Ο Γουίλιαμ Γουόρικ είναι ο χαρακτήρας που δημιούργησε ο διάσημος συγγραφέας Χάρι Κλίφτον που δημιούργησε ο Jeffrey Archer ως βασικό του πρωταγωνιστή στη σειρά των βιβλίων «Τα Χρονικά των Κλίφτον» (πολύ μου άρεσε η σύνταξη αυτής της πρότασης)! Κατ’ απαίτηση λοιπόν των αναγνωστών ο Γουόρικ αποκτά το δικό του spin-off βιβλίων, οπότε διαβάζουμε κι εμείς τις συναρπαστικές περιπέτειες του αστυνομικού που θέλει να μετατεθεί στη Σκότλαντ Γιαρντ. Στο τέταρτο βιβλίο της σειράς ο αρχιεπιθεωρητής πλέον Γουόρικ συνεχίζει να κυνηγά τον προαιώνιο εχθρό του, Μάιλς Φόκνερ, σ’ ένα καλοστημένο παιχνίδι γάτας και ποντικιού όσο η ομάδα του προσπαθεί να εξιχνιάσει άλυτες υποθέσεις από το παρελθόν.

Το τέταρτο βιβλίο μιας σειράς που «…δεν είναι μια αστυνομική ιστορία, είναι μια ιστορία για έναν αστυνομικό» είναι γεμάτη δράση, αγωνία και συγγραφικά τερτίπια, σχέδια και «αντισχέδια». Η οικεία από τα προηγούμενα μυθιστορήματα της σειράς ομάδα τώρα συγκροτείται με στόχο παλαιότερες υποθέσεις φόνων που κατέληξαν στα δικαστήρια αλλά όχι σε καταδικαστικές αποφάσεις. Μέλη της και πάλι η αρχιφύλακας Τζάκι Ρόικροφτ με τον διπλό ρόλο, ο έγχρωμος αστυφύλακας Πολ Αντάζα, η αστυφύλακας Ρεμπέκα Πάνκχερστ και ο επιθεωρητής Ρος Χόγκαν, ο μυστικός πράκτορας και κρυφό χαρτί της ομάδας σε όλα τα βιβλία της σειράς, τον οποίο ο Χόκσμπι βγάζει από τους δρόμους και τον εντάσσει επίσημα στην ομάδα ως δεξί χέρι του Γουόρικ. Μόνο που η σχέση του Ρος με τη Ζοζεφίν Κολμπέρ θα βάλει σε κίνδυνο την υπόληψή του και την πορεία των ερευνών. Ο καθένας τους αναλαμβάνει και μία ανεξιχνίαστη υπόθεση: αντεκδικήσεις συμμοριών στο Ιστ Εντ, μια φαινομενική αυτοκτονία συζύγου, μια εγκληματική δράση ενός τοκογλύφου που κάνει τα πάντα για να εισπράξει, μια δολοφονία σε ένα νάιτ κλαμπ. Όλα αυτά κάπου κάπου πετάγονται ως αναφορές των αστυνομικών που τις ανέλαβαν κι έτσι παρακολουθούμε τις σχεδόν ανύπαρκτες εξελίξεις τους ώσπου ένα δυσάρεστο γεγονός ωθεί κάποιον να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, δίνοντας άλλη μια «βολική λύση» στις εξελίξεις. Χμ….

Τι γίνεται όμως με τον Γουίλιαμ Γουόρικ; Ο αρχιεπιθεωρητής και η σύζυγός του, Μπεθ, απολαμβάνουν ένα ταξίδι στη Νέα Υόρκη με κρουαζιερόπλοιο, δώρο της Κριστίνα Φόκνερ, όπου όμως μπλέκονται σ’ έναν φόνο. Γνωρίζονται με την οικογένεια του Τζέιμς Μπιουκάναν, εγγονού του πλοιοκτήτη και προέδρου της Pilgrim Line Φρέιζερ Μπιουκάναν και γιου του αντιπρόεδρου της εταιρείας Άνγκους κι έτσι, σε αυτό το κοσμοπολίτικο περιβάλλον, γνωρίζουμε τον παππού Φρέιζερ, τα παιδιά του, Άνγκους και Χέιμις, τον Τζέιμς και τη μητέρα του, Άλις, μόνο που οι ήρεμες βραδιές στιγματίζονται από τη δολοφονία του Φρέιζερ. Ποιος είχε την ιδέα τα μέλη της οικογένειας να ταξιδέψουν όλα μαζί; Ποιες είναι οι μεταξύ τους σχέσεις; Ποιο είναι το κίνητρο της δολοφονίας και ποιοι οι ύποπτοι; Θα καταφέρει ο Γουίλιαμ να βρει τον δολοφόνο; Παρ’ όλη τη μαεστρία στην πλοκή, κάτι ο τόπος του φόνου, κάτι το σχεδιάγραμμα του τραπεζιού, κάτι οι ανακρίσεις των υπόπτων, δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου τη δομή έργων της Agatha Christie. Κι όταν όλα τελείωσαν αισίως, οι Γουόρικ διαπιστώνουν πως το δώρο της Κριστίνα είχε σκοπό να τους απομακρύνει από την Αγγλία! Ταυτόχρονα, ο Μάιλς Φόκνερ με τη νέα του ταυτότητα και η γυναίκα του, Κριστίνα, οδηγούν τη μεταξύ τους σχέση σε ένα αξεδιάλυτο κουβάρι συμφωνιών, συνομωσιών και όρκων σιωπής. Είναι δυο άνθρωποι που βρέθηκαν αιχμάλωτοι σε μια από τις πιο παράξενες διελκυστίνδες που έχω συναντήσει ποτέ σε μυθιστόρημα, μιας και ο πρώτος που θα παραβιάσει τη συμφωνία θα παρασύρει και τον άλλο σε καταστάσεις αθέλητες. Τέλος, έχουμε και τον πρώην υπαστυνόμο Μπρους Λαμόντ που έχει περάσει στην άλλη πλευρά του παιχνιδιού και μπλέκεται αριστοτεχνικά στην υπόθεση, με μια σύζυγο που του κοστίζει ακριβά και με το πάθος του για τον ιππόδρομο, στοιχεία που τον κάνουν πρόθυμο να παραβεί τον νόμο με αντίστοιχα οικονομικά κίνητρα.

Αυτό που βρήκα πιο ενδιαφέρον από τις θεαματικές, σχεδόν κινηματογραφικές, εξελίξεις του βιβλίου είναι οι πολλές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες γύρω από την τέχνη, με έμφαση στα αριστουργήματα που βρίσκονται ακόμη σε ιδιωτικές συλλογές και πόσο δύσκολο είναι να πείσει κανείς τους ιδιώτες να τα δανείσουν σε εκθέσεις. Λόγω της ασφαλιστικής κάλυψης με αυστηρούς όρους, δύσκολα βγαίνουν από το Βατικανό ένας Λεονάρντο Ντα Βίντσι ή ένας Μικελάντζελο, για παράδειγμα, ενώ ταυτόχρονα τονίζεται ο ρόλος και η σημασία των σπάνιων πινάκων που βλέπει το κοινό, πώς και γιατί αυξάνεται η αξία όσων βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, πώς επηρεάζουν τη συλλεκτική αγορά οι εθνικές πινακοθήκες και οι δημοπρασίες από τις οποίες βρίσκουν κλασικά αριστουργήματα κλπ. Έμαθα πως αν το Υπουργείο Εξωτερικών έχει επιφυλάξεις για τη χώρα όπου θέλεις να δανείσεις έναν πίνακα, μπορεί να αρνηθεί (π. χ. αν το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας δανειζόταν τα Ελγίνεια Μάρμαρα, αναφέρει ο συγγραφέας), καθώς επίσης πόσο σημαντικό πρόβλημα είναι οι εβραϊκές περιουσίες, μιας και πολλά σημαντικά έργα τα έκλεψαν οι Γερμανοί από τους Εβραίους ιδιοκτήτες τους αλλά «απελευθερώθηκαν» από τους Ρώσους και τώρα φυλάσσονται στο Ερμιτάζ και σε άλλα διάσημα μουσεία του Σιδηρού Παραπετάσματος, τα οποία δεν προτίθενται να αποτελέσουν αντικείμενο δανεισμού σε χώρες όπου θα μπορούσαν να κινηθούν νομικές διαδικασίες εναντίον τους (ας μην ξεχνάμε πως η υπόθεση του βιβλίου διαδραματίζεται πριν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου)! Όλα αυτά και πολλά άλλα με παρέσυραν ξανά στον συναρπαστικό κόσμο της τέχνης όπως και στο πρώτο βιβλίο της σειράς.

Το «Πάνω από το πτώμα μου» είναι η συνέχεια της καριέρας ενός χαρακτήρα που θέλει να ακολουθήσει το όνειρό του και να ενταχθεί στη Σκότλαντ Γιαρντ ως ερευνητής. Οι εξελίξεις στο τέταρτο βιβλίο θα φέρουν τον Γουίλιαμ Γουόρικ αντιμέτωπο με θανάσιμους κινδύνους, σημαντικά ρίσκα και επικίνδυνες αποφάσεις ενώ την ίδια στιγμή ο κόσμος γύρω του αλλάζει ριζικά. Αυτήν τη φορά δεν έχουμε δικανικές μάχες αλλά ένα διαρκές ανθρωποκυνηγητό από Ισπανία σε Αγγλία κι από κει σε Ιταλία και Γαλλία, με τους ήρωες να αλλάζουν τα αεροπλάνα σα να είναι λεωφορεία! Διπλά παιχνίδια, προδοσίες, απληστία και φυσικά θανάσιμος κίνδυνος υπάρχουν σε αφθονία και το μυθιστόρημα είναι μεν συναρπαστικό αλλά με οικείο τρόπο γραμμένο και πατάει στα χνάρια γραφής των προηγούμενων βιβλίων, με τη συνταγή να παραμένει ίδια σε βασικές γραμμές: εκπλήξεις, ρεαλιστικές απιθανότητες, έξυπνα συγγραφικά τρικ και άλλα. Παρ’ όλ’ αυτά θα προχωρήσω με χαρά και στο επόμενο βιβλίο της σειράς.