Πέρασες, τους καλημέρισες,
τους χαμογέλασες, χαρές τους έδωσες
μα κι ευθύνες μιας ζωής.
Χάρηκες, μαζί τους γέλασες,
αγάπη έδωσες, όνειρα έπλασες
μα και δρόμους της φυγής.
Καταμεσής του δρόμου στάθηκες,
κάθισες και στοχάστηκες.
Απόφαση ζωής.
–
γράφει η Μηλιά Τσομπανίδου
Μηλιά μου καλησπέρα! Περιεκτικός ο λόγος σου, μοιάζει με μικρά περάσματα ζωής…που αφήνουν τόσα πολλά πίσω τους!!!
Καλησπέρα Σοφία μου! Πράγματι μικρά περάσματα ζωής που στο καθένα απ’ αυτά αφήσαμε μεγάλο κομμάτι του εαυτού μας!!!
Περάσματα που χαράχτηκαν στο μυαλό και στην ψυχή μας. Ώσπου σε κάποιο σταυροδρόμι τους φτάνει η ώρα του απολογισμού μας!!!
Ωραιο…
Χαίρομαι που σας αρεσε κυρία Τουγανάκη. Σας ευχαριστώ πολύ. Καλή σας μέρα!!!