Δεν μου έλειψες ποτέ.
μαζί σου ξυπνώ
μαζί σου κοιμάμαι
δίχως όνειρο.
Η φωνή μου δεν σε φτάνει
και σωπαίνω μέσα στην σιωπή σου
και ύστερα ήρθες,
με το φιλί και έχει το στόμα σου,
με το φως που έχει τα μάτια σου,
ήρθες σαν κραυγή να σβήσεις την σιωπή
και το όνειρο ξεδιάλυνε το πρωί
όταν έκανα και άνοιξα τα βλέφαρά μου.
Έτσι μυρίζει η ζωή.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Διαβάστε κι αυτά
Η ψευδαίσθηση της μοναδικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, όταν έρχεται σε σύγκρουση με τον πραγματικό ψυχισμό.
Η “πτώση” είναι αναπόφευκτη, όταν η ματαιότητα συναντά το κενό και όταν η πληρότητα δεν αποτελεί προορισμό, αλλά πρόσκαιρη στάση μέσα στο ταξίδι.
Στις γειτονιές των ανθρώπων του μόχθου πλανιέται μια πληγωμένη ελπίδα, ψυχής η κραυγή ένα παιδί πεινασμένο που μόλις κρατιέται σ' ένα τραπέζι που κάποιος μοιράζει λιγοστό το ψωμί Τη μέρα εκείνη της κρίσης λαμπρός ο ήλιος καλεί αδικημένους, θλιμμένους στο κόσμο...
Μαβιά σύννεφα ταξιδεύουν στα δυτικά με τον ανάλαφρο ρυθμό παλιού τραγουδιού. Ένα κορίτσι κεντάει στο τελάρο του το τριανταφυλλί του λιόγερμα. Ένα σύννεφο, το ‘συρε μαζί του το σούρουπο, σκάλωσε στα κλαδιά της γαζίας ξεθώριασε το κιτρινάκι της φορεσιάς της...
Ναι έτσι μυρίζει η ζωή Σοφία μου όπως ένα φιλί όπως το φως σε μάτια που αγαπάμε!!!! Δυνατό το αδιέξοδο σου! Μπράβο σου!!!!!
Ύμνος στη ζωή !Μέσα από το φιλί…..
Όνειρο που ομορφαίνει τον ύπνο μας
χωρίς καν να κλείσουμε τα μάτια μας…
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΦΙΑ!
Τόσο λιτό και τόσο ωραίο!
πολύ πολύ όμορφο Σοφία!!
Γεμάτο αγάπη!!Πανεμορφο Σοφία!!