Έχοντας σαν “υποδήματα” την κουλτούρα μιας κοινωνικής ομάδας του παρελθόντος περπατάμε στους δρόμους του σήμερα, προβληματιζόμαστε αλλά και ονειρευόμαστε.

Σας επέλεξε η γραφή ή την επιλέξατε; Με ποιο κόστος;

Με επέλεξαν τα βιβλία που διάβαζα από μικρός. Ήθελα να μεταδώσω λίγο από τη χαρά και την πληρότητα που ένοιωθα ως αναγνώστης διαβάζοντας όλους εκείνους τους υπέροχους συγγραφείς.

Υπήρξε κάποιο πρόσωπο της ζωής σας το όποιο να έπαιξε ενεργό ρόλο στην ενασχόλησή σας με την γραφή;

Οι γυναίκες της ζωής μου και οι ιστορίες που μοιράζονταν μαζί μου είτε ήθελα να τις ακούσω είτε όχι. Ιδίως οι ιστορίες που μου διηγιόνταν οι γιαγιάδες μου. Τις έλεγαν και τις ξαναέλεγαν λες και γνώριζαν ότι για τη μετέπειτα καριέρα μου θα αποδεικνυόταν απαραίτητο να τις εμπεδώσω μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια!

Τι σημαίνει για εσάς έμπνευση;

Μια καλή συζήτηση με φίλους για καινούριες ιδέες, μια βόλτα στο βουνό με τα σκυλιά για καινούριες εικόνες και λίγη ηρεμία μακριά από το θόρυβο της τεχνολογίας και των κοινωνικών σχέσεων της καθημερινότητας. Το σημαντικότερο  θα έλεγα είναι ο χρόνος που περνάει ο συγγραφέας με τον εαυτό του, συνήθως χρόνος μοναχικός, όταν του δίνεται η ευκαιρία να φιλτράρει τις εμπειρίες της ημέρας μέσα από το δικό του πρίσμα ιδεολογίας και συναισθημάτων, ελπίζοντας να δημιουργήσει κάποια μορφή τέχνης.

Υπάρχει κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα σας που δυσκολεύει τη γραφή σας;

Η ανυπομονησία μου. Όταν ξεκίνησα να γράφω το πρώτο κεφάλαιο του Κοριτσιού με τη Χίπικη Καρδιά  μου προκάλεσε τεράστιο σοκ πόσες μέρες μου πήρε να τελειώσω τις πρώτες δέκα σελίδες. Έφτασα πολύ κοντά στο να τα παρατήσω  από την πρώτη εβδομάδα. Αν μου έλεγε κανείς ότι θα αφιέρωνα δύο χρόνια της ζωής μου στη συγγραφή ενός βιβλίου θα τους έλεγα ότι μου κάνετε πλάκα.

Μιλήστε μας για το βιβλίο σας. Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη;

Είναι ένα αισθηματικό μυθιστόρημα με πολλά σύγχρονα κοινωνικά θέματα. Περιγράφει τη ζωή μιας νέας γυναίκας σε ένα διάστημα 15 περίπου χρόνων. Η Ελένη, η πρωταγωνίστρια, είχε πέσει πολύ χαμηλά, σε βαθμό που να κινδυνέψει η ίδια της η ζωή, αλλά βγήκε νικήτρια, επιβίωσε και βαδίζει στη ζωή πλέον με τους δικούς της όρους. Αυτό είναι και το κεντρικό μήνυμα, μήνυμα θετικό. Όσο χαμηλά και να έχεις πέσεις μπορείς να πιαστείς από κάπου και να βγεις νικητής.

Έχετε συγκινηθεί με ένα βιβλίο που έχετε διαβάσει;

Το Confiteor του Ζάουμε Καμπρέ το οποίο διάβασα πρόσφατα. Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα, την ιστορία, το κακό. Μου άλλαξε τον τρόπο που διαβάζω λογοτεχνία.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση;

Κάθε φορά και καλύτερα. Αντιπροσωπεύει την αισιόδοξή μου φύση αλλά και τον ρεαλισμό μου. Πιστεύω ότι αν κάτι πάει στραβά μπορείς να το δεις ως ευκαιρία για βελτίωση.

Ετοιμάζετε κάποιο καινούργιο έργο;

Δουλεύω στο καινούργιο μου μυθιστόρημα χωρίς αυτό να είναι όμως η απόλυτη προτεραιότητά μου. Είμαι ακόμη στο πρώιμο στάδιο που συγκεντρώνω ιδέες και χτίζω τους χαρακτήρες. Το επόμενο διάστημα θα είμαι πολύ απασχολημένος με παρουσιάσεις του Κοριτσιού με τη Χίπικη Καρδιά. Αυτό προς το παρόν είναι η προτεραιότητα μου. Ανυπομονώ να κανονίσω πολλές όμορφες βραδιές με αναγνώσεις και ζωντανή μουσική και να γνωρίσω τους αναγνώστες μου.

Το κορίτσι με τη χίπικη καρδιά

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανάτυπο.

Να μπορούσε από κάπου να πιαστεί, από κάποιον, μα τώρα της φαίνονταν όλα τόσο μακριά. Ένιωθε ότι έχανε τους ανθρώπους της μέσα από τα χέρια της, τον έναν μετά τον άλλον. Δεν θα μπορούσε να της σταθεί ο Τέρι με το παιδί, έπρεπε να το πάρει απόφαση. Αλλού πατάει και αλλού βρίσκεται, και εκείνη τη στιγμή την τρόμαζε που ανακάλυπτε κρυμμένη μέσα της τόση εμπάθεια απέναντί του. Είχε κάνει πολύ υπομονή, μόνο αυτή ήξερε πόσο. Το νέρωσε όμως τόσο το κρασί της, που είχε γίνει πλέον άγευστο. Δεν το έκανε ωστόσο πιο εύκολο. Καθόλου πιο εύκολο. Στο μυαλό της είχε ήδη σκαλιστεί σε πέτρα το μέλλον που επιθυμούσε, όμως τα πράγματα έπαιρναν τροπή πολύ διαφορετική.

Πώς να τα αφήσει όλα πίσω και να φύγει; Μαζί ταξίδεψαν ως την άκρη του ουράνιου τόξου, να αποδείξουν ότι μαγεία υπάρχει, και χρυσός μπορεί να βρεθεί. Εικόνες από τη ζωή που είχαν σχεδιάσει, που είχαν φωλιάσει μέσα της και δικαιωματικά της ανήκαν, ξεριζώνονταν με μια απότομη, βίαιη κίνηση. Και αυτό το αισθάνθηκε με τρόπο σωματικό, επίπονο, όσο επίπονο θα ήταν να ξερίζωνε τούφες από τα ίδια της τα μαλλιά. 

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο Νίκος Τσαλδάρης γεννήθηκε το 1979 στον Πειραιά και μεγάλωσε στη Χαλκιδική. Σπούδασε στο Λονδίνο Αγγλική λογοτεχνία και κοστολόγηση κατασκευαστικού έργου. Έχει ζήσει για δύο δεκαετίες σε Αγγλία και Αυστραλία, δουλεύοντας κυρίως σε κατασκευαστικές εταιρίες. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, ασχολήθηκε με τη μελισσοκομία, τα βιολογικά καλλυντικά και φυσικά με τη συγγραφή. Ποίησή του στην Αγγλική γλώσσα έχει δημοσιευτεί σε Βρετανία, Αμερική και Ινδία στα εξής περιοδικά: The Paperback, Neon Highways, Message ina Bottle, Kind of a Hurricane Press, The Haiku Quarterly και Prosopisia