Μέσα από το σουρεαλιστικό του μυθιστόρημα ισορροπεί ανάμεσα στη φιλία και την κυριαρχία.

Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με τη γραφή;
Από τις πρώτες κιόλας τάξεις του λυκείου έμαθα να δραπετεύω μέσα από λέξεις που οδηγούσαν σε εικόνες. Ποτέ δε μου έκανε η πραγματικότητα. Γύρευα το κάτι παραπάνω, εκείνο που θα την περιέχει, αλλά και θα την ξεπερνά. Πιστεύω ακράδαντα πως πετάξαμε στα σκουπίδια τον κόσμο που μας έδωσε ο Θεός και κρατήσαμε το περιτύλιγμα.

Τι σημαίνει «γράφω» για σας;
Μεταβάλλεται εντός μου ο ρυθμός του κόσμου, που θα έλεγε ο Βιζυηνός, αυτό σημαίνει. Γράφοντας, αναπνέω τον αέρα του κόσμου που περιγράφω, ζω στις διαστάσεις του, άρα διευρύνω τα πεπερασμένα όρια και της δικής μου ζωής.

Υπήρξε κάποιο πρόσωπο στη ζωή σας, το οποίο έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας;
Όχι, κανένα. Μάλλον γεννήθηκα μ’ αυτή την ανάγκη, η οποία κάποια στιγμή μού φανερώθηκε.

Μιλήστε μας για το βιβλίο σας.
Είναι ένα σουρεαλιστικό μυθιστόρημα με αλληγορικές προεκτάσεις και -ελπίζω- πολύ χιούμορ. Αναφέρεται στον Κάιντ, ένα σκύλο που κληρονομεί μια τεράστια περιουσία και παίρνει στην προστασία του έναν αδέσποτο άνθρωπο, τον Λαντλ. Μαζί αλλάζουν τον κόσμο, αλλάζουν όμως και οι ίδιοι με απρόβλεπτες συνέπειες.

Ποια ήταν η πηγή της έμπνευσής σας;
Τα αδύναμα περιφερόμενα πλάσματα αυτού του κόσμου, οτιδήποτε κουβαλά ανεπιτήδευτη αθωότητα.

Υπάρχουν στοιχεία της προσωπικότητάς σας ή των εμπειριών σας σαν ηθοποιός στο βιβλίο;
Πώς αλλιώς; Θα ήταν αδύνατο να μην υπάρχουν. Κάθε ήρωάς μου έχει κάτι από μένα. Το γοητευτικό είναι πως στην πορεία αποκτώ κι εγώ κάτι από κείνον.

Έχετε συγκινηθεί με ένα βιβλίο που έχετε διαβάσει;
Η συν-κίνηση, η ομού κίνηση δηλαδή με κάτι άλλο, είναι πάντα το ζητούμενο, τουλάχιστον για μένα όταν διαβάζω ένα βιβλίο. Η συγκίνηση όμως κακώς ταυτίζεται μόνο με το συναίσθημα. Είναι η συν-πορεία ολόκληρου του είναι μου κατά τη διαδικασία της ανάγνωσης.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;
Αν εννοείτε απ’ το δικό μου βιβλίο, είναι πολλές. Αν πρέπει όμως να πω μία, θα πω… «αν μπορείς, αναμετρήσου με το βλέμμα ενός αδέσποτου σκύλου». Άντε ν’ αναφέρω κι άλλη μία: «το πουθενά είναι ο προορισμός των δυνατών».

_

γράφει η Βούλα Παπατσιφλικιώτη

–

Προσοχή άνθρωπος
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εντύποις

Τι μπορεί να κάνει ο Κάιντ (Κind), ένα αδέσποτο Γκριφόν Φωβ της Βρετάνης, όταν γίνεται ο πλουσιότερος σκύλος του κόσμου; Μα, να πάρει υπό την προστασία του έναν αδέσποτο… άνθρωπο και, όντας σκύλος, να αρχίσει να λειτουργεί και ο ίδιος ως άνθρωπος! Ο αδέσποτος άνθρωπος δεν είναι άλλος από τον Λάντλ, έναν προικισμένο άστεγο, που ξεναγεί τον Κάιντ στα σκοτεινότερα λαγούμια της αδίστακτης και αυτοκαταστροφικής ανθρώπινης φύσης. Οι διαδρομές που θα διανύσουν και οι ανεπανάληπτες εμπειρίες που θα μοιραστούν, ανατρέπουν τις γνωστές ισορροπίες ανθρώπου-ζώου. Πρόκειται άραγε για μια ιστορία απέραντης φιλίας ή για μια ιστορία καλυμμένης κυριαρχίας; Αν είναι το πρώτο, μέχρι πού μπορεί να φτάσει; Αν είναι το δεύτερο, ο άνθρωπος έχει τον τελευταίο λόγο ή ο σκύλος το τελευταίο γάβγισμα; 



“H αγάπη είναι το μοναδικό ποτάμι διπλής κατεύθυνσης. Τα ζώα το γνωρίζουν καλά, γι’ αυτό και συχνά κολυμπούν αντίθετα στο ρεύμα”.



“Αν μπορείς, αναμετρήσου με το βλέμμα ενός αδέσποτου σκύλου”.

–

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Μιχαήλ Άνθης τελείωσε το πανεπιστήμιο της Αθήνας (τμήμα Ιστορικό-Αρχαιολογικό), σπούδασε θέατρο στη δραματική σχολή του Βασίλη Ρίτσου, κλασική κιθάρα στο Εθνικό Ωδείο και παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής δίπλα στον διεθνούς φήμης βαρύτονο Φραγκίσκο Βουτσίνο. Ως τραγουδιστής συνεργάζεται με τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες. Ως ηθοποιός συμμετέχει σε πολλές θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Ως συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής αποσπά δύο πρώτα βραβεία στον μουσικό διαγωνισμό “Τσιτσάνεια”. Συνθέσεις του έχουν ερμηνεύσει η Μαίρη Λίντα, ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο Γιάννης Ζουγανέλης, η Ελεονώρα Ζουγανέλη, ο Νίκος Νομικός, κ.ά.
Ως θεατρικός συγγραφέας βραβεύεται με επτά θεατρικά βραβεία, τέσσερα από τα οποία είναι Κρατικά Βραβεία συγγραφής θεατρικού έργου, του Υπουργείου Πολιτισμού (2006, Α’ βραβείο· 2009, Γ’ βραβείο· 2012· Κρατικός Έπαινος· 2015, Βραβείο Πρωτοποριακής Γραφής και Θεματολογίας).
To 2011 έγραψε το κείμενο και τη μουσική, ερμήνευσε και σκηνοθέτησε το “Ημερολόγιο ενός αυνανιστή”, παράσταση που απέσπασε το Α’ βραβείο στον πρώτο πανελλήνιο διαγωνισμό BarTheatre.
Αρκετά θεατρικά του έργα έχουν παρασταθεί από ελληνικούς θιάσους, ένα από το Θεατρικό Αναλόγιο του Εθνικού Θεάτρου και ένα από το Lab Theatre Company στο Λονδίνο.
Τα τελευταία χρόνια σκηνοθετεί ο ίδιος τα έργα του, παίζει και γράφει τη μουσική.
Το βιβλίο “Διαμάντια στον υπόνομο” αποτέλεσε το πρώτο του αντι-μυθιστόρημα.