Μετά από δύο επιτυχημένες, ποιητικές συλλογές μας παρουσιάζει το πρώτο του βιβλίο για παιδιά!

Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας σε ένα παιδί;

Μάλλον ως ένα αγόρι που δεν βιάστηκε ποτέ να μεγαλώσει. Σαν ένα παιδί που περίμενε υπομονετικά να δει τα όνειρα του να γίνονται πραγματικότητα,  και διακριτικά στο παρόν, επιθυμεί να μείνει πιστό σε όσα αγαπά και θαυμάζει.

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τον κόσμο του παιδικού βιβλίου;

Κυρίως η αγάπη μου για τα παιδιά. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι χωρίς αδέλφια και πάντα ονειρευόμουν να έρθει η στιγμή να αναπληρώσω το κενό. Αμέσως μετά ήταν η επιθυμία μου να μιλήσω για όλα εκείνα που με προβλημάτιζαν σαν παιδί. Όλα εκείνα που με εμπόδιζαν να είμαι ευτυχισμένος. Με το παραμύθι του Νικολύκου νιώθω πως κατάφερα να κάνω κάτι για όλα εκείνα τα παιδιά που ίσως κάποτε ένιωθαν μόνα και «διαφορετικά», όπως εγώ.

Πώς ξεκινήσατε να γράφετε το βιβλίο σας;

Ήταν μια ιδέα που κύλησε αβίαστα. Αφορμή στάθηκε ο μικρός μου φίλος Νικόλας, και αιτία τα προσωπικά βιώματα της παιδικής μου ηλικίας. Ξεκίνησα να γράφω τις πρώτες προτάσεις και αμέσως ένιωσα μια λύτρωση. Όπως έχει σημειωθεί και στον πρόλογο του βιβλίου, ήταν το λιγότερο που όφειλα να κάνω για εκείνο το μικρό αγόρι που είχα αφήσει πίσω μου. Το αγόρι που κάποτε ευχόταν να γράψει ένα βιβλίο αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά που είχαν νιώσει φόβο και μοναξιά.

Ποια νοήματα θέλετε να περάσετε στους μικρούς αναγνώστες;

Προσωπικά, θέλω να τους περάσω μηνύματα που βασίζονται σε αληθινές εμπειρίες. Τα παιδιά και οι γονείς είναι πλέον ενημερωμένοι και οφείλουμε να τους δίνουμε τις σωστές πληροφορίες. Μαζί με τους ψυχολόγους που μας συμβούλευαν κατά τη διαδικασία της έκδοσης, ήθελα να μιλήσουμε για γεγονότα που έχουν συμβεί σε εμένα, ίσως σε εσάς, ίσως σε κάποιον δίπλα μας. Η διαφορετικότητα, ο φόβος, η μοναξιά, είναι θέματα που θα έπρεπε να μας απασχολούν όλους. Και χαίρομαι που τα παιδιά στα σχολεία που επισκεπτόμαστε αντιλαμβάνονται με τόσο τρυφερό τρόπο όλα αυτά που έχει να τους δώσει η ιστορία του Νικολύκου.

Υπήρξε ποτέ κάποια φράση παιδιού που θυμάστε;

Θυμάμαι στην τελευταία μου επίσκεψη σε ένα σχολειό, στην Κέρκυρα, την ώρα που αποχαιρετούσα τα παιδιά, ένα αγοράκι έβγαλε από τον λαιμό του ένα μενταγιόν και μου το έδωσε λέγοντας μου «για να μην μας ξεχάσετε..». Νομίζω ότι εκείνη τη στιγμή η καρδιά μου κόπηκε στα δύο. Και σίγουρα δεν θα ξεχάσω ούτε τα λόγια του, ούτε το λαμπερό του πρόσωπο…

Τι ιδιαιτερότητες έχουν οι μικροί μας φίλοι ως αναγνώστες; Είναι πιο δύσκολο να τους τραβήξεις την προσοχή;

Τα παιδιά είναι σίγουρα πιο υποψιασμένα. Καταλαβαίνουν αν αυτό που τους διαβάζεις είναι γραμμένο με αγάπη, αν έχει  ένα προσεγμένο κείμενο, αν κρύβει αληθινά νοήματα πίσω από τις λέξεις. Γονείς, παιδιά και εκπαιδευτικοί διακρίνουν πλέον εύκολα ένα παραμύθι με ποιότητα και σεβασμό προς τον αναγνώστη. Πόσο μάλλον αν ο αναγνώστης είναι ένα παιδί. Είτε γράφω ποίηση, είτε γραφώ διήγημα, είτε γράφω παραμύθι, σε όλα υπάρχουν κομμάτια της αλήθειας μου. Μου είναι δύσκολο να γράψω για πράγματα που δεν έχω ζήσει. Νιώθω ότι λειτουργώ καλύτερα όταν λέω μια αλήθεια. Και πιστέψτε με, μέσα στα παραμύθια κρύβονται οι μεγαλύτερες αλήθειες.

Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση στην καθημερινότητα σας;

Τα τελευταία χρόνια νομίζω ότι πολύ συχνά με ακούω να λέω τη φράση «πρώτα ο Θεός…» στο τέλος κάθε πρότασης  που αφορά μελλοντικά πλάνα. Προσπαθώ να θυμάμαι καθημερινά πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα προβλέψιμο. Η σκέψη αυτή, σε συνδυασμό με την επαφή μου με τα παιδιά, νιώθω πως κοντεύει σχεδόν να εξαφανίσει κάθε ίχνος ματαιοδοξίας. Έχω βέβαια πολύ δρόμο μπροστά μου, όμως  καθημερινά προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος. Σαν άνθρωπος. Για τα υπόλοιπα, «έχει ο Θεός…»!

Για ποιο λόγο θα εγκαταλείπατε τον μαγικό κόσμο του βιβλίου;

Θα τον εγκατέλειπα για τους ίδιους λόγους που έχω αφήσει πίσω μου καταστάσεις και ανθρώπους  που έπαψαν να με εμπνέουν, που έπαψα να τους θαυμάζω, που έπαψαν να έχουν την ηθική και τις αξίες που κάποτε πρέσβευαν. Τα βιβλία έχουν στόχο να μας ταξιδεύουν, να μας ανοίγουν τους ορίζοντες, να μας δημιουργούν προβληματισμούς, να μας προσφέρουν γνώσεις, να μας κάνουν καλύτερους…  Αν αυτό πάψει να ισχύει, τότε δεν υπάρχει λόγος να είμαι κομμάτι αυτής της παρέας. Θέλω μεγαλώνοντας να μην πάψω ποτέ να θυμάμαι από πού ξεκίνησα, τι μου προσέφερε η συγγραφή και τι σήμαινε για εμένα ως παιδί να έχω για μοναδική μου συντροφιά ένα βιβλίο…

_

γράφει η Βούλα Παπατσιφλικιώτη

–

Έργα του συγγραφέα:

Ο Νικολύκος στη μακρινή Ντουλαποχώρα

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γρηγόρη και την εικονογράφηση έχει πραγματοποιήσει ο Γιάννης Ζαμπέλης.

Ένα τρυφερό παραμύθι για τον φόβο, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την ουσία της διαφορετικότητας στη ζωή μας.

«Με μοναδικό εφόδιο τις λέξεις, τα χρώματα και την επιθυμία μας για έναν πιο όμορφο κόσμο, ονειρευτήκαμε την ιστορία του νεαρού Νικολύκου και  θελήσαμε να την βγάλουμε από το «ντουλάπι» της. Για εμάς, όπως οι λέξεις και τα χρώματα μπορούν αν συνυπάρξουν το ένα δίπλα στο άλλο δίνοντας ένα σύνολο με νόημα, έτσι πιστεύουμε ότι θα πρέπει να γίνει και με τους ανθρώπους. Οι δικοί μας ήρωες έχουν πολύχρωμα μαλλιά, τα δικά μας πινέλα τραβούν γραμμές με κίνηση, οι δικές μας λέξεις μιλούν από καρδιάς για όσα μικροί θεωρούσαμε «διαφορετικά» από άγνοια ή φόβο. Μεγαλώνοντας, καταλάβαμε ότι ίσως τελικά αυτό που φοβόμασταν περισσότερο ήταν ο εαυτός μας, ο κόσμος και η γνώμη του. Μεγαλώνοντας, καταφέραμε τελικά να μας μάθουμε, να μας αγαπήσουμε, και τώρα, ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε και τους άλλους. Γιατί όλοι «διαφορετικοί» ήμαστε τελικά, και αυτός ο κόσμος, όμορφος μέσα στην διαφορετικότητα του…»

Χρήστος Δασκαλάκης, Γιάννης Ζαμπέλης.

–

Ποιητικές συλλογές από τις Εκδόσεις Στοχαστής

Η Στιγμή Που Θα Φεύγω

Χιλιόμετρα

–

Ο Χρήστος Δασκαλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Από την ηλικία των πέντε ετών έως και την ηλικία των 18, μεγάλωσε και έζησε στο νησί της Ύδρας. Σπούδασε Συμβουλευτική και Ψυχολογία στο Mediterranean  College, Θεωρία της Μουσικής και Ορθοφωνία στο Ελληνικό Ωδείο, Υποκριτική και Σκηνοθεσία στο Θέατρο Των Αλλαγών και ολοκλήρωσε τον κύκλο σπουδών του με μαθήματα  στη Δημιουργική Γραφή/Ποίηση στο Open College  Οf The Arts του Λονδίνου. Ο ελεύθερος χρόνος του είναι γεμάτος από ταξίδια και σελίδες με μικρές ιστορίες, παραμύθια, ποιήματα και στίχους.  Με σταθερή αδυναμία και αγάπη στην τέχνη της γραφής, αρθρογραφεί σε στήλες με κοινωνικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον ενώ από τις Εκδόσεις Στοχαστής κυκλοφορούν δύο βιβλία του αφιερωμένα στην ποίηση, με τίτλο «Η Στιγμή Που Θα Φεύγω» και «Χιλιόμετρα». Το 2015 κυκλοφόρησε το πρώτο του παραμύθι με τίτλο «Ο Νικολύκος στη μακρινή Ντουλαποχώρα» από τις εκδόσεις Γρηγόρη, ένα βιβλίο αφιερωμένο στη διαφορετικότητα, τον φόβο  και τον κοινωνικό αποκλεισμό.