Πέτρινα πρόσωπα παντού.
Στρατός οι δίχως μύθο γίγαντες
λικνίζονται σε πόδια πλαστικά.
Στον ίσκιο τους
τα απρόσωπά τους πρόσωπα
σπίθες ολόγυρα πετούν.
Στρατιά αμαρτωλών εκδικητών
γύρω παντού.
Πέτρα
Μολύβι
Μουτζούρες
Χαρτί
Ύπνος πορφυρός για δώρο
σάβανα φέρνει
να δώσει χάρη στη ζωή
να τη σκοτώσει
να τη ελευθερώσει.
Στρατιωτάκια
Ακίνητα
Αμίλητα
Αγέλαστα
πίσω από θαμπές βιτρίνες παρατάσσονται
βαθιά στης πέτρας την καρδιά
ριζωμένα
χωρίς ανάσα ν' ανασαίνουν
δίχως το γέλιο να με περιγελούν.
Με τον ακόλαστο χυμό
της Καλυψούς των σταφυλιών
να με μεθούν.
_
γράφει η Μαριάννα Μποζίκη
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Iδιαίτερα όμορφο και ξεχωριστό ποίημα!!!!Μου άρεσε πάρα πολύ Μαριάννα!!!
Αυτός ο στρατός με τα πλαστικά πόδια….Υπεροχο!!!
Είναι άραγε όλοι οι γύρω μας άνθρωποι έτσι; Ακίνητοι; Αγέλαστοι; Αμίλητοι; Είναι τα κομμάτια της ζωής μας αφημένα; Και η Καλυψω ζητά την παραμονή μας εδώ; Να μη γυρίσουμε στην Ιθάκη μας; Να μην αλλάξει ο κόσμος μας;
Καλησπέρα..
…Στρατιωτάκια
Ακίνητα
Αμίλητα
Αγέλαστα…
Ακριβώς αυτό είμαστε! Στρατιωτάκια καλοκουρδισμένα, στην εντέλεια ρυθμισμένα!!!
Για πόσο όμως;; Και τι θα έχουμε αντιληφθεί από την ζωή, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου;;;
Καλό σας βράδυ!! 🙂
Μου έβγαλε μια ένταση το ποίημα σας. Συγχαρητήρια!
Οδύσσεια κι εσύ…;
Καλημέρα! Δεν ξέρω αν είμαστε όλοι έτσι,αλλά όπως έχει διαμορφωθεί η πραγματικότητα γύρω μας έχω διαπιστώσει ότι τα ποσοστά συνεχώς αυξάνουν… Οδύσσεια κι εγώ όπως όλοι, ο καθένας την δική του. Ευτυχώς άλλωστε, αφού όσο ταξιδεύουμε διατηρούμε ανέπαφο το δικαίωμα να επιφέρουμε την όποια αλλαγή στον κόσμο, αρκεί να ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας. Χαίρομαι που σας άρεσε και σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!!