιστορήματα, διηγήματα, θέατρο, μικρές ιστορίες και παραμύθια). Παράλληλα ασχολείται με την κριτική της λογοτεχνίας. Είναι συνεργάτης περιοδικών, εφημερίδων καθώς και του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Κάποια έργα του έχουν διασκευαστεί και παρουσιαστεί στο θέατρο και στην τηλεόραση, ενώ κάποια άλλα έχουν μεταφραστεί και κυκλοφορούν στη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ταϊλάνδη. Βιβλία του έχουν κερδίσει πολλές διακρίσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ έχει τιμηθεί επίσης δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας. Υπήρξε υποψήφιος για τα Διεθνή Βραβεία Άντερσεν και Άστριντ Λίντγκρεν.