Ο Νόλαν είναι ένα αρκουδάκι που περνάει τα Σαββατοκύριακά του με τον παππού και τη γιαγιά. Ψαρεύουν, μετράνε αστέρια, περνάνε υπέροχα. Μια μέρα όμως ο παππούς δε θα είναι εκεί. Πώς θα αντιδράσει ο Νόλαν; Τι σημαίνει να χάνεις κάποιο αγαπημένο πρόσωπο;

Η Τζένη Κουτσοδημητροπούλου γράφει μια τρυφερή και συγκινητική ιστορία για τις δυσκολίες του οριστικού αποχωρισμού και δείχνει στα παιδιά από 4 ετών και πάνω πώς να μετουσιώσουν την απώλεια σε κάτι δημιουργικό και όμορφο, πώς να μετατρέψουν τον πόνο σε αγάπη και φροντίδα. Μέσα από την ιστορία του Νόλαν οι μικροί αναγνώστες μαθαίνουν πώς πρέπει αντιμετωπίζουν τα συναισθήματά τους. Δεν είναι κακό να δακρύζουν ή να δείχνουν πως πονάνε, αντίθετα, αυτό βοηθάει να κατανοήσουν την απώλεια και να στρέψουν τη ματιά τους σε όποιον τους έχει ανάγκη. Το κείμενο έχει μικρές και σύντομες προτάσεις, είναι γεμάτο όμως από συναισθήματα, νοήματα και ιδέες. Η ζωή που περνάει το αρκουδάκι μόνο με τη γιαγιά του πλέον δείχνει πως τίποτα δε θα είναι πια το ίδιο, μπορεί όμως να βοηθήσει τη γιαγιά του να νιώσει καλύτερα. Η εικονογράφηση του Γιάννη Σκουλούδη είναι υπέροχη, γεμάτη παλ και γήινα χρώματα και αναπαριστά το δάσος και την καθημερινότητα της αρκουδο-οικογένειας με ρεαλιστικό τρόπο. Ένιωθα να στέκομαι στο πλάι τους και να μετρώ αστέρια, να ψαρεύω, να ακούω τις ιστορίες τους, μέχρι και τον πόνο ένιωσα κι ας περνούσε υποδόρια ανάμεσα στο κείμενο και διακριτικά από τις εικόνες. Μέρα και νύχτα αποτυπώνονται σωστά, οι οπτικές γωνίες ποικίλουν και το δάσος ξεδιπλώνεται με όλη του την ομορφιά.

«Ο Νόλαν μετράει τα αστέρια» μαζί με τον παππού του από κει ψηλά και διαπιστώνει πως η ζωή του πλέον έχει αλλάξει. Θα καταφέρει να αντιμετωπίσει αυτήν την απώλεια; Ποια θα είναι η θέση της γιαγιάς του από δω και πέρα; Πώς θα αντιμετωπίσουν μαζί την επόμενη μέρα; Τα αστέρια είναι για όλους, ελάτε να τα μετρήσουμε μαζί με όσους λείπουν, γιατί κι εκείνοι τα μετράνε για να μας φωτίζουν τον δρόμο και να μας βλέπουν καλύτερα.