Ώρες ολόκληρες μετρώ
πίσω απ’ τη σκουριασμένη γραφομηχανή
οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν
μες στης σιωπής το απέθαντο
κι ανθρώπινες σκιές
στοιχειώνουν αδειανές σελίδες
κάτω απ’ το ημίφως
θρήνος
η αντανάκλαση της σκέψης
πάνω στα σκονισμένα ράφια
θόλωσε το γυαλί της
δε μας ανήκει πια
ούτε η σκέψη, ούτε ο νους
ούτε ο καπνός που βγαίνει μετά βίας απ’ το στόμα
πάνω απ’ τον τάφο της «νεοελληνικής» λογοτεχνίας
οι στίχοι
κι οι καρφωμένες αναμνήσεις
πάνω στην κάθε συλλαβή
επικριτές κρυμμένοι στις ρυτίδες μας
σκόρπιας ανατολής παιδιά
και μιας μονάχης μήτρας γέννα
της ποιήσεως
θρήνος,
μα πώς να γράψεις την ίδια λέξη πάλι και πάλι
πώς να γεμίσεις του χαρτιού τους πόρους με τον πόνο σου
στερεύει το μελάνι
κουράζεται η ταινία
φυραίνει το μυαλό
καιρός λοιπόν να αποσυρθεί κατάκοπη η μηχανή
μαζί κι ο σκουριασμένος ποιητής
_
γράφει η Παναγιώτα Καραγιαννίδη
[…οι σκέψεις έρχονται και φεύγουν
μες στης σιωπής το απέθαντο
κι ανθρώπινες σκιές
στοιχειώνουν αδειανές σελίδες …]
Βρίσκω συγκλονιστικό το ποίημά σας!Η γραφή σας τσιγκλάει αν μου επιτρέπεται να το πω με την καλή έννοια όμως …ταρακουνάει με δύναμη!Σας ευχαριστώ!
Φυσικά και σας επιτρέπεται 🙂 Να είστε καλά!
[…]οι στίχοι
κι οι καρφωμένες αναμνήσεις
πάνω στην κάθε συλλαβή
επικριτές κρυμμένοι στις ρυτίδες μας […]
ένας σκουριασμένος ποιητής…γεμάτος από λέξεις και λέξεις γεμάτες συναισθήματα..γεμάτες από αναμνήσεις…και αυτή η καταγραφή τους τόσο ψυχοφθόρα… Μια απόσυρση φαντάζει γοητευτική και αναγκαία. Αλλά έλα που ετούτη η καταγραφή είναι εκείνη που λυτρώνει και μερεύει τους δαίμονες…
Παναγιώτα μη σταματήσεις να γράφεις…και μην αφήσεις την ψυχή σου να σκουριάσει ποτέ, γιατί γράφεις υπέροχα!
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! 🙂
κι οι καρφωμένες αναμνήσεις
πάνω στην κάθε συλλαβή
πόσο δυνατά ακούγονται οι σκέψεις σας Παναγιώτα… όσο δυνατές παραμένουν οι καρφωμένες αναμνήσεις…
έχετε υπέροχη γραφή μπράβο σας!!!
Ευχαριστώ πολύ!!!
Παναγιώτα δυνατό το ποίημα σας!!!
Με συγκίνησε για κάποιο λόγο!!!
Καλό σας απόγευμα!!!
Μου άρεσε πολύ η γραφή σας!