ΡΙΓΚΟ – Μια σημαντική προσωπικότητα του Νιοχωρίου.

Επιτρέψτε μου να σας συστήσω το Ρίγκο.
Είναι ο τετράποδος φύλακας άγγελος σκύλων και ανθρώπων σε ολόκληρο το Νιοχώρι. Δεν υπάρχει καταστηματάρχης στο Μαντράκι που να μη τον γνωρίζει.
Ο Ρίγκο είναι ένας πανέξυπνος σκύλος. Πάντα πολυάσχολος και βιαστικός. Είναι ο μόνος σκύλος που ξέρει πού πηγαίνει όταν φεύγει από το σπίτι.
Βεβαίως και έχει σπίτι και αφεντικό που τον φροντίζουν και… τους φροντίζει.

Όταν λοιπόν νωρίς το πρωί, αφήνει το σπίτι του, έχει πάντα κάτι να κάνει –
κάπου να πάει. Έστω και αν αυτό το κάτι είναι μια καλημέρα (σημ. κούνημα ουράς), χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα, σε όλους τους καταστηματάρχες της Νέας Αγοράς ή τις νοικοκυρές του Νεοχωρίου.
Έστω και αν αυτό το κάπου είναι οι περιοχές όπου μαζεύονται τα αδέσποτα, στα οποία με ενδιαφέρον και αγάπη παρέχει προστασία και φροντίδα.
Τον είδα, εγώ η ίδια, να προσφέρει το σαντουιτς που του είχαν δώσει, σε ένα κακόμοιρο αδέσποτο. Το άφησε μπροστά στα πόδια του, πήγε πιο πέρα και περίμενε!.. Μόλις σιγουρεύτηκε ότι το αδέσποτο άρχισε να τρώει, έφυγε.

Σας φαίνεται περίεργο; Κι όμως δεν είναι!
Ο Ρίγκο είναι το δεξί χέρι της Φιλοζωικής Εταιρείας. Ξέρετε ότι έχει βρει στέγη σε μερικούς από τους αδέσποτους τετράποδους φίλους του; Τους παίρνει μαζί του και τους συστήνει στους διάφορους καταστηματάρχες ή νοικοκυρές της περιοχής. Γνωρίζει πολύ καλά πιά πόρτα θα κτυπήσει.

Το καλοκαίρι που πέρασε, θυμάμαι, βάδιζα βιαστικά στην Παύλου Μελά. Έτρεχα σχεδόν, χωρίς να κοιτάζω γύρω μου. Ξαφνικά άκουσα γνώριμα γαβγίσματα. Γύρισα και ποιόν νομίζετε ότι είδα; Το Ρίγκο!
Το γαύγισμα ήταν για μένα. «Πώς και πέρασες χωρίς να μου μιλήσεις;»
ή «Γιατί έτσι βιαστικά;» (σε μετάφραση)
«Γεια σου Ρίγκο!», του φώναξα. «Γαβ-γαβ», μου απάντησε κουνώντας την ουρά του, και μπήκε να χαιρετίσει μια κυρία που ήταν στην αυλή του σπιτιού της. Πλησίασα με περιέργεια…. «Γνωρίζετε το Ρίγκο;», ρώτησα.
«Αν τον ξέρω κόρη μου!», μου λέει. «Πώς νομίζεις ότι απέκτησα δύο σκύλους; Ο Ρίγκο μου τους έφερνε καθημερινά. Τους τάιζα και τελικά έμειναν κοντά μου. Περνά τακτικά και βλέπει τους φίλους του!»

Την Περασμένη Κυριακή άκουσα πάλι γαβγίσματα. Ξεχώρισα τη φωνή του Ρίγκο. Σκύβω από το παράθυρό μου και τι να δω;
Ο Ρίγκο παρέδιδε μαθήματα σε κάποιο νεαρό σκύλο που παρακολουθούσε με ζήλο. Τι μαθήματα; Πώς να κυνηγά ρόδες…χωρίς να τον πατήσουν. Όποιος ποδηλάτης ή μοτοποδηλάτης περνούσε, έτρεχαν γαβγίζοντας στις ρόδες.
Κι αν ο μικρός μαθητής παρασυρόταν… ο Ρίγκο τον επανέφερε στην τάξη με ένα μόνο «γαβ». Δεύτερο «γαβ» δε σήκωνε. Του μάθαινε μόνο να γαβγίζει, στις ρόδες – όχι να επιτίθεται στον αναβάτη.

Κι όταν κάποτε αρρώστησε και δε μπορούσε να πάρει τα πόδια του, όλοι οι Νιοχωρίτες έτρεξαν να του συμπαρασταθούν. Ένας καταστηματάρχης ερχόταν από το Μαντράκι στην Ψαροπούλα για να του βάλει την ένεση. Άλλος του έφερνε φαγητό, άλλος χάδια και θαλπωρή … ώσπου έγινε καλά. Και το τονίζω αυτό… Ο Ρίγκο είχε και σπίτι και αφεντικό!

Αυτός είναι ο Ρίγκο. Είναι μια σημαντική προσωπικότητα στο Νιοχώρι. Έχει αναλάβει τις δημόσιες σχέσεις της ενορίας μας. Κι αν σας γαβγίσει καμιά φορά καθώς περνάτε, μη φοβηθείτε, δε δαγκώνει! Θέλει απλά να σας συστηθεί και να σας καλωσορίσει στην περιοχή μας.

Ο Ρίγκο δεν είναι αδέσποτος. Έχει σπίτι και οικογένεια που τον λατρεύει, μα αυτός έχει μεγάλη καρδιά και θέλει να χωρέσει όλο το Νιοχώρι μέσα εκεί!

γράφει η Άννα Μαρία Ζαγοριανού

–

Η Άννα Μαρία Ζαγοριανού γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, πόλη των γραμμάτων και της σοφίας, στη χώρα του Νείλου. Ανατράφηκε στο γειτονικό της Αιγύπτου, Σουδάν, όπου έζησε ξέγνοιαστα χρόνια. Τον Ιούλιο του 1970 ήρθε οικογενειακώς στην πατρίδα. Κατάγεται από τη Ρόδο, το σμαράγδι της Δωδ/σου. Είναι τακτικό μέλος Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Χ.Ο.Ν. Παλαιού Φαλήρου, της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Δωδ/σου, της Λογοτεχνικής Συντροφιάς Ρόδου, της Κίνησης Πολιτών Ρόδου, του Club Φωτογράφος και του Συλλόγου Οι Φίλοι του Βιβλίου. Συμμετέχει επίσης στη μικτή χορωδία του Εθνικού Ωδείου Ρόδου. Εργασίες της δημοσιεύονται σε διάφορα λογοτεχνικά έντυπα ανά τον κόσμο. Έχει παρουσιασθεί από την ΕΡΤ, την ελεύθερη ραδιοφωνία και τα τοπικά κανάλια τηλεόρασης. Ήταν μόνιμος συνεργάτης του περιοδικού ΔΩΔΕΚΑ. Συνεργάστηκε επίσης με την τοπική εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟ γράφοντας τη στήλη των πολιτιστικών. Έχει διακριθεί με επαίνους και βραβεία σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς εντός και εκτός Ελλάδος. Οι ποιητικές της συλλογές έχουν μεταφραστεί στη Γαλλική γλώσσα από το Γάλλο Ελληνιστή κριτικό και λογοτέχνη GASTON HENRY AUFRERE. Αποσπάσματα των βιβλίων της, έχουν μεταφραστεί στα Ισπανικά και δημοσιευτεί στην Αργεντινή από τη λογοτέχνιδα VIRGINIA RHODA στη Γερμανική, από το Γερμανό ελληνιστή , καθηγητή BEUCKER, και στην Ιταλική από τον ελληνιστή λογοτέχνη CONSTANTINO NIKAS. Το έργο της έχει συμπεριληφθεί σε πολλές ανθολογίες. Η αγάπη της για τα παιδιά και τη ζωή και η πίστη της στον ¨Άνθρωπο την ώθησαν να γίνει εκπαιδευτικός. Είναι περισσότερο ιδεαλίστρια και λιγότερο ρεαλίστρια. Πιστεύει ότι με θέληση, επιμονή, υπομονή, ευαισθησία και αγάπη, η ΟΥΤΟΠΙΑ μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Χρειάζεται αγώνας για να γίνει η σταγόνα ρυάκι.