Δυσκολεύομαι να ξεκινήσω αυτή τη κριτική γιατί είναι από  τις περιπτώσεις που δεν ξέρεις πραγματικά από πού να πρωτοξεκινήσεις. Είναι -για μένα πάντα- από τα βιβλία που μένουν χαραγμένα στο μυαλό σου εσαεί και δεν υπάρχει περίπτωση να τα ξεχάσεις όσα χρόνια κι αν περάσουν γιατί έχουν και μια εξαιρετική ιστορία που οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη αλλά και μια τόσο μοναδικά τρομαχτική ατμόσφαιρα που νιώθεις το φόβο μαζί με τα θύματα και τον παγωμένο αέρα να αγγίζει τη πλάτη σου και να γυρνάς τρομαγμένος το κεφάλι μη γνωρίζοντας τι θα αντικρίσεις. Αυτή όμως η κίνηση είναι πάντα σωστή;

Ο Jo Nesbo είναι ιδιαίτερα αγαπητός και στην Ελλάδα και θεωρείται από τους καλύτερους συγγραφείς του είδους. Τολμώ να συμφωνήσω αν και θα ήταν ασέβεια για άλλα μεγάλα ονόματα αλλά νομίζω ότι σε σχέση με όσους σύγχρονους έχω διαβάσει ξεχωρίζει με διαφορά και γράφει ιστορίες που συνδυάζουν το κλασικό αστυνομικό σασπένς με μια νεότερη πινελιά από κατεστραμμένους ήρωες και ανατρεπτικές υποθέσεις. Για όλους αυτούς τους λόγους νομίζω ότι όλο το έργο του Nesbo αξίζει να διαβαστεί, ωστόσο νομίζω ότι ο ‘’Χιονάνθρωπος’’ είναι το πιο ατμοσφαιρικό, ανατρεπτικό και page-turner βιβλίο του.

Ο βασικός χαρακτήρας σε όλα του τα βιβλία είναι ο μοναδικός Χάρι Χόλε. Μακράν από τους πιο αγαπημένους λογοτεχνικούς ήρωες, κάθε άλλο παρά τέλειος. Αλκοολικός -αγκαλιά με ένα Jim Beam συνέχεια-, μοναχικός, ελάχιστοι φίλοι, παρωδικές σχέσεις-κάτι καλό ίσως αχνοφαίνεται στον ορίζοντα-αλλά από εκεί και πέρα τίποτα. Όλα αυτά σίγουρα δε συνθέτουν την εικόνα ενός αγαπητού χαρακτήρα και διαβάζοντας το κάποιος θα αναρωτιέται τι καλό έχει τελικά αυτός ο άνθρωπος. Έχει ένα εξαιρετικό αστυνομικό δαιμόνιο καταρχάς που τον κάνει να λύνει όλες τις υποθέσεις που του αναθέτουν όσο δύσκολες κι αν είναι κι όσο ακριβά κι αν πρέπει να πληρώσει το τίμημα κάθε φορά. Έχει ένα μοναδικό χιούμορ που σφάζει με το βαμβάκι όσους δε το γνωρίζουν και μια ιδιαίτερη αντίληψη για τον κόσμο και τη ζωή που, εκείνον τουλάχιστον, τον κάνει ευτυχισμένο. Αυτά του τα ιδιαίτερα χαρίσματα είναι αυτά που τον κάνουν να ξεχωρίζει και, μαζί με τις υποθέσεις που κάθε φορά αναλαμβάνει, να τραβάει τη προσοχή και να ξεχωρίζει, παρά τις όποιες ιδιαιτερότητες του.

Στη παρούσα φάση, ο Χάρι έχει να αντιμετωπίσει έναν κατά συρροή δολοφόνο γυναικών με το προσωνύμιο ‘’Χιονάνθρωπος’’. Στη διάρκεια των ερευνών του για τις εξαφανισμένες γυναίκες των τελευταίων ετών θα έρθει αντιμέτωπος και με υποθέσεις που ακόμη αναζητούν τον ένοχο αλλά και με την επιβεβαίωση των χειρότερων φόβων του: αυτή τη φορά ο δολοφόνος παίζει στην έδρα του.

Δεδομένου ότι κάθε ιστορία του Nesbo αρχίζει εκεί που τελειώνει η άλλη, χωρίς όμως οι υποθέσεις να μένουν άλυτες, κάποια προσωπικά του στοιχεία εξελίσσονται σε κάθε βιβλίο και βλέπεις μαζί με τον ίδιο την πορεία της ζωής του αλλά και όσων αγαπημένων προσώπων έχουν ακόμη μείνει δίπλα του. Σίγουρα λοιπόν κάθε βιβλίο του διαβάζεται και αυτούσιο αλλά σε βάζει και στο τριπάκι να αναρωτιέσαι ‘’γιατί γίνεται τώρα αυτό; τι είχε συμβεί και τώρα αυτοί οι 2 δε μιλάνε μεταξύ τους;’’ Με μένα μια φορά αυτό συνέβη και έκτοτε αγόρασα τα άπαντα του Χόλε και τα ξεκοκάλισα μη μπορώντας να ξεχωρίσω ποιο μου άρεσε περισσότερο.

Όπως είπα και προηγουμένως, το βασικότερο ατού του βιβλίου είναι η ατμόσφαιρα του. Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που μου έχει συμβεί να διαβάζω ένα βιβλίο και να νιώθω μια παγωμένη ανάσα στο σβέρκο, να θέλω να στρέψω το βλέμμα αλλά να νιώθω ότι ο δολοφόνος θα με κοιτάει από την άλλη γωνία, να παρακολουθώ την εξέλιξη της ιστορίας και να μην αποφεύγω να αναφωνήσω ‘’Ωωω!!!’’ αλλά και να υψώνω το φρύδι με απίστευτη έκπληξη αλλά και επιβεβαίωση ότι δε περίμενα αυτό που διάβασα. Η υπόθεση είναι ένας ιστός αράχνης που από κάπου ξεκινάει και κάπου αλλού τελειώνει, εκεί που λες ότι επιτέλους έχουμε έναν ύποπτο, τον πιάσαμε οπότε μπορούμε πλέον να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια, εκεί γυρνάει πάλι μπούμερανγκ η υπόθεση, ο θύτης γίνεται θύμα και αντίστροφα και νομίζω ότι δε μπορείς να φανταστείς ούτε ποιος είναι ο ένοχος, ούτε κυρίως γιατί τα κάνει όλα αυτά. Όλα τα κομμάτια του παζλ ενώνονται σελίδα τη σελίδα και φτιάχνουν ένα από τα πιο άρτια θεωρώ αστυνομικά μυθιστορήματα που αξίζει να διαβαστεί απ’ όλους τους λάτρεις του είδους.

Αντικειμενική λοιπόν δε θα μπορούσα να είμαι με το συγκεκριμένο βιβλίο που έθεσε πλέον πολύ ψηλά τον πήχη για το καλό αστυνομικό και με ώθησε να γνωρίσω έναν από τους πιο ξεχωριστούς συγγραφείς του είδους. Όσοι λοιπόν δε γνωρίζετε τον Nesbo και τις περιπέτειες του Χάρι Χόλε του, σπεύσατε!

_

γράφει η Μαρία Ανδρικοπούλου