Γυμνά κλαδιά
στέκουν κουρασμένα για χρόνια
πάνω από τα πέτρινα χαλάσματα.
Δίχως φυλλωσιές και χρώματα,
η πλάση συντροφεύει τις ελπίδες
που αναπαύθηκαν μέσα στα ερείπια
και καρτερεί τον ήλιο
για να λούσει με φως και νιότη
τις σκιές και το γκρίζο.
_
γράφει η Μαρία Θωμάδη
η ροή της ζωής και η δυναμική της με λίγους και κατανοητούς στίχους..
ωραίο!
Σας ευχαριστώ πολύ!
Καλές γιορτές να έχουμε με υγεία και δημιουργικότητα!
Θλιμμένα όμορφο… όμορφα θλιμμένο… Γεμάτο άμεσο συναίσθημα…
Μία εικόνα… πολλά συναισθήματα.
Ευχαριστώ πολύ!
Έτσι συμβαίνει μ’ όλα τα χαλάσματα… της ζωής. Έρχεται ο ήλιος κι νιότη και χάνονται οι σκιές και το γκρίζο. Πολύ όμορφο!!!
Διάβασα κάπου πως, δεν είναι ο χρόνος ο καλύτερος γιατρός – ο ήλιος είναι.
Σας ευχαριστώ θερμά! Να έχετε ένα όμορφο απόγευμα!