Ο μαύρος κότσυφας κι ο άσπρος γλάρος, της Crowther Kitty

Στις μέρες μας, υπάρχουν κάποια βιβλία για παιδιά που είναι μικρά «διαμαντάκια», όμως τέτοια βιβλία υπήρχαν και παλιότερα. Είναι οι ιστορίες που άντεξαν στον χρόνο κι αγαπήθηκαν πολύ από τους μικρούς αναγνώστες. Μια τέτοια ιστορία είναι και «Ο μαύρος κότσυφας κι ο άσπρος γλάρος» της Κίτυ Κρόουθερ που κυκλοφόρησε το 1999 από τις εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες. Κυκλοφορεί ακόμα, αν και όχι παντού, όμως υπάρχει κι ελεύθερη στο διαδίκτυο. Είναι μια ιστορία που διαχειρίζεται με τρυφερό τρόπο το σοβαρό θέμα του ρατσισμού και προωθεί ταυτόχρονα τη φιλαναγνωσία. Απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας και μέχρι 9 ετών.

Ο Ιάκωβος, ο μαύρος κότσυφας, θέλει να δει τη θάλασσα όσο τίποτε άλλο! Εκεί, συναντάει τον Τζίμη, τον άσπρο γλάρο, που τον προσκαλεί στο χωριό του στην ακροθαλασσιά. Γίνονται καλοί φίλοι, όμως οι γλάροι στο χωριό του Τζίμη δεν τον συμπαθούν, γιατί έχει διαφορετικό χρώμα από αυτούς. Όμως ο Ιάκωβος…ξέρει να διαβάζει! Οι γλάροι δεν ξέρουν και μόλις ανακαλύπτουν τη χαρά του βιβλίου, αποφασίζουν να γνωρίσουν καλύτερα τον Ιάκωβο. Έτσι, ο Ιάκωβος γίνεται δάσκαλος στο χωριό των γλάρων, τους μαθαίνει να διαβάζουν και ποτέ ξανά κανείς δεν λέει κακό λόγο γι’ αυτόν.

Είναι ένα βιβλίο με υπέροχη εικονογράφηση από την ίδια τη συγγραφέα, με χιούμορ όπου χρειάζεται, που δείχνει στα παιδιά ότι δεν είναι ωραίο να κρίνουμε κάποιον μόνο από την εξωτερική εμφάνιση χωρίς να τον γνωρίσουμε πρώτα. Το αντιρατσιστικό μήνυμα και το μήνυμα της φιλαναγνωσίας περνάει ξεκάθαρα στα παιδιά χωρίς όμως να γίνεται διδακτισμός. Έτσι ακριβώς όπως θα έπρεπε να χειρίζεται τέτοια θέματα ένα βιβλίο για παιδιά.

 

Προτεινόμενες δραστηριότητες

Για επεξεργασία στο Νηπιαγωγείο, μπορούμε να δείξουμε το εξώφυλλο και να ρωτήσουμε τι τίτλο θα έδιναν τα ίδια στην ιστορία, σύμφωνα με την εικόνα που βλέπουν. Έπειτα, τους διαβάζουμε τον κανονικό τίτλο και κάνουμε προβλέψεις για το τι θα μας λέει η ιστορία μας. Στη συνέχεια, διαβάζουμε το βιβλίο. Μόλις διαβάσουμε την ιστορία, μπαίνουμε στη θέση του Ιάκωβου και του δίνουμε συμβουλές. Τι θα κάναμε εμείς στη θέση του; Ζωγραφίζουμε τις συμβουλές μας σε χαρτί Α4 και συμβουλές για τους γλάρους που αρχικά δεν τον ήθελαν. Τέλος, συζητάμε τι θα κάναμε εμείς αν ερχόταν στην τάξη μας ένα παιδάκι που θα ήταν διαφορετικό από εμάς. Τι σημαίνει όμως «διαφορετικός»; Όλοι δεν είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας; Παίζουμε ένα παιχνίδι για να το καταλάβουμε. Καθόμαστε στην παρεούλα, βάζουμε μουσική και λέμε «Να σηκωθούν να χορέψουν τα παιδιά που έχουν μακριά μαλλιά», «Να σηκωθούν να χορέψουν τα παιδιά που έχουν μαύρα μάτια». Έπειτα, γινόμαστε πιο συγκεκριμένοι «Να σηκωθούν να χορέψουν τα παιδιά που φορούν μπλε μπλούζα» κτλ ώστε να δούμε ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας, αυτό όμως δεν μας αποτρέπει από το να είμαστε φίλοι και ν’ αγαπάμε ο ένας τον άλλον.

Ακολουθήστε μας

Ο φοβητσιάρης γίγαντας, του Δημήτρη Μπογδάνου

Ο φοβητσιάρης γίγαντας, του Δημήτρη Μπογδάνου

Στο Φοβητσοχώρι, ένα κατά τα άλλα όμορφο μέρος, κανείς δε ζει ευτυχισμένος γιατί όλοι φοβούνται! Κοιτούν συνέχεια γύρω τριγύρω ή πίσω από την πλάτη τους, προσέχουν τα παιδιά τους, γιατί είναι όλοι τους τρομαγμένοι από τον γίγαντα που ζει στο δάσος. Πότε κι από πού...

Το σπιρτόκουτο, της Δέσποινας Λιαράκου

Το σπιρτόκουτο, της Δέσποινας Λιαράκου

Το νέο αγαπημένο παιχνίδι της Σοφίας είναι ένα σπιρτόκουτο. Μόνο που δεν κρύβει εκεί μέσα ζωύφια ή αντικείμενα, όπως ο αδερφός της ο Άρης αλλά πράγματα, ιδέες και συναισθήματα ευχάριστα μα και δυσάρεστα. Τις σταγόνες από τη θάλασσα, τη γεύση της φράουλας, τα δάκρυά...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Το σπιρτόκουτο, της Δέσποινας Λιαράκου

Το σπιρτόκουτο, της Δέσποινας Λιαράκου

Το νέο αγαπημένο παιχνίδι της Σοφίας είναι ένα σπιρτόκουτο. Μόνο που δεν κρύβει εκεί μέσα ζωύφια ή αντικείμενα, όπως ο αδερφός της ο Άρης αλλά πράγματα, ιδέες και συναισθήματα ευχάριστα μα και δυσάρεστα. Τις σταγόνες από τη θάλασσα, τη γεύση της φράουλας, τα δάκρυά...

Μια θέση στον ήλιο, του Νίκου Αντωνίου

Μια θέση στον ήλιο, του Νίκου Αντωνίου

Όλα κυλάνε όμορφα και φυσιολογικά στα σκοτεινά λαγούμια των ταρτάρων ώσπου ο Ήρα αποφασίζει να κάνει την επανάστασή του και σκάβει προς τα πάνω για να βγει στο φως και να ανακαλύψει αν υπάρχει άλλος κόσμος πέραν αυτού στον οποίο ζει. Η πράξη του αυτή θα φέρει μεγάλα...

Η ορχήστρα της ζούγκλας, της Monika Filipina

Η ορχήστρα της ζούγκλας, της Monika Filipina

- γράφει η Κατερίνα Σιδέρη - Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια ζούγκλα πλούσια σε βλάστηση, ζούσαν αγαπημένα πολλά – πολλά ζώα που όλα ή σχεδόν όλα ήξεραν να παίζουν κάποιο μουσικό όργανο. Είχαν φτιάξει λοιπόν μια ορχήστρα με βιολί, κιθάρα, άρπα, τρομπέτα, ακορντεόν,...

0 σχόλια

0 Σχόλια

Υποβολή σχολίου