Γυναίκα· ένα όνομα, πολλές ιδιότητες: κόρη, μητέρα, φίλη, αδελφή, ερωμένη, σύντροφος, σύζυγος, εργαζόμενη, συνάδελφος, νοικοκυρά. Γυναίκα· ένα ουσιαστικό, πολλά επίθετα για να την περιγράψουν: έξυπνη, μορφωμένη, δυναμική, αγωνίστρια, πεισματάρα, πιστή, εκδικητική, υπέροχη, επιπόλαιη, αφοσιωμένη, πονηρή, αγέρωχη, αγαπησιάρα, αξέχαστη, μοιραία, ξεχωριστή, μοναδική, λαμπερή, κάλπικη, αμείλικτη. Γυναίκα· ένα σύμβολο, πολλές ιστορίες που έχουν γραφτεί γι’ αυτήν και με αφορμή αυτήν.

Εμπνευσμένος από τη γυναίκα, ο συγγραφέας Νίκος Φαρούπος συγκεντρώνει σε αυτή τη συλλογή διηγημάτων μικρές ιστορίες με ηρωίδες γυναίκες καθημερινές, μα ιδιαίτερες. Γυναίκες που στιγμάτισαν και άφησαν το δικό τους χνάρι στη μοίρα των αντρών που πέρασαν από τη ζωή τους, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Γυναίκες που αξίζουν τον αναγνωστικό χρόνο και την προσοχή μας.

Δεκατέσσερα διηγήματα, δεκατέσσερις διαφορετικές ιστορίες. Όλες με κοινό παρονομαστή τη γυναίκα. Η πιστή Άσπα και ο «μισή μερίδα» Μάκης, ο άνθρωπος της νύχτας Γκαστόνε και η τραγουδίστρια Αλέξια, ο μηχανόβιος Σάκης και η πανέμορφη Ελένη, ο καθηγητής Κάρταλης και η μαθήτρια Νίκη, ο φανατισμένος «Γαύρος» και η -δεύτερη αγάπη της ζωής του μετά τον Θρύλο- γυναίκα του Κλειώ, ο Χρήστος με την κρυφή ζωή και η «προδομένη» Τασία, ένας νεαρός ηθοποιός και η Μαρία, σύζυγος βιομηχάνου, ο αξιωματικός της Λουφτβάφε Βίνφριντ και η Κρητικιά αντάρτισσα Μαρία, ο ιδιοκτήτης μπαρ σ’ ένα ελληνικό νησί Τζίμης και η Ολλανδέζα τουρίστρια Λαβίνια, μια παρέα μεθυσμένων νεαρών και η Δάφνη με το σκληρό υφάκι και τον φουσκωμένο τσαμπουκά, ο κύριος Δημητράκης, η κυρία Αθηνά κι ο νεανικός τους έρωτας που αναζωπυρώθηκε στα γεράματα, ο πρώην πρωταθλητής πυγμαχίας Σάκης και η «φαμ φατάλ» Μαρκέλλα, ένας σύζυγος που παίζει ένα αρρωστημένο παιχνίδι πάθους και εξάρτησης με τη σύζυγό του, τη Λένα, ένας φτωχοδιάβολος που προσπαθεί να χτίσει το σπιτικό του στο οικόπεδο-προίκα της αρραβωνιαστικιάς του, της Ξανθής.

Άνθρωποι απλοί, λαϊκοί, καθημερινοί, «της πιάτσας». Χαρακτήρες γραφικοί, που σκέφτονται όπως τους επιβάλλει η μόρφωση, η καταγωγή τους, η εποχή στην οποία ζουν. Και με συμπεριφορά που πηγάζει από τις εμπειρίες, τις μνήμες τους, τις κοινωνικές συναναστροφές, τον ίδιο τους τον χαρακτήρα. Άντρες και γυναίκες της διπλανής πόρτας – φίλοι, σύντροφοι, γονείς, αδέλφια, γείτονες. Άμεσοι ή έμμεσοι μάρτυρες καταστάσεων που έμειναν χαραγμένες, για τον έναν ή τον άλλο λόγο, στη μνήμη τους και αποτυπώνονται εδώ ως μαρτυρία.

Και στα δεκατέσσερα διηγήματα του βιβλίου, οι αφηγητές είναι άντρες. Όμως αυτές που πρωταγωνιστούν σε αυτά, που ξυπνούν πάθη και προκαλούν καταστροφές, που μπορούν να χαρίσουν τον παράδεισο ή την κόλαση και που φέρνουν τους άντρες στα όριά τους, είναι πάντα οι γυναίκες. Γυναίκες κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης· γυναίκες όμορφες και λιγότερο όμορφες, δυναμικές ή αδύναμες, γατούλες ή λέαινες, θύτες ή θύματα. Όλες όμως ξεχωριστές – με τον δικό της τρόπο η καθεμία. Και πάντα με αρχή, μέση και τέλος.

Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί ένα απλό, καθημερινό λεξιλόγιο, απαλλαγμένο από πομπώδεις φράσεις και άσκοπες μεγαλοστομίες, προσαρμοσμένο με επιτυχία στον εκάστοτε αφηγητή της ιστορίας και στο γενικότερο πλαίσιο αυτής. Έτσι, γίνεται ακόμα πιο προσιτή και ρεαλιστική στον αναγνώστη, κάνοντάς τον ουσιαστικά μέρος της. Καθεμία από αυτές αποτελείται από λίγες μόνο σελίδες, συνεπώς δεν κουράζει με περιττές περιγραφές ή τεράστια αφηγηματικά μέρη. Η γρήγορη ροή, η ζωντανή και γλαφυρή αφήγηση και ο τρόπος που περιγράφεται το κάθε περιστατικό θυμίζουν κουβέντα μεταξύ φίλων σε ένα καφενείο, βιαστικές εκμυστηρεύσεις σε ένα διάλειμμα από τη δουλειά, εξομολογήσεις με τη συνοδεία τσιγάρου και ενός ποτού. Με κοινό παρονομαστή εκείνη: τη γυναίκα που έφερε τα πάνω-κάτω στη ζωή του άντρα. Και κάθε φορά που η ιστορία ολοκληρώνεται, είναι ο αναγνώστης αυτός που καλείται να βγάλει τα συμπεράσματά του και να κρίνει τη συμπεριφορά και τις πράξεις των ηρώων. Εκείνος αξιολογεί τις περιπέτειές τους και γελάει σαρκαστικά, νοσταλγικά ή πικρά – ανάλογα με τις αναμνήσεις που θα του ξυπνήσουν και τον αντίκτυπο που θα έχουν στον ίδιο.

Μέσα από τις ιστορίες αυτές πραγματοποιείται ένα ταξίδι στο παρελθόν, με εικόνες μιας Ελλάδας πολύ διαφορετικής από τη σημερινή. Όταν τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά και αθώα, όταν η ζωή δεν ήταν τόσο πολύπλοκη, όταν οι προσδοκίες από την καθημερινότητα -συνεπώς, και η απογοήτευση όταν τελικά αυτές δεν εκπληρώνονται- ήταν μικρότερες και πιο προσιτές από τις σημερινές. Οι σελίδες του βιβλίου ξεχειλίζουν νοσταλγία με έναν τρόπο ήρεμο και γλυκό, που διεισδύει… ύπουλα ανάμεσα στις αράδες και ποτίζει με το άρωμά του τα όσα συμβαίνουν στις ζωές των ηρώων, που βρίσκονται σε πρώτο πλάνο.

Χάρη σε αυτό το νοσταλγικό άρωμα, αλλά φυσικά και στις καλογραμμένες ιστορίες του Νίκου Φαρούπου, πολλοί αναγνώστες θα θυμηθούν τα δικά τους νιάτα και θα συναντήσουν φράσεις, τοποθεσίες και συνήθειες που είναι εδώ και καιρό ξεχασμένες. Θα αναπολήσουν τα πρώτα τους ερωτικά σκιρτήματα, τα όνειρα που έκαναν για τη ζωή τους και θα ξαναφέρουν στη μνήμη τους εφηβικούς τους έρωτες, απ’ τους οποίους προέκυψαν οικογένειες στη συνέχεια ή απλά έμεινε μόνο μια θολή ανάμνηση… Και πάντα, σε κάθε εικόνα, θα υπάρχει μια γυναικεία μορφή, μοναδική και ξεχωριστή για τον καθένα, να κλείνει το μάτι και να χαμογελάει πονηρά.